'Heb je dat gezien, Porta?' riep hij. 'Duw een van die SD-ers eens wat verder naar me toe, dan breek ik zijn rug alsof het een lucifershoutje was. We kunnen altijd zeggen dat hij ons heeft aangevallen.'
Leutz huiverde. Hij gaf er de voorkeur aan om te capituleren.
'Goed dan. Neem het maar allemaal.'
Porta was nu heer en meester.
'Zo, vind je?' Zonder verder iets te zeggen nam hij de ander zijn armbandhorloge af en bracht het naar zijn oor.
'Prima klokje. Dat is zelfs bestand tegen de absolute oorlog.' Hij liet het ding in zijn zak verdwijnen.
Leutz haalde zwaar adem, maar protesteerde niet.
Porta's roofvogelogen vielen op de ring aan de hand van de SD-Oberscharführer. Een ring van gevlochten goud, voorstellende twee slangen waarvan de koppen werden gevormd door twee diamanten.
'Geef die maar hier, dan zul je het deze nacht rustig hebben,' beloofde hij, zijn hand uitstekend.
Krug protesteerde verontwaardigd en deed een beroep op Porta's goede trouw.
'Hou je bek dicht, zak!' schreeuwde Porta. 'Vlug, die ring hier, vlug een beetje, want ik heb haast. Je hebt hem natuurlijk zelf ook gestolen.'
De SD-Oberscharführer veranderde van tactiek. Hij werd grof.
'Dat had je gedacht, Obergefreiter! Zie je dan niet wie ik ben? Man, ga in de houding staan!'
Porta lachte gemoedelijk.
'Onze Oberscharführer snapt er nog geen bliksem van. Wat vind je van die vent, Légionnaire, heb je ooit zo'n misbaksel gezien?'
'Stomme hond,' zei de kleine Légionnaire kortaf.
'Ja, anders was hij niet bij de SD,' gaf Porta lachend toe.
Krug was woedend. Hij vergat zelfs waar hij was. Met de handen langs de zijden stak hij zijn borst op zijn Pruisisch naar voren. We hadden allemaal moeite om onze verbazing te verbergen.
Alleen de Ouwe deed alsof hij niets zag. Die had zich verdiept in het register van de gevangenen, maar we wisten heel goed dat hij geen goed woord voor deze schoften over had.
'Zie je dan niet dat ik Oberscharführer ben?' brulde Krug.
'Ik ben niet blind,' antwoordde Porta op arrogante toon. 'Maar al was je generaal, stomme hond, dan zou je dat nog geen pest helpen.'
Krug brulde, zijn stem sloeg over. Hij trilde van opwinding.
'Ik eis, godverdomme, ik eis dat mijn persoon en mijn rang worden geëerbiedigd. Je zult me behandelen volgens de dienstvoorschriften. Ik ben SD-Oberscharführer Krug, een man die zijn plichten en rechten kent. In de houding, verdomme!'
'Man, voor mij ben je hoogstens een zak vol stront!'
'Daar maak ik rapport van!' brulde Krug.
'Geen mens trekt zich nog iets van jouw rapporten aan, zak! Voorlopig ben je mijn gevangene.' Porta legde zware nadruk op die twee laatste woorden.
'En nu geef je me heel vriendelijk en welwillend die ring cadeau en alles wat je verder bezit. Ik zou die ring wel aan Hete Vera kunnen geven uit de Orkaan 11, die heeft zich altijd enorm voor me uitgesloofd. En als je nou nog één woord zegt, dan sta ik nergens voor in.'
Hij wees op Broertje die speelde met kaarten die van Blank waren geweest.
'Die daar zal ik verder met de zorg voor jou belasten. Die jongen is gek op SD-ers. Hij doet alles wat ik zeg. Maar als je nu een braaf en verstandig kereltje bent, dan zal ik tegen Hete Vera zeggen dat die ring een cadeau is van ons beiden en dan zullen we alle twee nog eens aan je denken als je straks in de Brigade Dirlewanger zit.'
Krug schrok van die naam Dirlewanger. Hoewel dit een geheime brigade was, wisten Krug en zijn kameraden maar al te goed wie Dirlewanger was. Het was een strafbrigade van de SS, die tot taak had de partizanen die zich in de bossen om Minsk bevonden, te vernietigen. De commandant, SS-Brigadenführer Dirlewanger was een gewezen tuchthuisboef, die vanwege zijn cynisme en zijn sadistisch optreden het commando over de brigade had gekregen. Zijn wreedheid was zo groot dat zelfs Himmler en Heydrich zich eens hadden afgevraagd of hij niet voor het krijgsgerecht moest worden gesleept en ter dood gebracht. Verkrachting van Poolse vrouwelijke gevangenen behoorde tot zijn kleinste misdaden. De bruut genoot echter de bescherming van de leider van de kaderschool van de SS, SS-Obergruppenführer Berger. Op de 22ste november 1941 wist die, na meer dan een uur, Heydrich en Himmler te overtuigen dat het noodzakelijk was ook iemand als Brigadenführer Dirlewanger te tolereren. Heydrich was het daarna volkomen met Berger eens. Terreur kon je alleen met terreur bestrijden. Tot aan zijn dood bleef Heydrich de mening toegedaan dat die partij de overwinning zou behalen die op de beste wijze gebruik wist te maken van geweld. Drie dagen voor de aanslag in Praag zei hij:
'Jij bent een sentimentele boer, die nog niets van deze oorlog heeft begrepen. We zullen waarschijnlijk genoodzaakt zijn 90% van het Duitse volk uit te roeien. En daarbij moeten we slechts van één straf gebruik maken, de doodstraf. Gevangenen zijn veel te duur. Die moet je voeden. Ik heb mijn Einsatzkommando bevel gegeven alle gevangenen te fusilleren zodra ze het opgedragen werk verricht hebben. Transporteren loont niet.'