Tot middernacht waren er op vrijdag bezoekers van het type dat overdag in Het Vervolg komt. Tussen twaalf en een werd er ‘overgeschakeld’, zoals het personeel het noemde. Dat betekende niet alleen het verplaatsen van de ingang van de voorkant naar de achterkant, daar was de metaaldetector waar iedereen doorheen moest lopen – ook werden de drankjes niet langer geserveerd in glazen van glas maar in plastic bekers en veranderde de menukaart van die van een Hollands eetcafé naar het Night Menu.
In de keuken stond na middernacht een Afrikaanse mevrouw die Chicken, Beef of Chicken Wings bereidde voor tien euro en Fried Rice, Fried Yam en Fried Plantain voor vijf euro. Bij het overschakelen hoorde ook de mevrouw die een stoel voor de wc neerzette en een tafel met een papiertje waarop stond dat toiletbezoek vijftig cent kostte. Die mevrouw hield in de gaten dat op de wc’s geen verboden activiteiten plaatsvonden. In een Hollandse discotheek zou dat drugsgebruik betekenen. In dit geval ging het niet om drugs, maar om verboden activiteiten tussen mannen en vrouwen.
Om twee uur ‘s nachts was de overschakeling compleet. In het hele Gran Café was geen blanke bezoeker meer aanwezig, behalve dat ene blonde meisje dat met haar collega was meegekomen en dat andere meisje met bruin haar dat alleen binnenkwam en nu op het balkon stond, een jongen met korte dreadlocks zo dicht tegen haar achterwerk aangedrukt dat ze niet meer kon bewegen. Dat laatste meisje kwam wel vaker alleen.
Het balkon was het drukste deel van Gran Café. Vanaf deze plek kon worden neergekeken op de dansvloer. De flessen Pisang Ambon, geserveerd met vijf plastic glazen en drie blikjes Red Buil, werden in hoog tempo naar boven gebracht. Op het balkon keken de Nederlanders van Surinaamse en Antilliaanse afkomst naar de Afrikanen op de dansvloer. Ze dansten ruw.
Bij de trap stond een vrouw die zei dat ze Shairy heette. Shairy vond het saai in Gran Café. Ze wilde weg. Hier liepen alleen maar grote negers met gouden tanden die vonden dat ze all that waren. In die tent om de hoek, Pasion Latina, aan de andere kant van de Heineken Music Hall, daar had je Dominicanen die dachten dat ze alle vrouwen konden krijgen. En wanneer ze naar andere feesten ging, waar meer blanken kwamen, kreeg ze Turken en Marokkanen achter zich aan die in de dirty business van hun oom zaten en een keer een negerin wilden neuken.
Shairy liep naar buiten. Misschien stond de snorder die haar had gebracht nog voor de deur. Anders nam ze een nieuwe snorder. Het meisje met het bruine haar en de jongen met de korte dreadlocks liepen ook naar buiten. Dat deden ze langzaam, want tijdens het lopen was de jongen nog steeds zo dicht tegen haar achterwerk aan gedrukt dat ze bijna niet kon bewegen.
De snorder die Shairy had gebracht stond niet meer voor Gran Café. Ze nam een andere, een grijze Honda Civic. De bestuurder was een Afrikaanse man.
Shairy vroeg aan de man die ze had meegenomen uit Gran Café: “Wat ben jij? Geen Afrikaan toch?”
Ze moest geen Afrikanen, die hadden enge ziektes, en geen Antillianen, met die rare gouden tanden van ze, maar liever ook geen Surinamers, hoewel ze er zelf een was. Of het nou negers waren of koelies of boeroes of Chinezen of Javanen, ze moest ze niet, en Hollanders moest ze al helemaal niet.
De Afrikaanse bestuurder zei niets.
De medepassagier van Shairy, laten we hem Henk noemen, vroeg wat Shairy dan wel moest. Daar wist ze zo snel geen antwoord op te geven.
Na een paar minuten stopte de snorder. Shairy zei: “Geef jij hem vijf euro.”
Het was in een woonwijk, met laagbouw. Huizen van drie verdiepingen. In de verte kon je flats zien staan. Uit een van de huizen klonk muziek. Harde muziek. Boven de deur hing een bord met neonletters.
Op de begane grond was in de woonkamer een dansvloer gemaakt, met stoelen langs de rand. In een hoek van de kamer was een bar gebouwd. Op de tweede en derde verdieping en op de trappen stonden overal mensen. Sommige deuren stonden open, andere waren dicht.
Shairy wilde bij de bar een djogo kopen, met twee glazen. Ze vertelde wat ze nog meer wilde. Het moest geen player zijn, als hij even onder de douche ging moest hij gewoon zijn telefoon laten liggen en zijn msn open laten staan. Hij moest een goede kok zijn, maar niet te goed, en er goed uitzien, maar niet te goed, dan kreeg hij alleen maar vrouwen achter zich aan. En hij moest serieus zijn en studeren of werken of allebei, en niet te veel uitgaan en feestvieren, daar kwamen alleen maar problemen van.
Het was zes uur. Henk vroeg of Shairy dacht dat ze zo’n man hier zou vinden.
Shairy moest naar de wc. Die was op de derde verdieping. Henk moest mee. De rij stond tot halverwege de trap. Voor ze stonden twee jongens. Ze hadden het over de nieuwe mixtape van Gucci Mane. De ene jongen vond het master. De andere vond het masterlijk. Maar de Nederlandse rapper Kleine Viezerik was ook niet mis.