Zijn Talia.
‘Talyeti, enti elli, wana elek,’ gromde hij, waarna hij met zijn tong haar mond verkende en zij hem gretig begroette. ‘Je bent van mij. En ik ben van jou.’
‘Ja, ja…’ Ze tilde haar gloeiende gezicht naar hem op. ‘Hoe zeg je
“mijn Harres”?’
106
‘Harresi,’ kreunde hij.
‘Harresi. Mijn beschermende ridder.’
Eindelijk had hij het gevoel dat hij van haar was en zij van hem en dat bracht hem in extase.
Hij viel weer op zijn knieën voor haar, pakte de zoom van haar jurk, tilde die op en kuste haar warme huid. Hij bedekte haar fluweelzachte benen met kussen en beetjes, haar vluchtig aanrakend en kwellend, talmend en zichzelf martelend. Haar gekreun beantwoordde het zijne, ging over in gejammer, toen in een hijgende ademhaling.
Omdat hij het ook niet langer kon verdragen, schoot hij overeind, haar jurk mee omhoogtrekkend. Ze tilde gretig haar armen op, hielp hem, gaf zich aan hem over. Hij trok het kledingstuk met een ruk weg. Voor hij achteruit kon stappen om de schat te bekijken die hij had ontsluierd, ging ze zijn kleding met dezelfde onstuimigheid te lijf.
Ze trok de abaya van zijn schouders en armen. Terwijl hij nog steeds in kledingstuk verstrikt zat, liet ze haar tong gretig over zijn lichaam glijden, hier en daar zachtjes bijtend. Elke beet wond hem meer op. Hij wankelde onder de intensiteit van elke beroering.
‘Je smaakt en voelt net zo lekker als je eruitziet. Ik wil meer van je. Ik wil je helemaal.’
Hij gaf een wanhopige schreeuw. De spanning in zijn onderlichaam begon ondraaglijk te worden. Hij moest haar stoppen, een stapje terugdoen, anders werd dit niet de lome verleiding die hij had gepland.
Nog even en de dam zou breken zodra hij in haar binnen drong.
Nee. Hij liet niet toe dat haar eerste intieme ervaring met hem minder dan perfect zou zijn. Hij zou haar laten zien dat hij meer naar haar genot verlangde dan naar zijn eigen, dat zijn genot altijd uit het hare zou voortvloeien.
Hij deed een stap achteruit en bevrijde zich van zijn kleding. Als aan de grond genageld bleef hij staan.
Eerder had hij zich beheerst en haar naakte lichaam toegedekt. Toen hij haar had verzorgd waren zijn mannelijke hormonen buitenspel gezet door de bezorgdheid om haar gezondheid. Maar nu keek hij.
107
Ze had iets in hem losgemaakt toen ze verkleed was als man. Hij had haar het mooiste schepsel op aarde gevonden hoewel hij alleen haar gezicht en handen had kunnen zien. Maar nu…
Nu kon hij haar echt met zijn ogen verslinden.
Haar huid had een gouden gloed, haar borsten waren rond, haar tepels gezwollen. Haar dijen en heupen waren vol en stevig, en ze had een onmogelijk smalle taille.
Hij kon niet langer alleen maar kijken, hij moest dat alles voelen, ondergaan, opeisen, erin zwelgen.
‘Rao’ah, jenan…’ Hij gromde, zijn handen vol vrouw geworden zonlicht, goud en honing. Zijn vrouw. ‘Een wonder, waanzinnig –
zoiets moois zou verboden moeten zijn.’
‘Moet je horen wie het zegt,’ zei ze, kreunend toen hij haar borsten omvatte en die begon te liefkozen.
Hij kon niet langer wachten ze te proeven. Hij boog voorover, raakte met zijn tong haar tepels aan, zoog en beet zachtjes.
‘Elahati, mijn godin.’ Hij tilde haar op en stond voor hij het wist naast het bed. Hij legde haar neer, haar armen en benen omzichtig schikkend, als kostbare bloemblaadjes. Hij volgde toen met zijn tong de scheidslijn tussen haar gebruinde en nog roomblanke huid. ‘Van nu af aan zonnen we naakt, zodat de leeuwin in jou helemaal zichtbaar wordt. En we gaan nog veel meer doen. Alles…’
Blozend, met ogen die bijna zwart waren, keek ze hem aan. ‘Ja…
alsjeblieft… alles…’
De intense begeerte en het totale vertrouwen in haar stem raakte zijn hart.
Hijgend wreef ze haar heupen ongecontroleerd tegen hem aan. ‘Harres, neem me… Daheenah.’
Haar ‘nu’ horen zeggen in zijn moedertaal verpulverde zijn laatste restje zelfbeheersing. Grommend rukte hij haar hemelsblauwe slipje omlaag. Zelfs haar laatste geheim was goudkleurig. Op zijn knieën gezeten trok hij zijn wijde broek ver genoeg omlaag om zijn erectie te bevrijden.
Haar koortsachtige verlangen en haar geschokte blik vertelde hem dat hij zich moest inhouden, dat hij heel langzaam en teder moest zijn.
108
Maar hij had ook zin om haar hard te nemen, met haar te vrijen tot ze tranen van genot huilde en wegsmolt in hun eenwording.
De wereld om hem heen vervaagde in een witte stilte. Zich alleen nog van haar bewust greep hij haar knieën vast. Voor hij haar benen kon spreiden, vielen ze al als vanzelf open.
Ze bracht haar heupen omhoog, kronkelde en probeerde hem naar zich toe te trekken.
Hij hield zich in, probeerde zichzelf weer onder controle te krijgen. Ze maakte hem gek. Nog even en hij zou zijn verstand verliezen. Hij zou haar pijn kunnen doen. Ook al wist hij dat ze ook zou genieten, toch moest hij zich inhouden.