In de kast hangt een oliepak aan een haakje voor een oude stofzuiger. Met trillende handen trekt ze de stofzuiger de kamer in, daaronder liggen geplette sportschoenen en een vieze kussensloop. Ze pakt een hoek van de sloop vast, trekt het naar zich toe en voelt meteen hoe zwaar het is.
Het rinkelt als ze de glinsterende inhoud op de vloer schudt. Munten, knopen, haarspelden, knikkers, een glanzende gouden simkaart van een mobieltje, een glimmende balpen, capsules, oorhangers en een sleutelhanger waaraan een metalen plaatje met een lichtblauwe bloem zit. Elin kijkt ernaar, draait het om en ziet de naam Dennis in het plaatje gegraveerd staan.
Dit moet het voorwerp zijn waar Caroline het over had, dat Vicky van haar moeder had gekregen.
Elin stopt de sleutelhanger in haar zak, bekijkt snel de andere dingen terwijl ze die terugstopt in de kussensloop. Vlug ruimt ze de bezemkast weer in, duwt de stofzuiger naar binnen en hangt de regenkleding goed voor ze de deur dichtdoet. Ze loopt snel naar de kamerdeur, luistert even, doet hem open en stapt de gang op.
Daar staat Tuula.
Het roodharige meisje staat op maar een paar stappen afstand in de gang te wachten en neemt haar zonder een woord te zeggen op.
96
Tuula doet een stap naar voren en houdt haar bebloede hand omhoog naar Elin. Haar gezicht is lijkbleek. Haar blik is intens, verwachtingsvol. De witte wenkbrauwen zijn niet zichtbaar. Haar haar hangt in rode slierten langs haar wangen.
‘Ga terug de kamer in,’ zegt Tuula.
‘Ik moet Daniel spreken.’
‘We kunnen ons samen verstoppen,’ zegt het meisje hard.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Ga de kamer in,’ herhaalt ze en ze likt langs haar lippen.
‘Wil je me iets laten zien?’
‘Ja,’ antwoordt ze snel.
‘Wat dan?’
‘Het is een spelletje... Vicky en Miranda hebben het vorige week gespeeld,’ zegt Tuula en ze houdt haar handen voor haar gezicht.
‘Ik moet gaan,’ zegt Elin.
‘Kom mee, dan laat ik je zien hoe het moet,’ fluistert Tuula.
Er klinken voetstappen in de gang en Elin ziet Daniel met een verbanddoos aankomen. Lu Chu en Almira komen de keuken uit. Tuula voelt aan haar achterhoofd en krijgt vers bloed op haar vingers.
‘Tuula, je zou op je stoel blijven zitten,’ zegt Daniel terwijl hij haar meevoert naar de keuken. ‘We moeten de wond schoonmaken en kijken of hij gehecht moet worden...’
Elin blijft domweg in de gang staan en laat haar hartslag tot rust komen. Ze voelt aan de sleutelhanger die Vicky van haar moeder heeft gekregen.
Na een tijdje gaat de deur van de keuken weer open. Tuula loopt langzaam terwijl ze haar hand langs de lambrisering van de gang sleept. Daniel loopt naast haar en zegt iets op ernstige, rustige toon. Ze knikt en verdwijnt dan haar kamer in. Elin wacht tot Daniel naar haar toe komt voor ze vraagt wat er is gebeurd.
‘Het is niet ernstig... ze heeft een paar keer met haar hoofd tegen het raam gebonkt tot het glas kapotging.’
‘Heeft Vicky het weleens over iemand gehad die Dennis heet?’ vraagt Elin op gedempte toon en ze laat hem de sleutelhanger zien.
Hij kijkt ernaar, draait hem in zijn hand en fluistert Dennis voor zich uit.
‘Nou, ik heb het gevoel dat ik dat eerder heb gehoord,’ zegt hij. ‘Maar ik... Elin, ik schaam me, ik voel me zo waardeloos omdat...’
‘Je doet je best...’
‘Ja, maar het is helemaal niet zeker of Vicky me iets heeft verteld dat de politie zou helpen... ze sprak sowieso niet zoveel en...’
Hij zwijgt als er klossende voetstappen op de buitentrap klinken en de voordeur opengaat. Een potige vrouw van een jaar of vijftig komt binnen en staat op het punt de deur op slot te draaien, als ze hen ziet.
‘Jullie mogen hier niet zijn,’ zegt ze terwijl ze in hun richting loopt.
‘Ik heet Daniel Grim, ik ben...’
‘Jullie begrijpen ook wel dat de pupillen op dit tijdstip geen bezoek kunnen ontvangen,’ valt de vrouw hem in de rede.
‘We gaan zo,’ zegt hij. ‘We moeten alleen Caroline vragen of...’
‘Jullie gaan helemaal niks vragen.’
97
In de lift naar zijn kamer op het politiebureau kijkt Joona naar de sleutelhanger. Hij zit in een klein plastic zakje en heeft de vorm van een grote munt, een zilveren dollar, maar met de naam Dennis in reliëf op de ene kant en een lichtblauwe bloem met zeven kroonblaadjes op de andere kant. Aan een oogje aan de bovenkant hangt een vrij forse sleutelhanger.
Gisteravond laat heeft Elin Frank Joona gebeld. Ze zat in de auto om Daniel naar huis te brengen en zou daarna haar intrek nemen in een hotel in Sundsvall.
Elin vertelde dat Tuula de sleutelhanger vrijdag vroeg op de dag uit Vicky’s tas had gestolen.
‘Hij was blijkbaar belangrijk voor Vicky. Ze had hem van haar moeder gekregen,’ vertelde Elin en ze beloofde zodra ze in het hotel was de sleutelhanger door een koerier te laten bezorgen.