68
Ze kon haar ogen niet van hem afhouden en likte haar plotseling droge lippen. Pas toen ze besefte dat ze naar zijn broek keek en ze met open mond stond te wachten op de grote onthulling, wendde ze woedend en beschaamd haar blik af.
Stiekem gluurde ze nog even naar haar kwelgeest voor ze zich begon uit te kleden. Als hij dacht dat ze in zwijm zou vallen bij het zien van zijn billen, of dat ze zich in maagdelijke preutsheid ging omdraaien dan was hij niet lekker!
Net toen ze het onderhemd wilde uittrekken strekte Harres zich uit en verschikte iets aan het plafond. Een tussenschot van zwaar doek viel tussen hen in, een paar centimeter van haar neus. Geschrokken bleef ze staan.
‘Ben je teleurgesteld?’ klonk het geamuseerd van achter het doek.
‘Gluiperd dat je bent!’ riep ze.
Geïrriteerd en tegelijk opgelucht trok ze de rest van haar kleren uit, en ze ging op het dunne matrasje liggen.
Als ze had gedacht dat ze niet zou kunnen slapen omdat er alleen een dunne lap stof tussen hen in hing, dan had ze het mis. Zodra ze lag, was ze weg, en ze kwam pas weer bij toen ze zijn hand voelde.
Verward knipperde ze met haar ogen. Hij zat naast haar geknield en streelde voorzichtig over haar haren, gezicht en armen.
Even kon ze aan niets anders denken dan dat dit een heerlijke manier was om wakker te worden.
Hij glimlachte. ‘Ik heb je een paar keer geroepen. Ik heb je zelfs door de afscheiding heen een por gegeven, maar je werd niet wakker.’
Ze sloeg haar ogen neer en zag dat ze onder een dunne katoenen deken lag. Hij had haar toegedekt, dus had hij haar naakt gezien. Maar hij had haar bedekt om haar niet in verlegenheid te brengen. Ze vocht tegen de impuls om haar armen om hem heen te slaan en hem naar zich toe te trekken, om hem te bedanken omdat hij zo attent was geweest.
In plaats daarvan vroeg ze schor: ‘Hoe laat is het?’
‘De zon gaat net onder.’
Geschrokken schoot ze overeind. ‘Maar we hadden twee uur geleden al op weg moeten gaan.’
‘Dit had je nodig. Nu komen we des te sneller vooruit.’
69
Voor ze hem een standje kon geven dat hij zich niet aan hun schema hield vanwege haar zogenaamde zwakte, woelde hij met zijn hand door haar haren.
‘Maar nu opschieten, dokter dauwdruppel,’ zei hij met een knipoog.
Ze pufte verontwaardigd, maar haar hart bonsde tegen haar ribben.
Opeens behandelde hij haar alsof ze zijn kleine zusje was. En nóg werd ze helemaal week vanbinnen.
Toen ze haar kleren pakte, trok hij het onderhemd uit haar slappe hand.
Hij trok het over haar hoofd, stak haar krachteloze armen door de mouwen en speelde het intussen klaar om de deken die haar borsten bedekte op zijn plaats te houden. Pas toen ze het hemd aanhad, trok hij de deken weg.
Net toen ze dacht dat ze niet veel meer kon hebben, veranderde de uitdrukking op zijn gezicht van ernstig in zwoel en gedreven. Toen boog hij naar voren en drukte zijn lippen op het plekje waar haar hals overging in haar schouder.
Het was alsof ze door de bliksem werd getroffen toen ze zijn tong en tanden op haar huid voelde. Ze zakte bijna in elkaar onder alle sensaties die haar besprongen. Maar hij maakte het nog erger.
Zijn mond gleed naar haar schouder. Hier en daar beet hij haar zachtjes met zijn scherpe tanden. Met zijn tong likte hij ondertussen de zweetdruppeltjes van haar huid.
Hij gromde iets met zijn mond tegen haar huid en elke lettergreep zond een schokgolf door haar lichaam.
Ze dacht dat hij zei: ‘Een beloning… Een aansporing…’
Plotseling kwam hij overeind om in zijn deel van de tent te verdwijnen.
Naar adem snakkend liet ze zich achterovervallen. Toen dwong ze zich op te staan en haar kleren aan te trekken. Nadat ze zijn wond had gecontroleerd, gingen ze weer op weg.
Ze zou uren de tijd hebben om na te denken over de betekenis van zijn woorden.
En over de gevoelens die hij in haar binnenste had ontketend.
70
Tegen het einde van de tweede dag was hun watervoorraad alarmerend geslonken, ook al dronken ze het absolute minimum. Ze raakten liters vocht kwijt door de hitte en de zware lichamelijke inspanning.
Na middernacht namen ze een uurtje rust.
Terwijl ze dronk, viel het haar op dat hij dat niet deed. Ze stond erop dat hij ook een slok nam. Hij verloor juist het meeste vocht omdat hij zo’n zware last droeg. Hij wilde echter alleen dat ze hem de infuusvloeistof toediende.
Hij hing het zakje met de zoutoplossing aan zijn jasje, zodat ze niet hoefde te staan om het vast te houden. Toen ze protesteerde dat dit niet bepaald efficiënt was, rolde hij kalmpjes een mat uit, legde die tegen een duinhelling en gooide er een paar dekens naast. Hij pakte haar hand en trok haar bij zich op de mat.
Voor ze wist wat haar overkwam, zat ze tussen zijn lange gespreide benen met haar rug tegen zijn borst en haar hoofd op zijn rechterschouder. Hij wikkelde de dekens om hen heen en trok haar met zijn armen om haar middel dicht tegen zich aan.