'Barst toch, vent!' riep ze, maar ze begon de flessen toch op de voorgeschreven wijze te vullen. 'Ik wou dat er arsenicum in zat,' snauwde ze nog voor ze zich afwendde.
Steiner kwam terug van het toilet. Hij stond wijdbeens zijn gulp dicht te knopen en schonk geen aandacht aan de serveuse.
'Wat is dat toch lekker als je echt moet. Ik dacht dat ik in de negende maand was en ieder ogenblik een biervat ter wereld kon brengen.' Hij nam zijn nog half volle pul op en dronk met lange teugen. Zijn adamsappel danste op en neer als een ei in kokend water. Hij boerde krachtig en toen hij zijn pul met een smak had neergezet, veegde hij even met zijn mouw over zijn mond. Daarna likte hij het overgebleven schuim op.
'Het was lekker,' zei hij.
'Wat vind jij zo lekker?' vroeg Porta, die plotseling in een agressieve stemming was gekomen. Hij zette zijn ellebogen op de tafel en keek Steiner uitdagend aan.
'Vertel ons nu eens wat jij zo lekker vindt.'
'Pissen.'
'Waarom is dat dan lekker?'
Steiner gaapte hem met open mond aan. Hij zocht naar woorden. Hij krabde aan het puntje van zijn neus.
'Maar dat spreekt toch vanzelf. Het is lekker omdat je zo nodig moet.' Hij begon over zijn hele gezicht te stralen en zei trots: 'Natuurlijk, dat is het.'
'Geen sprake van, zie jij ze soms vliegen?' vroeg Porta. 'Doe jij het ooit als je niet moet?'
Heide boog zich over de tafel en lachte kwaadaardig.
'Vertel ons dan eens hoe het is als je niet moet.'
We waren allemaal uitgebarsten in een vettig gelach.
'Wat een zak!' brulde Porta, op Steiner wijzend. 'Hij wil ons wijsmaken dat hij naar de pot gaat als hij niet hoeft.'
Steiner begon zich kwaad te maken. Hij dreigde Porta met zijn vuist.
'Zal ik jou eens op je smoel slaan, vuile rooie?'
'Ga je gang, kerel,' zei Porta opgewekt.
Steiners vuist schoot uit. Porta bukte zich snel.
'Jezus, je had me bijna geraakt. Geweldpleging is een ernstige zaak, weet je dat?'
Steiner was nu razend. Zijn armen schoten als drijfstangen heen en weer, maar Porta wist al zijn stoten te ontwijken.
Scheldend en tierend greep Steiner een glas bier en gooide het naar Porta. Het spatte tegen de muur uiteen.
Bezemsteel kwam aanrennen met een dikke knuppel.
'Wie gooit er hier met een glas?' krijste ze hysterisch.
Tien bezoekers wezen enthousiast op Steiner.
De Bezemsteel gaf hem een geweldige mep op zijn schouder. Hij brulde, maar voor hij zich te weer kon stellen had Bezemsteel hem in zijn gezicht geslagen.
Nu vergat Steiner Porta. Hij rende achter Bezemsteel aan, die gillend op de vlucht sloeg. Steiner haalde haar vlak bij de deur in. Hij dreef haar in de hoek en begon haar met haar hoofd tegen de deurpost te slaan. Ze slaakte snerpende kreten en vocht als een leeuwin om zich te bevrijden.
De dikke Helga kwam als een tank aanschommelen, in iedere hand een champagnefles.
Steiner zag deze hoogst gevaarlijke flankaanval niet komen. Helga mikte zorgvuldig. Een seconde later brak de eerste fles op Steiners nek in scherven. Bloed en champagne stroomden.
'Moordenaar!' gilde Helga en ze gaf hem een trap in zijn lies. Op hetzelfde moment trof de tweede fles Steiners nek.
Hij zakte in elkaar.
De Bezemsteel was door het dolle heen. Ze raapte de glasscherven op en wilde het gezicht van de bewusteloze Steiner daarmee behandelen, maar de dikke Helga greep in en ontwapende haar met voor iemand van haar postuur verrassende snelheid.
'Ik vermoord die schoft!' brulde Bezemsteel. 'Gertrude zal haar vriend van de SD waarschuwen. Ik wil hem aan de galg zien hangen.'
Gertrude kwam juist aanlopen met een kist bier. Ze was een meisje dat altijd naar bier rook. Verder had ze dof haar en een puistje op haar neus dat nooit wegging.
'Gertrude, bedenk eens iets voor je Jules van de SD,' riep Bezemsteel. 'Smeerlapperijen die hij met dat stuk ellende kan uithalen.' Ze schopte woedend naar Steiner die nog bewusteloos lag te bloeden.
'A la bonne heure,' antwoordde Gertrude. Het was de enige Franse uitdrukking die ze kende en ze wist niet wat ermee werd bedoeld. Ze had de woorden geleerd van een Franse matroos, met wie ze een week verloofd was geweest toen zijn schip in de haven van Hamburg lag. Wie iets van Gertrude gedaan wilde krijgen, hoefde maar bewonderend te vragen: 'Hé, ken jij Frans?' en ze was tot alles bereid. Gertrude deed dan een lang verhaal over een rijke familie waaruit ze kwam en een Franse kostschool die ze jaren had bezocht. De aardrijkskundige ligging van dit pensionaat werd nooit duidelijk, maar wie belangstellend en bewonderend toeluisterde kon van het meisje gedaan krijgen wat hij wilde.
Porta en Broertje hadden ervaringen op dit gebied. Ze hadden een hele avond op haar kosten gedronken en gevreten. Maar die avond had Broertje ten slotte wel een gat in zijn hoofd opgelopen. Terwijl ze naar de kazerne terugliepen, had hij Porta willen demonstreren wat de voorgeschreven wijze was om zich bij de infanterie, en meer speciaal bij het 14de regiment infanterie waar Broertje zijn militaire carrière was begonnen, voorover te werpen. Hij had zich met een smak op het trottoir gegooid en was met zijn hoofd tegen een grote steen terechtgekomen. Het bloed was uit een grote snee midden op zijn voorhoofd gestroomd.