De man sprak op scherpe toon, zodat ik hem zou horen boven het lawaai uit. ‘We willen erbij.’
Ik stapte opzij, zodat hij mijn stoel kon innemen.
Hij schudde zijn hoofd. ‘We willen je helpen.’
‘Waarmee?’ Verward keek ik van de een naar de ander.
De vrouw gebaarde naar de tafel. Er waren nu nog twee stoelen leeg. De sloven gingen zitten en trokken me weer mee omlaag.
Ik rukte mijn arm los. ‘Wie zijn jullie –’
‘Ik ben Anne-Jade en dit is mijn broer, Logan. We willen je helpen om de Poort te vinden.’
Verbijsterd keek ik hen met open mond aan. ‘Maar ik ga niet –’
‘Bewaar dat verhaaltje maar voor de Opper Cops,’ zei Logan. ‘We weten waar je mee bezig bent. We zagen je samen met Cogon, voor hij de lift in ging. We zagen de lift stoppen en Cogon vertrekken uit de onderhoudsruimte, met de wascontainer. Het was niet zo moeilijk om te raden wat er was gebeurd.’
Ze hadden het niet aan Karla verteld, dus kennelijk wilden ze me chanteren. ‘Oké. Maar wat willen jullie nou echt?’
‘Helpen,’ zei Anne-Jade. Ze perste haar lippen samen tot een dunne streep, waardoor haar ovale gezicht een serieuze uitdrukking kreeg.
‘Waarom? Straks worden jullie gerecycled.’
Ze gebaarde met haar hand naar de massa mensen om ons heen. ‘Dit is ondraaglijk. Ik word liever gerecycled dan dat ik nog langer moet leven als vee.’
Mijn instinct nam het over. Als er te veel mensen bij betrokken waren, verhoogde dat het risico dat ik gepakt zou worden. En trouwens, ik kon hen niet zomaar vertrouwen en ik werkte liever alleen. ‘Sorry, maar het antwoord is nee. Ik kan er niemand anders bij betrekken.’
‘We zijn er al bij betrokken,’ zei Logan. ‘Wie denk je dat er heeft gelogen om Cogan te redden?’
Ik zocht naar de juiste woorden. ‘Ik ben heel blij dat jullie hem gered hebben, maar ik weet werkelijk niet hoe jullie zouden kunnen helpen, en –’
‘Luister.’ Logan hield een opwindbaar metalen speelgoedmuisje naast zijn oor en gaf het toen aan mij.
‘Wat –’
Logan gebaarde dat ik naar het speeltje moest luisteren. Niet bepaald blij hield ik het ding naast mijn oor en liet het bijna vallen toen de stem van Gebroken Man in mijn oor fluisterde. Hij praatte over de Poort en de disks, en ik hoorde mijn eigen botte antwoord. Ik staarde naar het muisje dat aan het mompelen was in mijn hand, terwijl het metalen sleuteltje ronddraaide. ‘Hoe kan dit?’
Logan grijnsde. ‘Een opnameapparaatje dat in het shirt van Gebroken Man was genaaid. Dit…’ Hij pakte de muis op. ‘…neemt het gesprek op en speelt het weer af.’ Hij hield het apparaatje in de palm van zijn rechterhand, zich er kennelijk niet van bewust hoezeer hij ons allemaal in gevaar had gebracht.
Eindelijk drong het tot me door, en mijn beroerde situatie werd zo mogelijk nog beroerder. Ik kreunde. ‘O, nee. Jullie zijn TechNo’s.’
TechNo’s werkten in het recyclingkwadraat en ‘redden’ bepaalde voorwerpen die waren weggedaan op de bovenste niveaus. Ze knutselden ook met illegale technologie – illegaal voor sloven, althans – en verbeterden die. De Opper Cops joegen fanatiek op die TechNo’s en doodden hen meteen, alsof het ging om ongedierte met besmettelijke ziekten. Ik was verbijsterd dat Anne-Jade en Logan nog leefden.
‘Hoe kunnen jullie… Waar hebben jullie…’ Ik kon mijn zin niet afmaken. De arbeiders in de recyclingcentrale werden continu in de gaten gehouden, hun slaapplaatsen werden regelmatig doorzocht.
‘We hebben toestemming om speelgoed en diverse onderdelen te maken van metaalafval.’ Logan draaide aan het sleuteltje. ‘Meestal wordt ons speelgoed naar de oppers gebracht, voor hun kinderen. Maar sommige speciále speelgoedjes houden we zelf.’
Aangezien ruimte erg schaars was, hadden sloven maar weinig bezittingen. ‘Waar bewaar je die dan?’
‘Overal en nergens. Sommige dingen houden we bij ons. Dit beestje is momenteel mijn favoriet. Als een Opper Cop ernaar vraagt, zeg ik dat ik bezig ben te testen of het veilig is, voor ik het naar boven stuur, naar de oppers.’
Indrukwekkend en angstaanjagend. ‘Hoeveel hebben jullie gehoord?’
‘De conversatie die jij had met Gebroken Man en Cog,’ zei Anne-Jade, ‘en de redding. Ik weet niet waar je hem nu verstopt hebt, maar we krijgen geen signaal meer.’
Dan wisten ze tenminste niets van het bitje. ‘Ik denk nog steeds niet dat jullie me kunnen helpen.’
‘We gaan ervan uit dat je een paar beveiligde ruimtes binnen moet gaan, op zoek naar de Poort. En we hebben ook nog ándere speeltjes,’ zei Anne-Jade.
Toen ik niet reageerde, snoof ze gefrustreerd. ‘Hoe was je van plan langs die bewegingsmelders te komen?’