Ik deed de motorkap omhoog. We keken naar binnen en Benito zei: 'Corbett, beweeg het gaspedaal.'
Er ging iets heen en weer achter de motor.
'Allen, zag je dat? Dat regelt de toevoer van de brandstof. Je moet het met de hand bedienen.'
Het was een uiterst ongemakkelijke en pijnlijke houding, languit liggend op het spatbord met mijn hoofd en handen onder de motorkap. De motor was net zo heet als het zand en ik kon een aanraking ermee niet vermijden. Maar ik trok aan het apparaatje dat de bezinetoevoer regelde en riep: 'Oké, ik heb het! Rijden, Corbett! Rijden als een gek!' De menigte was heel dichtbij, en ze konden niet allemaal mee. Benito gebaarde naar het meisje, en ze ging voor me op het spatbord zitten.
De wagen trok op en reed op de convergerende cirkel van mensen in. De meesten behoedden zich met een koene sprong voor een tijdelijke dood, maar een kwam er onder de wielen terecht, en een andere, een groot atletisch gebouwd type met lang zwart haar dat halverwege zijn rug hing en een wilde, onverzorgde baard, kreeg de rand van de rechterdeur te pakken en zwaaide zich op het deksel van de kofferruimte. Een blonde man met fijngevormde botten was met hem meegekomen. 'Frank!' riep hij. 'Frank! Laat me niet achter.' 'Sorry, Gene, niks aan te doen. Geen plaats genoeg voor ons tweeën.'
'Frank!' Corbett kreeg de wagen weer onder controle en we spoten naar voren. Een ijle stem volgde ons. 'Frank! Ik ben voor jou naar de Hel gegaan ..
Frank was erin geslaagd naar voren te klauteren en een arm om Corbetts nek te slaan. Hij oefende druk uit. 'Oké maat, de andere kant op. Zet koers naar Cuba!' 'Mij best. Wat je maar wilt', zei Corbett. Frank grijnsde en verminderde de druk op Corbetts keel, maar hij liet niet los. We hadden nu dus Frank op de kofferbak; Billy in de stoel naast die van Corbett, licht kreunend en nog steeds niet in staat zich te bewegen; Benito op het linkervoorspatbord; ik half onder de motorkap, trachtend zo ver mogelijk uit de buurt van het hete motorblok te blijven, met mijn benen bungelend over de rand van het rechter spatbord; en het meisje voor me op het rechter spatbord, haar voeten op de bumper. Corbett had zijn handen vol aan het besturen van de wagen. Hij moest helemaal naar links leunen om om de open motorkap heen te kunnen kijken. Billy kon nu weer gillen.
'In godsnaam, Frank, veeg die vlokken van hem af!' schreeuwde Corbett.
'Je kan de pot op. God kan ook de pot op. En nou een beetje harder met die kar!'
We meerderden vaart. Corbett gilde naar me, en ik kneep de toevoer af zodat hij hem in zijn twee kon zetten. Zo gingen we hard genoeg. De wagen vocht terug, het hete metaal schokte onder mijn vingers alsof het een eigen leven bezat, maar ik was toch in staat de snelheid te regelen. Gelukkig was de grond waarover we reden vlak en waren er geert kuilen.
'Te gek!' schreeuwde Frank uitgelaten. 'Beter dan de Queen Mary! Ik maak jullie ereleden van de Hell's Angels! Wij zijn taai, bikkelhard. Taaiste stelletje schoften dat er op de aardbodem rondloopt. Die boerenkinkel van een sheriff was zo scheiterig van ons dat hij de federale politie erbij haalde. We smeerden 'm. Ik reed voorop. Ik leg m'n rolijzer plat en zeil de bocht om en voor me staat de hele weg vol met bakken van die smerissen. Na de botsing moesten ze me met een scheermes van het wegdek krabben, maar ik had twee van die lijers met me meegenomen.'
'En die blonde vriend van je -' schreeuwde ik.
'Gene? Altijd goed voor 'n nummertje, ruig als een rol prikkeldraad. Rissen heb ik er gehad, gozers, meiden, maar de enige die ze me hebben laten houden was Gene. Misschien mis ik 'm wel.' Hij keek niet achterom.
'Kan je die vlok van mijn been halen?' vroeg ik aan het meisje.
'Nee! Ik heb al moeite genoeg met mezelf vast te houden.' 'Je zei dat je alles zou doen wat we vroegen!' Ik knarsetandde van pijn.
Er zaten nu vuurvlokken op alle twee mijn benen, en ik kon ze er niet afvegen, want met mijn ene hand moest ik de toevoer regelen en met de andere moest ik me vasthouden. De wagen probeerde me nog steeds een loer te draaien. 'Veeg die vlokken van mijn benen of we smijten je de wagen uit!'
'Oké, oké, je hoeft niet gelijk zo opgewonden te doen.' Ze sloeg er een paar keer naar en haalde het ergste weg. 'Hoe heet je?' vroeg Benito.
'Doreen Lancer,' gilde ze boven het gebrul van de motor uit.
'Nachtclubdanseres. Op een avond heeft de een of andere smeerpijp me verkracht en gewurgd. Dat wil zeggen, hij probéérde me te verkrachten!' Ze lachte bitter. 'Die zak scheen niet eens te weten hoe het moest!'
'Wat doe je dan eigenlijk hier?' vroeg Frank.
'Weet ik veel! Ik hou er gewoon van, kan me niet schelen met wie of wat. De meesten die ik hier tegenkom zijn mietjes -'
'Ik ben godverdomme geen mietje!' gilde Frank.
'Gebruik geen godslasterlijke taal,' zei Benito tegen hem.
Altijd even voorspelbaar, die gids van me.
'Pleurt op! Als je nog een keer op die manier je smoel tegen me opendoet trek ik deze gozer hier ze kop van z'n romp!' Hij kneep Corbetts keel dicht en de wagen schommelde hevig.