Shit. Ik haalde de disks tevoorschijn en spreidde ze als een waaier uit in mijn hand. Cogs mond viel open alsof iemand hem een klap had gegeven.
Gebroken Man haalde zijn vingers door zijn haar toen het tot hem doordrong. ‘De Opper Cops wisten niets van die disks,’ zei hij.
‘Hoe weet je dat?’ vroeg ik.
‘Ik heb een niet te traceren poort gebruikt en alle sporen van het kopiëren gewist. Ik was alleen wat minder handig met mijn andere zoektochten in het computersysteem, en daarbij ben ik betrapt. Toen ze me ondervroegen, vóór mijn ongeluk en verbanning, hadden ze geen idee dat ik die disks had verborgen.’ Hij staarde even voor zich uit. ‘Tenzij ze een vermoeden hadden.’
‘En dus hebben de Opper Cops een boobytrap in je vertrek geplaatst, voor het geval dat,’ zei ik.
‘Waarom hebben ze me niet gewoon opgepakt en ernaar gevraagd?’ Gebroken Man huiverde bij de gedachte. De Opper Cops hielden er gruwelijke verhoortechnieken op na.
‘Ze wisten waar je was. Ze wisten ook dat je de disks niet bij je had. En als ze afwachtten, konden ze zien wie je had geronseld om de regels te overtreden om jou te helpen.’
‘Dus daarom heb je hem gered,’ zei Cog. ‘Omdat jij zelf deze hele puinhoop hebt veroorzaakt door die disks te gaan halen.’
Ik wilde me verweren, maar hield me in. In mijn beleving had Cogon deze hele puinhoop veroorzaakt door mij aan zijn profeet voor te stellen, hoewel het natuurlijk wel zo was dat ik zelf had besloten die disks te gaan halen. ‘Goed,’ zei ik tegen Gebroken Man. ‘Cog en ik moeten ons een tijdje gedeisd houden. Laten we hopen dat niemand Cog die lift binnen heeft zien gaan. Jij zult je hier moeten verschuilen.’
‘En de scanners?’ vroeg hij.
‘Van de energie en hitte van al die machines hier slaan hun scanners helemaal op hol. Deze kamer is al honderden weken niet gebruikt. Houd wel de deur altijd op slot.’
Cog wreef met zijn hand over zijn gezicht. ‘Ik kan een scherm voor de deur maken.’
‘Een scherm?’ vroeg ik.
‘Een dunne metalen plaat. Die gebruikt de onderhoudsploeg om gaten en deuken in de muren af te dekken. Als je de klinknagels op de juiste manier aanbrengt, kan niemand zien wat erachter zit. Ik doe het wel tijdens mijn volgende dienst,’ zei hij.
‘Mooi. Zorg ervoor dat niemand je ziet. En als je dat gedaan hebt, blijf dan ver uit de buurt van deze kamer. Ik zorg wel voor Gebroken Man.’
Cog knikte, haalde een paar oordoppen uit zijn riem en gaf die aan Gebroken Man. ‘Ik zal ook wat isolatieschuim meenemen om het lawaai te dempen.’
Er hoorde gelukkig ook een badkamer bij het vertrek, maar ik moest er wel voor zorgen dat er water was. En we hadden nog maar een paar minuten tot onze dienst begon. ‘Kun je je redden tijdens de komende dienst?’ vroeg ik de profeet.
‘Voorlopig gaat het wel,’ zei hij, maar in zijn ogen lag een wat verwilderde blik. Hij stak zijn hand uit. ‘Ik houd die disks wel bij me.’
‘Nee. Als ze jou hier vinden, vinden ze de disks ook. Ik verstop ze wel,’ zei ik. Ik propte de disks weer in een vakje aan mijn gereedschapsriem.
Gebroken Man trok zijn hand terug. Zijn blik was wantrouwig.
Cog vertrok door de deur, die ik achter hem op slot deed. ‘Na mijn dienst kom ik terug met wat eten,’ zei ik tegen Gebroken Man.
De profeet knipperde met zijn ogen, maar hij zei niets terwijl hij de groene oordoppen in zijn oren stopte.
Ik klom de schacht in en vond de hendel waarmee ik de watertoevoer kon opendraaien. Toen haastte ik me naar niveau twee om me te melden voor mijn dienst.
Tien uren leken een eeuwigheid, terwijl het almaar door mijn hoofd bleef malen dat ik de disks zo snel mogelijk moest verbergen.
Na mijn dienst klauterde ik omhoog naar niveau vier. Deze keer gleden mijn handen niet uit op de sporten van de ladder, en ik kwam ook geen RATT tegen. Ze konden dan wel ultrasone scanners en RATT’s hebben, maar ik kende meer dan genoeg schuilplekken door heel Binnen waar de elektromagnetische stromen de ultrasone golven verstoorden. Daardoor leek het voor die apparaten alsof er een solide wand zat op die plekken. Als ik me van niveau naar niveau bewoog, bleef ik zo veel mogelijk in die verborgen ruimtes.
In de Tussenruimte op niveau vier had ik een kistje verstopt met mijn kostbaarheden. Het was moeilijk te vinden en het was riskant om het te bereiken. Perfect dus om de disks van Gebroken Man in te verstoppen.
Mijn schatten leken onaangeroerd te zijn. Tot nu toe had ik hier maar twee voorwerpen verstopt. Ik legde de disks naast het draadjesportret van mijn Zorgmoeder. Gekleurde draadjes waren op een witte zakdoek genaaid en van een afstand kon je er haar gezicht en vriendelijke ogen in herkennen.
Zij had mijn behoefte om in het buizenstelsel te verdwijnen begrepen. Haar steun, nadat Cog te oud was geworden voor onze zorggroep en de eenheid had verlaten, had het leven draaglijk gemaakt. Ik vroeg me af wat mijn ZM zou vinden van de netelige situatie waarin we ons nu bevonden. Gezien de problemen die mijn groepsgenoten en ik hadden veroorzaakt tijdens ons verblijf bij haar, zou ze waarschijnlijk een diepe zucht van ergernis slaken.