‘Wanneer gaat het vliegtuig?’
‘Om acht uur,’ zei ze. ‘Ik pik je drie uur van tevoren hier op.’
‘Ik ga op eigen gelegenheid naar het vliegveld, ik moet eerst nog een paar dingen doen.’
Hij stak zijn hand uit. Ze keek hem vragend aan. ‘Daarvoor heb ik mijn paspoort nodig. En jij moet wat gaan eten. Een beetje vlees op je botten krijgen.’
Ze aarzelde. Toen gaf ze hem het paspoort en het ticket.
‘Ik vertrouw je,’ zei ze.
Hij keek haar uitdrukkingsloos aan.
Toen was hij weg.
De klok boven gate C4 op Chek Lap Kok wees kwart voor acht aan en Kaja had het opgegeven. Natuurlijk kwam hij niet. Het is een natuurlijke reflex bij mensen en dieren dat ze zich verstoppen als ze gewond zijn. En Harry Hole was absoluut gewond. De rapporten van de Sneeuwman-zaak hadden alle details beschreven van de moorden op de vrouwen. Maar Gunnar Hagen had haar ook nog alles verteld wat er niet stond. Over hoe Harry’s ex-geliefde Rakel en haar zoon Oleg terechtgekomen waren in de klauwen van de geschifte moordenaar. En dat zij en haar zoon direct nadat de zaak was afgesloten, vertrokken waren naar het buitenland. En hoe Harry zijn ontslag had ingediend en zijn eigen weg was gegaan. Hij had gewoon meer verwondingen dan ze had gedacht.
Kaja had haar boardingpass al ingeleverd, was op weg naar de slurf en dacht al na over de rapportage van deze mislukte opdracht, toen ze hem in het zonlicht dat schuin de vertrekhal in viel, aan zag komen rennen. Hij had slechts een tas over zijn schouder, een taxfreetas en zijn sigaret dampte heftig. Hij bleef bij de incheckbalie staan. Maar in plaats van het personeel zijn boardingpass te geven zette hij zijn tas op de grond en keek Kaja aan met een wanhopige blik.
Ze liep terug naar de balie.
‘Problemen?’ vroeg ze.
‘Sorry,’ zei hij. ‘Ik kan niet mee.’
‘Waarom niet?’
Hij wees naar zijn taxfreetas. ‘Ik bedacht ineens dat je per persoon maar één slof sigaretten mag invoeren. Ik heb er twee. Dus als je niet…’
Ze sloeg haar ogen ten hemel en probeerde er niet al te opgelucht uit te zien. ‘Kom maar op met die tas.’
‘Hartelijk dank,’ zei hij, hij deed de tas open – die geen flessen bevatte, zag ze – en gaf haar een geopende slof Camel-sigaretten waar al een pakje uit was.
Ze liep voor hem uit naar het vliegtuig zodat hij niet kon zien dat ze lachte.
Kaja bleef lang genoeg wakker om de take-off nog mee te maken, Hongkong onder zich te zien verdwijnen en te zien hoe Harry’s blik het karretje van de stewardess volgde. En om te horen hoe hij nauwelijks hoorbaar ‘No thank you’ tegen de stewardess zei.
Ze vroeg zich af of Gunnar Hagen gelijk had, of ze echt de man die naast haar zat nodig hadden.
Toen was ze weg, in een diepe slaap, en ze droomde dat ze voor een gesloten deur stond en dat ze een eenzame, kille vogelschreeuw uit het bos hoorde, en het klonk zo vreemd omdat de zon zo helder scheen. Ze deed de deur open…
Ze werd wakker met haar hoofd tegen zijn schouder en een droge mond. De piloot meldde dat ze zich klaarmaakten voor de landing op de luchthaven van Londen.
Hoofdstuk 5