Dat deed de man ook. Harry zag dat de gladgeschoren huidplooi kippenvel kreeg toen de man verstijfde.
‘Hands up.’
De man tilde een paar korte, stevige armen boven zijn hoofd. Harry leunde naar voren. En op hetzelfde moment besefte hij dat dat een blunder was. De snelheid van de man was verbluffend. Harry wist van de trainingen in man-tegen-mangevechten dat het net zo goed gaat om het geven van een pak slaag als om het ontvangen ervan. Dat het de kunst was om de spieren te ontspannen, te begrijpen dat je de straf niet kon ontlopen, maar hem wel kon reduceren. Dus toen de man soepel als een danseres met opgetrokken knie ronddraaide, reageerde Harry door het volgen van die beweging. Het lukte hem om zijn lichaam te verplaatsen in de richting van de trap. De voet trof hem net boven zijn heup. Harry verloor zijn evenwicht, viel en zorgde ervoor dat hij op zijn rug over de gladde tegelvloer gleed tot hij buiten het bereik van de man was. Daar bleef hij liggen, zuchtte en keek naar het plafond en haalde zijn pakje sigaretten tevoorschijn. Hij stak een sigaret tussen zijn lippen.
‘Speedcuffing,’ zei Harry. ‘Dat heb ik geleerd in het jaar dat ik een cursus in Chicago bij de fbi volgde. Cabrini Green, het appartement was een hel. Als blanke was er ’s avonds niets te doen behalve naar buiten gaan om overvallen te worden. Dus ik heb twee dingen zitten oefenen. Mijn pistool in het donker zo snel mogelijk leeghalen en herladen. En speedcuffing op een tafelpoot.’
Harry steunde op zijn ellebogen.
De man stond nog steeds met zijn korte armen boven zijn hoofd gestrekt. De handen zaten in een handboei vastgeklonken aan de waterleidingbuis. Hij keek Harry uitdrukkingsloos aan.
‘Mister Kluit sent you?’ vroeg Harry.
De blik van de ander bleef op Harry gericht zonder dat zijn ogen knipperden.
‘The Triade. I’ve paid my debts, haven’t you heard?’ Harry nam het uitdrukkingsloze gezicht van de man op. De mimiek – of het gebrek eraan – was misschien Aziatisch, maar hij had niet de gezichtsvorm of de huid van een Chinees. Een Mongool misschien? ‘So what do you want from me?’
Geen antwoord. En dat was slecht nieuws, omdat dat waarschijnlijk betekende dat de man niet was gekomen om iets te eisen. Maar om iets te doen.
Harry stond op en liep in een halve cirkel om de man heen zodat hij hem van opzij kon benaderen. Hij hield zijn pistool tegen de slaap van de man terwijl zijn linkerhand in de binnenzak van zijn colbert ging. Zijn hand gleed over het koude staal van een handwapen voor hij een portemonnee vond die hij uit de zak trok.
Harry deed drie stappen terug.
‘Let’s see… mister Jussi Kolkka.’ Hij hield een American Express-creditcard in het licht. ‘Finnish? Een Fin? Dan versta je misschien Noors?’
Geen antwoord.
‘Je bent politieman geweest, of niet? Toen ik je in de aankomsthal op Gardermoen zag, dacht ik dat je speurde naar drugs. Hoe wist je dat ik met dat vliegtuig zou komen, Jussi? Is het goed als ik Jussi zeg? Het voelt gewoon natuurlijk om de voornaam van een vent te gebruiken van wie zijn pik uit zijn broek hangt.’
Er klonk een kort geschraap voordat de klodder spuug door de lucht wervelde en op Harry’s borst belandde.
Harry keek naar zijn T-shirt. De klodder, die donkergekleurd was door de snus, lag dwars over de O zodat er nu ‘Snow Patrøl’ stond.
‘Je kent dus Noors,’ zei Harry. ‘Dus voor wie werk je, Jussi? En wat wil je?’
Er vertrok geen spier in Jussi’s gezicht. Iemand pakte aan de buitenkant de deurklink vast, vloekte en verdween weer.