Harry hing op en keek een poosje peinzend voor zich uit. Geen Tony Leike. Dat veranderde uiteraard de details, maar niet het grote beeld. Utmo was kennelijk het slachtoffer geworden van Altmans wraakzucht, iemand die op de een of andere manier zijn pad had gekruist. Ze hadden de vinger van Tony Leike, maar waar was de rest van het lijk? Er schoot hem een gedachte te binnen. Als hij dood was. In theorie kon Tony Leike ergens zijn opgesloten. Op een plek die alleen Sigurd Altman kende.
Harry toetste het nummer van wachtcommandant Skai in.
‘Hij weigert tegen iemand iets te zeggen,’ zei Skai, die op iets kauwde. ‘Behalve dan tegen zijn advocaat.’
‘En wie is dat?’
‘Johan Krohn. Ken je die vent? Hij lijkt een jongen, maar…’
‘Ik ken Johan Krohn goed.’
Harry belde het kantoor van Krohn, waar ze hem doorverbonden met de advocaat, die half tegemoetkomend en half afwijzend tegen hem deed. Precies zoals het een professionele strafrechtadvocaat betaamt als hij met de aanklagende partij spreekt. Hij luisterde naar Harry. Toen gaf hij antwoord.
‘Helaas. Tenzij je iets concreets hebt wat aannemelijk maakt dat mijn cliënt iemand opgesloten houdt of op de een of andere manier blootstelt aan gevaar door niet te vertellen waar hij is, kan ik niet toestaan dat je nu met Sigurd Altman praat, Hole. Het zijn ernstige beschuldigingen aan zijn adres en ik hoef je niet te vertellen dat het mijn werk is om zijn belangen zo goed mogelijk te bewaken.’
‘Mee eens,’ zei Harry. ‘Dat hoefde je me niet te vertellen.’
Ze hingen op.
Harry keek uit het raam naar het centrum.
De stoel zat goed, daarover was geen twijfel. Maar zijn blik zocht het bekende glazen huis in Grønland.
Toen toetste hij weer een telefoonnummer in.
Katrine Bratt was zo vrolijk als een leeuwerik en kwetterde erop los.
‘Ik word over een paar dagen ontslagen,’ zei ze.
‘Ik dacht eigenlijk dat je daar vrijwillig zat.’
‘Ja, maar ik moet wel formeel worden uitgeschreven. Ik verheug me er echt op. Ze hebben me op het bureau kantoorwerk aangeboden als mijn ziekteverlof erop zit.’
‘Mooi.’
‘Is er nog iets speciaals wat je van me wilt?’
Harry legde het haar uit.
‘Dus jij moet proberen Tony Leike te vinden zonder hulp van Altman?’
‘Yep.’
‘Voorstel waar ik moet beginnen?’
‘Eén maar. Kort nadat Tony was verdwenen, hebben we gecheckt of hij ergens rond Ustaoset had overnacht. Dat was niet het geval. De kwestie is dat ik ook naar de laatste jaren heb gekeken en hij heeft vrijwel nooit rond Ustaoset overnacht, slechts een paar keer in enkele toeristenhutten. En dat is een beetje vreemd, omdat hij daarboven wel erg vaak is geweest.’
‘Misschien maakte hij stiekem gebruik van die hutten en schreef hij zich niet in en betaalde ook niet.’
‘Daar is hij het type niet voor,’ zei Harry. ‘Ik vraag me af of Tony een eigen hut heeft of iets anders waarvan niemand iets weet.’