'Je hebt absoluut gelijk,' zei Broertje grommend. 'Niemand heeft laarzen die zo glimmen als die van jou. Zelfs Hauptfeldwebel Edel niet. Jij bent de mooiste soldaat van het hele leger.'
Heide stemde hier trots mee in en schouderde, precies volgens de voorschriften, zijn pistoolmitrailleur.
'Sterker nog, Broertje, ik ben de mooiste soldaat van de hele wereld. Neem nou eens mijn keelband. Ik geef je vijf jaar soldij als je daarop ook maar iets van vochtigheid aantreft. Man, wat hebben ze die keelband van me al vaak gecontroleerd, maar geen mens heeft er ooit vocht op gevonden, dat zeg ik je. Op de opleidingsschool voor onderofficieren keken ze ons altijd in de kont als ze verder niks vonden om keet over te schoppen.' En Heide boog zich voorover.
'Ga je gang, Broertje, mijn kont is ook schoon. Drie keer per dag was ik die met een washandje. Mijn kam is nu schoner dan toen ik hem kocht. Je mag de nagels van mijn voeten nameten, precies een halve millimeter. Niet meer, niet minder. En wat is het eerste wat ik doe als we onze schuttersputten hebben gegraven, Broertje?'
'Dan ga jij je nagels schoonmaken,' mompelde Broertje.
'Juist – en met een nagelschaartje, niet zoals jij en de anderen, die daar hun bajonet voor gebruiken.' Heide rukte zich de helm van het hoofd.
'Nou, zie je ook maar één haar die niet reglementair op zijn plaats zit? Zelfs mijn luizen lopen nog in de paradepas en houden keurig rechts. Maar Leopold Brandt, de Feldwebel van de Duivel, heeft me op het matje geroepen omdat mijn scheiding niet recht zou zijn. Dat is de eerste keer in de annalen van deze oorlog dat een soldaat als mij dat overkomt. En weet je wat dal kreng heeft uitgevonden om te bewijzen dat mijn scheiding niet recht zat? Weet je wat hij daarvoor heeft gebruikt? Een afstandmeter van de artillerie! Hoe komt die vent erop! Hij heeft me helemaal achter op het exercitieveld geplaatst, is toen op het dak van de 3de compagnie geklommen, heeft me in zijn afstandmeter genomen en op die manier vastgesteld dat mijn scheiding niet recht was. Maar ik bezweer je dat dat niet meer zal gebeuren. In het vervolg kam ik ook nog mijn kontharen. Waarom is die vent zo?'
Broertje snoot lawaaiig zijn neus tussen zijn vingers, schraapte luidruchtig zijn keel, boog daarna zijn hoofd ver naar achteren en keek strak naar het hakenkruis op de muur.
'Ze zullen zijn moeder wel hebben gepest toen ze zwanger was.'
'Het is een misbaksel,' erkende Heide.
'Man, konden we hem maar meenemen naar de Russen, dan stuurden we hem daar voor ons uit en wij vielen twee uur later aan! Hij heeft mij de huid volgescholden omdat ik een ingegroeide nagel had aan mijn linkervoet.'
'Ja, dat is echt Leopold,' riep Heide uit in de stille straat. Hij sloeg heftig op de stenen met de kolf van zijn geweer.
Ze stapten het wachthuisje binnen.
'Zijn jullie van plan Leopold koud te maken?' vroeg Porta.
'Ja, laat dat maar aan ons over. Die krijgt zijn portie. Als we het klaarspelen hem op no. 3 te krijgen bij de volgende oefening in het schieten met scherp, dan is de mooie Leopold er geweest.'
'Hoe zo?' vroeg ik.
Broertje boog zich dubbel en gebaarde tegen Heide. 'Zullen we het hem zeggen?'
'Vooruit.'
'Zweer dat je er geen kik over zult loslaten.'
Porta en ik zwoeren dure eden.
Broertje juichte, nam een enorme slok Slibowitz en gaf de fles door aan Porta.
'Luister dan maar eens goed. Toen ik de laatste keer dienst deed bij de vaste staf op de schietbaan, heb ik me uitgesloofd als manusje-van-alles voor Feldwebel Paust. Er moest een schijf worden gewisseld op baan 3. Ik heb de hele bende aan één stuk door bier aangeboden, zodat ze voortdurend gingen pissen en dat durfden ze alleen te doen in de pisbak. Jullie weten dat Hinka woest wordt als hij merkt dat het stinkt op de baan. Die vent wil niet dat je pist op het Derde Rijk. Nou, zodra ze verdwenen waren, heb ik die schijf heel laag aangebracht. Op die manier blijf het hoofd ongedekt als je op de waarnemingsheuvel staat. En het knappe is, dat niemand weet dat ik op no. 3 aan het werk ben geweest. En Leopold houdt er van om op de heuvel een hoop drukte te maken. De Légionnaire houdt de schietlijsten bij en hij kan dus gemakkelijk Leopold op no. 3 zetten. We eindigen altijd met schoten van het scherpschuttersgeweer en dat gebeurt altijd op no. 3. Beginnen jullie het langzamerhand door te krijgen?' Hij wendde zich tot Heide en zei:
'Jij, Julius en jij, Porta, het zal jullie geen enkele moeite kosten om een paar mooie treffers te plaatsen waar die verdomde Leopold zijn kop houdt.
'Kerel, dat zit prachtig in elkaar,' zei Heide goedkeurend. 'Het is bijna te eenvoudig om waar te zijn. En we krijgen algauw weer een oefening met scherp. Zelfs de Heilige Geest zal Leopold niet kunnen redden en tegen het eind van de oefening zullen wij als laatsten – daar kan de Légionnaire voor zorgen – een machtig stukje scherpschutterswerk leveren in de richting van Broertjes kuil.'