"De Verrader" wreef zich in de handen en zei lachend:
'Zoals de Gier met de stafcommandant?'
'Juist,' schreeuwde Stever enthousiast. 'Met de duim. Even een prop in de bek, en het verloopt zonder lawaai.'
'Dacht jij dat je dat zou kunnen doen, Stever?'
Stever kuchte.
'Bij die Albert Kalb, ja zeker. Ah, ik voel me nu al beter, Stabsfeld. Ik zie hem hier al binnenstappen, tussen twee kerels van de Gestapo in."
"De Verrader" knikte, nu geheel zeker van zich zelf. Hij voelde zich sterk. Hij belde de eerste schrijver van de auditeur-militair, Feldwebel Rinken.
'Ben jij daar, Rinken?' begon hij brutaal. 'Waarom meld je je voor den donder niet fatsoenlijk, zodat een mens weet met wie hij spreekt? Hier Stahlschmidt, Haupt- und Stabsfeldwebel Stahlschmidt van de garnizoensgevangenis. Twee smeerlappen hebben hier een bezoek gebracht. Heb je een potlood, stuk vuil? Ja, zeker, jij! Jij zult nooit tot de intelligente mensen behoren, Rinken. Jij hebt te veel paragrafen gevreten. Vooruit, begin nou maar eens met de namen te noteren en vlug een beetje. Kerel, ik kan aan dit soort dingen niet zoveel tijd besteden. Je weet zelf hoe zwaar wij belast zijn door alle rotzooi die jullie achterlaten. Ik zie de dag nog eens komen waarop we je zelfs mensen moeten zenden om jullie de kont te krabben. Ben ik brutaal, zeg je? Tegenover jou kan ik dat net zo vaak zijn als ik wil, begrepen! Vergeet niet dat ik Stabsfeldwebel ben! Schrijf op, Rinken. Feldwebel Willie Beier, Unteroffizier Alfred Kalb. Het gaat me vooral om die laatste. Dat is een duivel met een tic die vrij rondloopt en de hele wereld bedreigt. Wat voor bedreigingen? Wat gaat jou dat verdomme aan?! Houd jij je maar aan je eigen werk en doe wat ik je zeg. Ze maken alle twee deel uit van het wachtbataljon 27/1/5. Ze zijn hier binnengedrongen om een gevangene te bezoeken, een vent die helemaal geen bezoek mag ontvangen. En ze hebben daarbij gebruik gemaakt van een vervalste pas.'
"De Verrader" zweeg even.
'De rest laat ik aan jou over, Rinken. Ik maak een cel klaar voor Kalb. Zeg tegen de smerissen dat ze hem in de boeien hier brengen.'
Feldwebel Rinken lachte zachtjes aan de andere kant van de draad.
'Zeg, Stahlschmidt, ben je wel helemaal lekker? Of heb je soms iets gegeten dat je een beetje zwaar op de maag ligt? Ik heb met jouw vuile zaakje niets te maken. Volgens Heeresarmeevorschrift (1) 979 van 27 april 1940, par. 12, art. 8, moet jij als er iets dergelijks in jouw sectie gebeurt, hierover rapport uitbrengen, een schriftelijk rapport. Ik hoop maar voor je dat het allemaal een akelige droom is geweest en anders niet. Valse bezoekpasjes? Illegaal contact met een gevangene die geen bezoek mag ontvangen! Alle duivels! Je hebt die twee bezoekers natuurlijk gevangengenomen voordat ze jouw gevangenis verlieten, nietwaar?'
Stever, die meeluisterde, liet het apparaatje uit zijn vingers vallen alsof het roodgloeiend was.
"De Verrader" kromp ineen en slikte moeizaam.
'Ben je gek geworden, Rinken?' stiet hij ten slotte uit. 'Ik heb je alleen uitgelegd dat ik vermoed dat het bezoekpasje vervalst was.'
'Ja, dat zeg je nu, Stahlschmidt. Maar daareven heb je me uiteengezet dat twee schooiers erin waren geslaagd door te dringen tot een gevangene die geen bezoek mocht ontvangen en dat ze daarbij gebruik hadden gemaakt van een vervalst pasje en ik heb hier getuigen van die afgrijselijke aanklacht. Er wordt hier altijd meegeluisterd, Stahlschmidt.'
'Wind je niet op, Rinken. En je kunt met je getuigen de pot op! Ik heb nooit beweerd dat dat pasje vervalst was. Ik heb alleen gezegd dat ik dat geloofde.'
Rinken lachte.
'Jij bent een mooie, Stahlschmidt, maar luister nou eens goed. Die hele geschiedenis heeft zich daar bij jou afgespeeld, in jouw eigen sector en je hebt ons herhaaldelijk uiteengezet dat jij de enige bent die in de garnizoensgevangenis iets te zeggen heeft. Ik moet dus aannemen dat, als je niet inmiddels volkomen zwakzinnig bent geworden, je die twee kerels al lang achter slot en grendel hebt zitten. Nu ik je uitvoerig over deze zaak heb horen spreken, ga ik onmiddellijk naar de auditeur-militair van de wacht, luitenant-kolonel Segen, om hem te zeggen dat die twee kerels bij jou zitten. Daarna komen we ze halen voor de ondervraging.'
"De Verrader" sprong op en gaf een zware trap tegen de papiermand alsof die Rinken was.
'Geen sprake van, Rinken, daar komt niets van in.' Hij lachte een beetje gedwongen. 'Het was allemaal maar een grapje, Rinken, ik wou je alleen maar wat voor de gek houden.'
Het bleef even stil.
'Daar trap ik niet in, Stahlschmidt. Wie heeft dat pasje afgegeven?'
' "Mooie Paul".' De naam was hem ontsnapt voor hij het wist. Hij had zich wel de tong willen afbijten. Nou zat hij er helemaal tot aan de nek toe in.
Rinken lachte.
'Zo, zo, Stahlschmidt. Daar ben je ingetrapt. Ik ben zeer benieuwd naar dat bezoekpasje en nog meer naar je twee gevangenen, maar ik ga nu eerst even naar de luitenant-kolonel. Zal die even opkijken! De rest is jouw zaak, Stahlschmidt. Zeg, wist jij dat ze bezig waren met de formatie van een marsbataljon? Ze zoeken nog een paar bekwame onderofficieren!'