'En als hij de heuvel verlaat?' vroeg ik.
'Daar hebben we ook aan gedacht,' zei Heide. 'We hebben het allemaal met de chronometer opgenomen. Hij heeft op z'n minst 19 seconden nodig om zich uit de kuil te verwijderen en Porta en ik hebben aan tien seconden genoeg om hem twee fraaie gaten in zijn hersenpan te schieten.'
Broertje lachte geluidloos. 'Die zullen we eens lekker scheren.'
'Dit is de beste bak die ik in lang heb gehoord,' erkende Porta.
'Maar bekhouden,' zei ik. 'Als de Ouwe er de lucht van krijgt, dan zitten we met de gebakken peren. Dit is moord met voorbedachten rade.'
'Hé, dacht je soms dat we hier bij het Heilsleger zijn?' vroeg Porta. 'Moord? Dit is zuivere zelfverdediging. Ja, als je een hoer wurgt nadat je een nummertje hebt gemaakt, dat is moord.'
'Dat doen alleen halve gekken,' zei Broertje, 'maar ze worden er even goed voor ter dood veroordeeld. Leopold heeft me op mijn donder gegeven voor die ingegroeide nagel. Alles was verder als om door een ringetje te halen. Ik had een rekruut eens goed aan het werk gezet en die had mijn geweer schoongemaakt zoals het nog nooit was schoongemaakt. Zelfs Leopold stond ervan te kijken.'
'Had je die rekruut erg hardhandig aangepakt?'
'Nou, ik had hem een paar flinke schoppen gegeven, maar dat bleek niet genoeg te zijn. Toen heb ik hem met zijn strot in de latrine van de Russische krijgsgevangenen geduwd en dat hielp. Daar werd hij kalm van. Toen heb ik hem verder met rust gelaten en ik heb hem zelfs tot mijn persoonlijke ordonnans benoemd, met het recht me elke zaterdag op bier te trakteren.'
'Ga je hem zijn hele soldij afnemen?' vroeg Porta.
'Ben je gek, ik laat hem een mark houden voor zijn levensonderhoud.'
'Jij loopt nog eens lelijk tegen de lamp, Broertje, met die geintjes,' voorspelde ik.
'Dat is mogelijk, maar dan red ik me er wel weer uit, maar degene die me aanbrengt, kunnen ze naar het hospitaal sturen, reken daar maar op!'
'Die arme Leopold,' zei Heide. 'Ze zullen hem recht in zijn smoel schieten. Man, dat wordt de mooiste dag van mijn leven.'
'Zeg, weten jullie dat hij overplaatsing heeft aangevraagd naar de SS?'
vroeg Porta. 'Maar dat is niet doorgegaan. Hij is maar 1 meter 67 en ze nemen niemand beneden de 1 meter 72.' Hij haalde zijn dobbelstenen te voorschijn, blies er even op, schudde ze in zijn hand en blies er nog eens op.
'Doen we een spelletje?'
Broertje keek hem belangstellend aan. Hij zat gehurkt op de grond.
'Wat moet die vertoning, Porta? Iedereen weet dat die stenen vals zijn.'
Porta was verontwaardigd.
'Nou, maar daar vergis je je dan in. Ik heb twee stel. Dit zijn de goede.'
'Ben je wel lekker?' vroeg Heide verbaasd.
'Barst toch,' antwoordde Porta. 'En vergeet niet dat je me nog twee liter Slibowitz en twaalf pijpen opium schuldig bent. Je had gisteren moeten betalen. Nu komt er dus 80% rente bij. Julius, je schulden groeien je boven je kop.' Hij haalde zijn zwarte notitieboekje te voorschijn, bevochtigde zijn vinger en begon te bladeren.
'Laat eens kijken, ah, daar heb ik je, schoft. "Julius Marius Heide, Unteroffizier, geboren te Dortmund, dienend in het 27ste regiment, 5de compagnie, 2de sectie, 3de peloton". Dat ben jij toch, hè?'
Heide knikte nogal slapjes.
Porta bracht zijn gebroken monocle voor zijn oog en verzocht Broertje met de zaklantaarn bij te lichten.
'4 april: 9 flessen wodka. 7 april: 3 flessen Slibowitz. De 12de was je verjaardag, maar je had geen geluk, mijn brave. Je zult je moeder wel vervloeken; omdat ze je niet in de wieg heeft gewurgd. Goed, de 12de dan: 712 mark en 13 pfennig, 21 flessen Slibowitz, 1 liter rozenwater, 9 pijpen, 1 fles aquavit, een halve kist Dortmunder, gratis entrée in het bordeel gedurende één maand. En dan komt de 20ste. De verjaardag van Hitler, een heel sinister dagje. Vergeet niet dat jij lid van de partij bent geweest.'
'Goed, maar dat ben ik al lang niet meer.'
'Dat lag niet aan jou. Ze hebben je eruit getrapt,' verduidelijkte Porta grof. 'Ze wilden je niet meer zien. Op de verjaardag van de Führer heb je alleen geld verloren: 3412 mark en 12 pfennig. Daar komt dan nu 80% bij. Je komt er nooit meer uit, Julius.'
'Man, wat moet het machtig zijn om te kunnen schrijven,' riep Broertje uit. 'Als ik dat kon, was ik al rijk. Dan hoefde ik alleen maar zo'n vent om te brengen die met cheques loopt, ze tekenen en het geld incasseren.'
Niemand ging daar op in. Het zou te veel tijd hebben gekost om hem uit te leggen dat het wel iets lastiger was dan hij dacht...
'Julius,' zei Porta, 'je weet dat ik een goed kameraad ben en ik begrijp dat al die schulden op je drukken. Je wilt er natuurlijk graag af.'
'Haal je d'er een streep door?' vroeg Heide, die zijn oren nauwelijks kon geloven.
'Juist,' zei Porta, een sluw glimlachje om zijn lippen.
'Daar zijn jullie getuigen van!' riep Heide uit, helemaal opgewonden.
'Rustig even,' zei Porta kortaf, 'wacht eerst mijn voorwaarde af. In de eerste plaats geef je me die drie zware wollen dekens die je bij de "Bezemsteel" hebt opgeslagen. En dan krijg ik die twee grote vaten Hollandse haring die jij en de "Worst" bij de tandarts in de Hein Hoyerstrasse hebben staan.'