‘Ik geloof helemaal niet dat er schakels zijn,’ zei Harry. ‘De snee was recent. En er zijn niet veel redenen waarom het touw in verschillende handen kan zijn geweest.’
‘Als hij hier bekend is, dan heeft hij hier een huisje of hij woont hier in de buurt,’ dacht Kaja hardop. ‘Of hij is hier opgegroeid.’
‘Maar waarom helemaal naar een opgeheven touwslagerij gaan om een paar meter touw op te halen?’ vroeg Harry. ‘Hoeveel kost een touw in de winkel? Een paar honderd kronen?’
‘Misschien was hij toevallig in de buurt en wist hij dat hier touw was.’
‘Oké, maar “in de buurt” wil zeggen dat hij in een van die huisjes heeft gezeten. Want in het andere geval moest hij de moeite nemen om hierheen te varen. Maak jij…’
‘Ja, ik maak een lijst van de omwonenden. Ik heb trouwens ook een vulkaanexpert te pakken kunnen krijgen, zoals je had gevraagd. Een nerd bij het Geologisch Instituut. Felix Røst. Hij doet vast aan vulkaanspotting. Van die mensen die de wereld rondreizen op zoek naar vulkanen en uitbarstingen en zo.’
‘Heb je hem ook gesproken?’
‘Alleen zijn zus, die bij hem woont. Ze zei me dat ik een mailtje of een sms moest sturen: hij communiceert niet op een andere manier, zei ze. Hij was trouwens ergens gaan schaken. Ik heb de stenen en de data per post naar hem opgestuurd.’
Ze kronkelden door het groene water naar de kade. Bjørn hield de zaklantaarn vast, die als een lamp fungeerde, en wees de weg door de lichte mist die over het water hing. De wachtcommandant schakelde de motor uit.
‘Kijk!’ fluisterde Kaja en ze leunde dichter naar Harry toe. Hij kon haar geur ruiken toen hij haar wijsvinger volgde. In het wier, bij de kade, gleed een grote, krijtwitte, eenzame zwaan uit de mist hun lichtbundel in.
‘Is dat niet… prachtig?’ fluisterde ze verrukt. Ze lachte en drukte even zijn hand.
Skai liep met hen mee naar het rioleringsbedrijf. Ze waren in de Amazone gaan zitten en wilden wegrijden toen Bjørn als een razende het raam naar beneden draaide en de wachtcommandant nariep: ‘Fritjof!’
Skai bleef staan en draaide zich langzaam om. Het licht van de straatlantaarn viel op zijn markante, uitdrukkingsloze gezicht.
‘Die komiek op televisie!’ riep Bjørn. ‘Fritjof van Ytre Enebakk.’
‘Uit Ytre Enebakk?’ zei Skai en hij spuugde. ‘Nog nooit van gehoord.’
Toen de Amazone vijfentwintig minuten later bij de afvalverbrander van Grønmo de grote weg op draaide, had Harry een besluit genomen.
‘We moeten deze informatie lekken naar de nationale recherche,’ zei hij.
‘Wat?’ zeiden Bjørn en Kaja in koor.
‘Ik ga met Beate praten, dan rapporteert zij het verder zodat het lijkt of haar mensen van het forensisch laboratorium dat met het touw hebben gevonden en niet wij.’
‘Maar waarom?’ vroeg Kaja.
‘Als de moordenaar in de omgeving van Lyseren woont, dan moet er een huis-aan-huisonderzoek worden gehouden. Daarvoor hebben wij noch de mogelijkheden, noch de mensen.’
Bjørn Holm sloeg op het stuur.