‘Politie,’ zegt een vriendelijke stem in haar oor. ‘Waar kan ik mee van dienst zijn?’
‘Ik wil graag iemand spreken die de zaak in Sundsvall behandelt,’ zegt Flora met trillende stem.
‘Waar gaat het om?’
‘Ik denk... ik denk dat ik het moordwapen heb gezien,’ fluistert Flora.
‘Aha,’ antwoordt de telefoniste. ‘Dan stel ik voor dat je met de tiplijn belt. Ik verbind je door.’
Flora wil net protesteren als ze een klik in de hoorn hoort. Na een paar seconden krijgt ze een andere vrouw aan de lijn.
‘Met de tiplijn, wat kan ik voor u doen?’
Flora weet niet of het de vrouw is die kwaad op haar werd toen ze loog over een bebloed mes.
‘Ik wil graag iemand spreken die de moord in Sundsvall onderzoekt,’ probeert ze.
‘Je kunt eerst met mij praten,’ antwoordt de vrouw.
‘Het was een grote steen,’ zegt Flora.
‘Ik kan je niet verstaan. Iets luider graag.’
‘Wat er in Sundsvall is gebeurd... Jullie moeten zoeken naar een grote steen. Er zit bloed aan de onderkant en...’
Flora zwijgt en voelt dat het zweet uit haar oksels langs de zijkanten van haar lichaam loopt.
‘Hoe komt het dat je iets weet over de moorden in Sundsvall?’
‘Ik heb... iemand heeft me erover verteld.’
‘Iemand heeft je over de moord in Sundsvall verteld.’
‘Ja,’ fluistert Flora.
Ze hoort haar hart bonzen in haar slapen en haar oren suizen luid.
‘Vertel verder,’ zegt de vrouw.
‘De moordenaar heeft een steen gebruikt... een steen met scherpe randen, dat is het enige wat ik weet.’
‘Hoe heet je?’
‘Dat doet er niet toe, ik wil alleen...’
‘Ik herken je stem,’ zegt de agente. ‘Je hebt eerder gebeld en toen had je het over een bebloed mes. Ik heb een klacht tegen je ingediend, Flora Hansen... maar je zou beter naar een dokter kunnen gaan, want je hebt waarschijnlijk hulp nodig.’
De agente verbreekt de verbinding en Flora blijft met de telefoon in haar hand zitten. Als de boodschappentas in de hal zomaar omvalt, schrikt ze zo dat ze de houder met keukenrol omstoot.
74
Een uur geleden is Elin Frank thuisgekomen na een lange vergadering met de raad van bestuur van de grote dochteronderneming Kingston om twee holdings in het Verenigd Koninkrijk te bespreken.
Inwendig slaakt ze een zucht van ontzetting als ze eraan denkt dat ze valium en alcohol door elkaar heeft gebruikt en met de fotograaf van Vogue naar bed is geweest. Ze herhaalt voor zichzelf dat ze haar zinnen moest verzetten, dat het gewoon een avontuurtje was, dat ze het nodig had, dat het lang geleden was dat ze seks had gehad. Maar toch wordt ze helemaal klam van schaamte.
Ze heeft een flesje Perrier uit de keuken gehaald en loopt door de kamers in haar oude, vaalrode joggingbroek en een verwassen t-shirt met een gebarsten print van Abba. In de zitkamer blijft ze voor de televisie staan als net een heel lange vrouw in een groot stadion naar de hoogspringlat rent. Elin zet het flesje mineraalwater op de glazen salontafel, haalt het elastiekje van haar pols en bindt haar haar in een paardenstaart, waarna ze naar de slaapkamer loopt.
Later op de avond heeft ze een telefonische vergadering met haar onderafdeling in Chicago terwijl haar handen ondertussen een manicure en paraffinebad krijgen en om acht uur moet ze naar een liefdadigheidsdiner waar ze aan een van de voorste tafels zit met de concernchef van Volvo als tafelheer. De kroonprinses gaat een prijs uit het Zweedse Erfenissenfonds uitreiken en Roxette zorgt voor entertainment.
Ze loopt haar inloopkast in, hoort het geluid van de televisie maar luistert niet echt en heeft niet door dat het nieuws is begonnen. Ze opent een kast en laat haar blik over haar kleren glijden. Uiteindelijk kiest ze een metallic groene jurk die designer Alexander McQueen persoonlijk voor haar heeft ontworpen.
De naam Vicky Bennet klinkt op de tv.
Met een bonkende angst in haar lijf laat ze de jurk op grond vallen en keert terug naar de zitkamer.
De grote tv heeft een dunne witte lijst en het lijkt alsof het scherpe beeld direct op de witte wand wordt geprojecteerd. Een commissaris met de naam Olle Gunnarsson wordt voor een saai politiebureau geïnterviewd. Hij probeert geduldig te glimlachen, maar zijn blik is geïrriteerd. Hij strijkt over zijn snor en knikt.
‘Daar kan ik in het belang van het onderzoek geen commentaar op geven,’ antwoordt hij en hij schraapt kort zijn keel.
‘Maar het zoeken met duikers is gestaakt?’
‘Inderdaad.’
‘Betekent dat dat de lichamen gevonden zijn?’
‘Daar kan ik geen antwoord op geven.’
Het schijnsel van de televisie flikkert de kamer in en Elin staart naar de beelden van de berging van de beschadigde auto. De kraan tilt hem recht omhoog, het wateroppervlak breekt en komt in beweging. Water stroomt schuimend uit de auto en een ernstige stem vertelt dat de auto die door Vicky Bennet was gestolen eerder die dag in de Indalsälven is gevonden en dat gevreesd wordt dat de van moord verdachte Vicky Bennet en de vierjarige Dante Abrahamsson allebei zijn omgekomen.