Als vervanging kocht mijn CC toen een gevlekte jachthond, maar ook dat beest was in strijd met de rassenwetten. Het had bloed van Franse joden in z'n aderen. Hij verdween ook naar de gaskamer.'
'Het wordt tijd dat je onder de wol kruipt, Porta,' zegt de Finse kapitein zuur. 'In ieder geval zijn wij doodmoe!'
'Later kochten ze een Deense dog,' vervolgt Porta zonder ook maar enige notitie van de kapitein te nemen. 'Dat was tenminste een hond die ermee dóór kon in de ogen van de SD. Ze voelden zich ertoe aangetrokken, omdat die beesten zo ontzaglijk stom zijn!'
In de loop van de nacht gaat de storm eindelijk liggen en hangt er een onwerkelijke stilte boven de toendra. De koude lucht raakt ons met het geweld van een tank en zuigt ieder beetje warmte weg uit onze lichamen.
Niemand die het niet heeft ervaren kan beoordelen waar de grens ligt van het menselijk uithoudingsvermogen.
Generalfeldmarschall von Keitel
februari 1945
'Een heuse minister!' brult Wolfgang, de communistenleider, terwijl hij Hirtsiefer een harde duw geeft. Hirtsiefer is de vroegere minister van Binnenlandse Zaken, die zo juist als gevangene in het concentratiekamp Esterwegen is aangekomen.
'Als die bureaucraat morgenochtend nog op zijn voeten kan staan,' dreigt SS-Scharführer Schramm, 'zal ik me persoonlijk met jullie luizebossen gaan bezighouden!'
Wolfgang kijkt hem sardonisch glimlachend aan.
'We zullen heel goed voor hem zorgen,' belooft hij zwartgallig.
Een SS-er geeft Hirtsiefer zo'n harde duw dat hij bij de britsen twee andere gevangenen van de sokken gooit. Ze krabbelen op en halen naar hem uit.
'Jij bent die luizige sociaal-democraat die onze hongerende vrouwen twee koppen gaf, als dank voor het feit dat ze hun twaalfde kind ter wereld hadden gebracht!'
Uit de mannen die om Hirtsiefer heen staan stijgt een gegrom op. Zelfs de glimlach op de SS-gezichten is verdwenen.
'Kameraden, jullie vergeten dat zij óók tweehonderd Reichsmark hebben gekregen,' zegt hij zwakjes.
'Vuil zwijn, dát trok je weer af van de steun!' schreeuwt een muisachtige, kleine gevangene hem van het andere eind van de tafel toe.
'En ons gaf je een schop voor onze kont, toen we voor de kinderen meer geld wilden!' brult SS-Stürmer Katz, met de kolf van zijn geweer op de grond stampend.
'Die verrotte tweehonderd mark was alles,' raast een gevangene, 'en daarna konden we wat jouw betrof verrekken van de honger. Maar nou ben je waar je hoort en mag je hier zelf eens meemaken wat het is om te verhongeren!'
'Schop hem zijn ballen in zijn strot!' oppert een SS-er, de 'Muis' op de schouder slaand.
Bij het invallen van de schemering namen ze hem te grazen. Ze sloegen en schopten hem. Ze sleurden hem door de latrines.
Avond na avond herhaalde dit proces zich. Toen zijn vrouw hem in een grote Mercedes kwam ophalen moesten ze hem naar buiten dragen.
De SS-bewakers en de gevangenen waren even woest. Nu hadden ze eindelijk een bureaucraat bij de kladden en lieten ze hem weer los!
Enkele dagen later kwam de Gestapo drie SS-ers en elf gevangenen ophalen. Ze werden doodgeschoten wegens mishandeling van de gevangene Hirtsiefer.
DE RODE ENGEL
'Als die luizige Germanski's naar Kosnowska komen zullen we ze de schedel inslaan!' gilt Misja, die zijn kozakkensabel door de lucht laat fluiten. 'Als ik niet door die pesttrein was overreden en een been had verloren, zou ik nu al duizenden van die fascisten-zwijnen hebben neergeschoten!'
'Duitsers zijn niet meer waard dan rendierpoep,' brult Nikolaj vol verachting, terwijl hij een verrotte aardappel tegen de muur smijt. Hij is nog te jong om al opgeroepen te worden, maar heeft wel al twee jaar in de mijnen gezwoegd. Zijn linkerbeen is stijf. Dat gebeurde vorig jaar, toen er een lading te vlug ontplofte. Slordigheid, beweerde de onderzoekscommissie van de NKVD. Zijn vader was bij dezelfde explosie omgekomen. Zijn stoffelijk overschot werd op een stuk zeildoek naar buiten gedragen. Toen de NKVD-ers weggingen namen ze een ingenieur en twee dynamietplaatsers met zich mee. Ze werden nooit meer teruggezien.
'Ik vreet een hond op als die Duitsers niet gauw hier komen,' zegt Sjenta, de waardin van 'De rode engel'. Ze bukt zich, waarbij haar gigantische borsten bijna de grond raken. Ze haalt een dubbelloops jachtgeweer onder de tapkast vandaan en richt het op Yorgi, de politieke functionaris van de partij. 'Ik schiet ze hun staart af zodra ik ze voor m'n ogen krijg!' gilt ze, bereid om te vechten.
'Pas maar op dat je directoire niet van je gat zakt door de knal,' grijnst Nikolaj, die een groot glas wodka achteroverslaat.
'O ja, o ja?' schreeuwt Sjenta witheet. Ze stopt twee patronen in het dubbelloops jachtgeweer, knikt het dicht en vuurt.
De knal is verschrikkelijk. Degenen die het dichtst bij haar in de buurt zitten worden bijna doof.
'Waanzinnige duivels!' brult Yorgi, die van louter angst op de grond is gevallen. 'Die krankzinnige teef had ons allemaal wel kunnen vermoorden!'