Kaja knikte langzaam. Hij was bezig zich te ontspannen, nu was het een kwestie van doorgaan. Iedereen die een halfjaar zijn moedertaal niet heeft gesproken, wordt spraakzaam als hij een landgenoot treft. Dat is heel gewoon. Gewoon doorgaan.
‘Hou je van paarden?’
Hij kauwde op een tandenstoker. ‘Niet echt. Ze zijn zo verrekte humeurig.’
‘Maar je houdt er wel van om op ze te gokken?’
‘Ik vind het leuk, maar dwangmatig gokken is niet een van mijn ondeugden.’
Hij lachte weer en het viel haar op hoe hij veranderde door de lach: hij werd menselijker, toegankelijker en jongensachtiger. En ze dacht aan de glimp van de open hemel die ze op Melden Row had gezien.
‘Gokken is op de lange duur een slechte strategie. Maar als je niets meer te verliezen hebt, is het de enige strategie. Ik heb alles wat ik had, plus nog een deel wat ik niet had, ingezet op een race.’
‘Je hebt alles wat je had ingezet op één paard?’
‘Twee. Een quinella. Je zoekt twee paarden uit die als eerste moeten finishen, ongeacht welk van de twee daadwerkelijk wint.’
‘En je hebt van de Triade geld geleend?’
Voor de eerste keer zag ze dat Harry verrast was.
‘Waarom leent een serieus Chinees misdadigerskartel geld uit aan een buitenlander die niets te verliezen heeft?’
‘Nou,’ zei Harry en hij pakte een sigaret. ‘Als buitenlander krijg je de eerste drie weken nadat je paspoort is gestempeld op de renbaan van Happy Valley toegang tot de viploge.’ Hij hield een vuurtje onder zijn sigaret en blies de rook naar de plafondventilator, die zo langzaam ronddraaide dat de vliegen hem als draaimolen gebruikten. ‘Ze hebben daar kledingvoorschriften, dus ik heb een pak laten maken. De eerste twee weken waren genoeg om de smaak ervan te pakken te krijgen. Ik leerde Herman Kluit kennen, een Zuid-Afrikaan die in de jaren negentig steenrijk is geworden met mineralen delven in Afrika. Hij leerde me hoe ik met stijl erg veel geld kon verliezen. Ik hield gewoon van dat concept. De avond voor de race aan het eind van de derde week was ik te gast bij Kluit thuis, waar hij zijn gasten onderhield met zijn verzameling Afrikaanse martelwerktuigen uit Goma. En daar kreeg ik een tip van een insider, de chauffeur van Kluit. De favoriet voor de race was geblesseerd, maar dat werd geheimgehouden omdat hij toch zou starten. Het punt was dat hij zo huizenhoog favoriet was dat het een minus pool zou kunnen worden, dat wil zeggen dat je onmogelijk geld kon verdienen door op hem te gokken. Er was daarentegen geld te winnen als je inzette op een van de andere paarden. Door bijvoorbeeld een quinella. Maar daar had je uiteraard aardig wat kapitaal voor nodig als je werkelijk wilde profiteren. Ik mocht geld van Kluit lenen door mijn eerlijke gezicht. En mijn maatkostuum.’ Harry bestudeerde de gloeiende as en leek te lachen om die gedachte.
‘En?’ vroeg Kaja.
‘En de favoriet won met zes lengtes voorsprong.’ Harry haalde zijn schouders op. ‘Toen ik aan Kluit uitlegde dat ik geen spijker in de muur bezat, zag hij er echt sneu uit en legde hij beleefd uit dat hij zich als zakenman moest houden aan zijn zakelijke principes. Hij verzekerde me dat dat niet betekende dat de martelwerktuigen uit Congo gebruikt werden, maar dat hij de schuld met korting aan de Triade zou verkopen. Wat niet veel beter was, moest hij bekennen. Maar in mijn geval zou hij zesendertig uur wachten voor hij de schuld verkocht, zodat ik uit Hongkong kon komen.’
‘Maar dat deed je niet?’
‘Ik ben soms een beetje traag van begrip.’