McCall hield zich in gedachten bezig met alles wat hij inmiddels over de moordenaar wist, terwijl al zijn zintuigen gericht waren op het zachte vrouwenlichaam naast hem.
‘Zou ik je hand vast mogen houden?’ vroeg Cassie zachtjes. ‘Ik voel me nogal gespannen.’
Geritsel onder het laken duidde erop dat haar hand al op weg was.
Die van hem ontmoette die van haar halverwege. ‘Gespannen?’ vroeg hij schertsend. ‘Je zou het recht hebben hysterisch te zijn, na alles wat er vandaag is gebeurd. Toch moet je proberen het uit je hoofd te zetten, in ieder geval vannacht. Dat ga ik ook proberen. Vertel me eens hoelang je Blondie al hebt en hoe je erbij kwam een labrador te kiezen.’
Het was duidelijk dat hij de juiste tactiek had gevonden om zowel Cassie als zichzelf de gewenste afleiding te bezorgen. Ze vertelde hem het een en ander over haar geliefde huisdier, tot haar stem langzaam wegstierf.
McCall durfde zich niet te verroeren uit angst dat hij haar weer wakker zou maken, en bleef daarom haar hand vast houden. Het zou hem trouwens moeite hebben gekost die ongemerkt los te laten, want ze hield haar vingers stevig om die van hem geklemd.
Toen hij ‘s morgens wakker werd, voelde hij tot zijn ontzetting een zacht en warm lichaam tegen zich aan. Snel richtte hij zich op, waarbij hij zag dat zijn ene arm over haar schouder lag. Hij vroeg zich af of hij haar dichter naar zich toe had getrokken of dat zij zich tegen hem had aan genesteld.
Verder onderzoek wees uit dat ongeacht wie van hen verantwoordelijk was voor deze intimiteit, hij maar beter afstand kon scheppen. Eerst bewoog hij zijn arm, tilde die voorzichtig op en legde hem naast zich neer. Toen begon hij behoedzaam van haar weg te schuiven, waarbij hij de deken optilde zodat hij die niet meetrok en haar onbedekt achterliet. Nog een klein eindje, hield hij zich voor...
‘Verdraaid!’
Wat is er aan de hand?’ Cassie zat rechtop in bed, met de deken tegen haar borst gedrukt, verward om zich heen te kijken. Ineens scheen ze zich te herinneren waar ze was, want ze boog zich over de rand van het bed zodat ze hem kon zien. ‘Heb je de nacht op de vloer doorgebracht? Ik heb je toch gezegd dat je in bed kon liggen?’
‘Ik heb de nacht niet op de vloer doorgebracht,’ antwoordde hij met een grimas. Voor het eerst sinds hij een kleuter was, was hij uit bed gevallen. Niet bepaald goed voor zijn ego.
Wat doe je daar dan?’ wilde ze weten.
‘Ik ben uit bed gevallen. Oké, lach me maar uit. Het was trouwens niet helemaal mijn schuld. Je bent naar mijn kant geschoven.’
Haar wangen werden rood. ‘Het spijt me,’ zei ze. ‘Misschien kunnen we vannacht een stel kussens tussen ons in leggen bij wijze van scheidslijn.’
Hij wist dat de Chinese Muur nog niet voldoende zou zijn als scheidslijn tussen hen, maar dat zei hij niet hardop. Hij had al een idioot figuur geslagen, en de dag was nog maar net begonnen.
Hij richtte zich op en liep meteen naar de badkamer. Eigenlijk vereiste de beleefdheid dat hij Cassie voor liet gaan, maar hij wilde zich uit de voeten maken om nog iets van zijn waardigheid te behouden. Omdat hij zijn kleren was vergeten, moest hij echter na zich gewassen en geschoren te hebben met een handdoek om zijn middel terug naar de slaapkamer.
Daar zag hij Cassie met een kort nachthemd aan over haar koffer gebogen staan om schone kleren te pakken. Met moeite scheurde hij zijn blik los van haar haar lange blote benen.
Toen ze in de badkamer was verdwenen, kleedde hij zich haastig aan. Hij besloot meteen Dave op te bellen en aan te dringen op een tweede kamer.
Hoewel Cassie dan ‘s nachts alleen zou zijn...
Alsof zijn aanwezigheid haar kon beschermen tegen een kogel, hield hij zich spottend voor.
Maar de twijfel liet zich niet verjagen. Het telefoontje naar Dave stelde hij uit.
Cassie douchte op haar gemak, genietend van de korte tijd dat ze zich in haar eentje kon ontspannen.
Ze weigerde over de vorige dag na te denken en was vastbesloten zich bij de nieuwe dag te houden. Om te beginnen zou ze Dave moeten bellen en hem vertellen dat zij en McCall aparte kamers moesten hebben.
Hoewel ze moest bekennen dat ze afgelopen nacht prima had geslapen.
Ze schrok op uit haar gemijmer toen er op de deur werd geklopt en er een ‘Dave is er’ klonk. Ze draaide de kraan dicht, droogde zich haastig af en trok haar kleren aan.
‘Ik dacht dat je zo snel kon douchen,’ schertste McCall toen ze de kamer binnen kwam.
Ze negeerde hem en wendde zich tot Dave. ‘Is er nog iets gebeurd?’
Haar stem moest hem duidelijk hebben gemaakt dat ze niet veel meer kon verdragen, want hij glimlachte geruststellend en legde haastig uit waarom hij hier was. ‘Om te beginnen was dat termietenidee briljant. Ik heb contact opgenomen met een verdelgingsbedrijf. Ik ben bang dat er echt gesproeid moet worden om het geloofwaardig te maken.’