Hij ging rechtop zitten. ‘Wat heb je?’
‘Het verband. En het zijn er geen drie. Het zijn er vier.’
Hoofdstuk 22
Zoekmachine
‘Ik heb het eerst geprobeerd met de drie namen die jij me had gegeven,’ zei Katrine Bratt. ‘Borgny Stem-Myhre, Charlotte Lolles en Marit Olsen. Maar die zoekopdracht leverde niets logisch op. Toen heb ik de namen van alle vermiste personen in Noorwegen dit jaar ingevoerd. Toen kreeg ik iets waarmee ik verder kon.’
‘Wacht,’ zei Harry, die nu klaarwakker was. ‘Waar heb je de namen van de vermisten in hemelsnaam vandaan?’
‘Intranet van de afdeling Vermisten, politiedistrict Oslo. Wat dacht jij dan?’
Harry kreunde en Katrine ging verder: ‘Er dook een naam op die eigenlijk de link was met de drie andere namen. Begrijp je het?’
‘Nou…’
‘De vermiste vrouw heet Adele Vetlesen, achtentwintig jaar, woonplaats Drammen. Ze is in november door een vriend met wie ze samenwoonde als vermist opgegeven. Er kwam een koppeling met het kaartverkoopsysteem van de nsb, de Noorse spoorwegen. Op 7 november bestelde Adele Vetlesen via internet een kaartje van Drammen naar Ustaoset. Op diezelfde dag had Borgny Stem-Myhre een treinkaartje van Kongsberg naar dezelfde plaats gekocht.’
‘Ustaoset is niet het centrum van de wereld,’ zei Harry.
‘Het is geen plaats, maar een berggebied. Waar gezinnen uit Bergen met oud geld vakantiehuisjes hebben laten neerzetten en de Turistforening hutten heeft gebouwd op de toppen, zodat de Noren de erfenis van Amundsen en Nansen in ere kunnen houden en van hut naar hut kunnen trekken met ski’s aan hun benen, vijfentwintig kilo bepakking op hun rug en een lichte doodsangst in hun achterhoofd. Iets bereiken in je leven, begrijp je.’
‘Het klinkt alsof je daar ervaring mee hebt.’
‘De familie van mijn ex-man had een huisje in de bergen. Ze zijn zo ongelooflijk rijk dat ze noch stroom, noch stromend water hebben. Alleen het nieuwe geld heeft een sauna en een jacuzzi.’
‘De andere verbanden?’
‘Er zijn geen treinkaartjes geregistreerd op naam van Marit Olsen. Daarentegen is er een geregistreerde betaling opgedoken van de pinautomaat in de restauratiewagen van dezelfde trein een dag eerder. Het tijdstip van de registratie was veertien uur dertien, volgens de routetabel moest de trein dan tussen Ål en Geilo rijden, dus nog voor Ustaoset.’
‘Dat is zwakker,’ zei Harry. ‘De trein gaat helemaal naar Bergen, misschien wilde ze daarheen.’
‘Denk je…’ begon Katrine Bratt fel, maar ze beheerste zich, wachtte even en ging weer verder op gedempte toon. ‘…denk je dat ik onnozel ben? Het hotel in Ustaoset heeft een boeking geregistreerd voor een tweepersoonskamer op naam van ene Rasmus Olsen, die volgens het centrale persoonsregister hetzelfde adres heeft als Marit Olsen. Dus ik heb aangenomen dat hij…’
‘Ja, hij is haar man. Waarom fluister je?’
‘Omdat de nachtbewaker net voorbijliep, oké? Luister, we hebben twee vermoorde personen en een vermist persoon die alle drie op dezelfde datum op Ustaoset waren. Wat denk je?’
‘Nou, een significante overeenkomst, maar we kunnen niet uitsluiten dat het toeval is.’
‘Ben ik het mee eens. Dus hier komt de rest. Ik zocht op Charlotte Lolles en Ustaoset, maar daar had ik geen hit. Dus heb ik me op de datum geconcentreerd om uit te zoeken waar Charlotte Lolles kan zijn geweest, terwijl de andere drie op Ustaoset waren. Twee dagen ervoor had Charlotte diesel afgerekend bij een benzinepomp bij Hønefoss.’