Ik zag hem knikken en vatte weer moed.
'Het was gewoon spelen met ideeën, meer niet.'
De demon knikte nog steeds.
'Spelletjes die het begrip religie tot onderwerp hadden. Als iedereen dat zou doen zou al gauw niemand meer in godsdienst geloven.'
'Je móet me doorlaten!' schreeuwde ik. 'Luister, er zit een vriend van me in de Achtste Bolgia. Het is mijn schuld dat hij daar zit, en het is mijn plicht hem eruit te halen!'
'Heeft iemand beloofd dat het makkelijk zou zijn? Of zelfs maar mogelijk?'
'Ik ben bereid iedere prijs te betalen,' zei ik, en ik dacht dat ik het meende.
'Kom dichterbij.'
Ik liep naar de rand van de kloof. Carpentier toont dat hij te goeder trouw is.
Het zwaard flitste tweemaal. Ik hoorde en voelde de punt langs mijn ribben krassen, twee verticale japen op mijn borst en buik achterlatend. Ik wankelde achteruit, met mijn armen om mezelf heen geslagen om mijn ingewanden binnen te houden.
De demon keek me strak aan. Waar wachtte hij op? Ik wist waar hij op wachtte. Ik stapte naar voren en liet mijn armen langs mijn zij vallen. Carpentier toont dat hij het nooit zal leren.
Het zwaard flitste nog twee keer, twee diepe horizontale sneeën achterlatend. Een levend mens zou flauwgevallen zijn van de pijn, maar ik kon niet flauwvallen.
'We gaan een spelletje spelen', zei het grote lelijke monster. 'Jij mag beginnen.'
Ik bestudeerde de sneeën en het bloed dat uit de wonden sijpelde. De shock had de werking van mijn hersens wat vertraagd, maar na enkele ogenblikken begreep ik wat hij bedoelde.
'Wat moet ik bij wijze van potlood gebruiken?' zei ik.
'Je bedenkt wel iets.'
Ik bestudeerde mijn nagels. Ik bedacht iets. Ik krabde een bibberige X in het bovenste linker vierkant van het diagram. Het zwaard schoot naar voren en plaatste een 0 in de tegenoverliggende hoek.
Ik kroop op handen en voeten tegen de brug op. Toen ik het vlakke stuk bereikte ging ik rechtop lopen, met mijn armen om mezelf heen geslagen om de innerlijke mens op zijn plaats te houden. Het was maar een stom spelletje tik-tak-tor, maar toch was ik buitengewoon trots op mijn overwinning.
Toen ik over de brug was hoorde ik hem roepen: 'Carpenter?'
Ik keek over mijn schouder.
'Wat zou je zeggen van een revanche?'
Mijn verbeelding was lamgeslagen door de pijn.-
Het enige scheldwoord dat ik kon bedenken was de vloek die ik me had voorgenomen nooit meer te gebruiken nadat ik de Kloof van de Vleiers had gezien. Ik liep zonder iets te zeggen door. Bij de achtste kloof aangekomen riep ik: 'Benito! Mijn stem weerkaatste hol tussen de wanden van de met vlammen gevulde geul. 'Benito!'
Enkele vlammen begonnen te flakkeren, en gonzende stemmen zweefden opwaarts.
'Laat de verdoemden alleen in hun lijden.'
'Benito wie?'
'Donder op!'
De kloof strekte zich in beide richtingen tot in het oneindige uit. Als ze een volledige cirkel vormde zou ze miljoenen zielen kunnen bevatten. Hoe moest ik Benito daar tussenuit halen?
'Benito!' riep ik, met iets van paniek. De inspanning maakte dat mijn opengereten borst weer pijn ging doen. 'Benito!'
'Benito Mussolini? Ik heb hem pas nog gezien. Hij ging die kant op -'
'Hoe kom je daarbij? Hij ging die kant op.'
'Jullie hebben alletwee ongelijk. Mussolini zit in het meer van kokend bloed.'
Van die lui hoefde ik totaal geen hulp te verwachten. En als ik Benito gevonden had, hoe moest ik hem er dan uitkrijgen ? Hoe was hij er de eerste keer eigenlijk uitgekomen? Misschien was hij al weer vertrokken. Een frustrerende gedachte, want ik kon hem niet terughalen, en het zou betekenen dat ik mijn spelletje met de demon voor niets gespeeld had. Ik hoopte dat Benito er al op eigen kracht uit was weten te komen, maar ik moest ervan uitgaan dat dat hiet het geval was.
De kloof was niet zo erg diep. Een stuk touw was het enige dat ik nodig had. Ja, maar dan wel een touw van asbest, stommeling! Benito brandt als een lier! Ik had trouwens nergens in de Hel touwen gezien.
Ik dacht even aan de ketting waarmee de reus was vastgebonden. Het zou betekenen dat ik twee keer langs de demon moest -
Nee. Zelfs al kreeg ik de ketting los, dan was hij toch te zwaar om te vervoeren, en de bevrijde reus zou me waarschijnlijk nog verpletteren op de koop toe. Ik was blij dat ik geen beslissing hoefde te nemen over de vraag of ik al dan niet het zwaard van de demon weer moest trotseren. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben.
Wel, wat nu?
Gebruik je hersens, Carpentier! Er zijn toch boten in de Hel? Op boten is altijd wel touw te vinden. Ha, nu komen we tenminste ergens. Een dik touw, dat je nathoudt terwijl Benito naar boven - Wacht eens eventjes. Ik heb geen boten meer gezien sinds dat opzichtige mormel van een Geryon ons naar beneden heeft gebracht. Je moet die rotswand dus beklimmen, en hoe ga je dat doen zonder touw? Of wil je liever proberen Geryon zo gek te krijgen dat hij je naar boven vliegt ? En als dat niet lukt, terug in de fles terwijl Benito hier brandt ?