Noah was blij te horen dat hij niet de enige was die vond dat het ziekenhuis in Kareela volledig moest blijven functioneren. Hij bedankte de loodgieter en ging opgewekt weer aan het werk. Wat zou Jena verrast zijn als ze vanmiddag thuiskwamen. In gedachten genoot hij al van de stralende glimlach waarmee ze hem zou belonen.
‘Wat is dat nou?’ riep Jena ontzet bij het zien van de groene watertank op de achterveranda van Matts hut.
‘Dat is een tank. En binnen, in het badkamertje, zit een douche.’ Nadat hij tevergeefs had verwacht op de dankbare glimlach voegde hij eraan toe: ‘Ik dacht dat je het leuk zou vinden.’
Nog steeds geen glimlach.
‘Ik had toch gezegd dat ik zou zorgen voor een douche?’
‘Maar ik wil helemaal geen douche!’ kermde Jena. ‘Wat moet Matt daar wel niet van denken? Die concludeert natuurlijk onmiddellijk dat ik niet bestand ben tegen de primitieve omstandigheden hier. En daar gaat mijn grote kans!’ Ze keek Noah woedend aan. ‘Dat ding moet weer weg,’ schreeuwde ze. ‘Nu! Vandaag nog! Stel je voor dat hij opeens langskomt. Dat is niet waarschijnlijk, maar het zou kunnen. Dan kan ik wel fluiten naar die nieuwe baan!’
Noah keek haar verbijsterd aan. Hij kon er geen touw meer aan vastknopen. ‘Hoe kan een nieuwe douche je nou in vredesnaam je baan kosten?’ vroeg hij.
Jena maakte haar blik los van de watertank en draaide zich met een ruk naar hem om. Een paar verdwaalde haarlokken zwierden om haar hoofd. ‘Ik zit hier om iets te bewijzen, stommeling,’ schreeuwde ze. ‘Ik moest laten zien dat ik me kan redden in primitieve omstandigheden. Maar jij trekt zomaar bij me in, zodat er al geen sprake meer is van isolement, en dan zorg je ook nog dat er warm en koud stromend water komt! Denk je dat ik in de woestijn een lekkere douche zal kunnen nemen?’
Ze zaten duidelijk niet op dezelfde golflengte, constateerde Noah. Hij greep zich vast aan het enige stukje informatie waar hij iets mee kon. ‘Er is alleen maar koud water. Maakt dat het iets beter?’
De vernietigende blik waarmee ze hem aankeek, was een duidelijk antwoord op zijn vraag. Hij probeerde het op een andere manier. ‘Welke woestijn?’
Een nog vernietigender blik. ‘Wat maakt dat nou uit?’ beet ze hem toe. Ze sprong uit de auto, beende met grote stappen naar de gewraakte tank en begon er in cirkels omheen te lopen, als een getergd roofdier.
Noah liep langzaam achter haar aan. Hoe hij zijn hersens ook pijnigde, het was hem nog steeds een raadsel waarom ze opeens zo kwaad was. Of wat voor baan dat was, waarbij niet mocht worden gedoucht. Misschien ging het weer om zo’n zogenaamde reality tv-show! Of misschien om een vrouwelijke variant van het soort overlevingstochten waar Matt zelf zo’n succes mee had.
Behoedzaam keek Noah om zich heen. Hingen er soms overal verborgen camera’s? Werd misschien iedere stap die hij zette geregistreerd?
Nee, dat kon niet. Dan zou Jena er nooit in hebben toegestemd dat hij bij haar introk. ‘Kun je misschien iets duidelijker zijn? Als ik het goed begrijp is jouw verblijf hier in Matts hut een soort test voor je. Maar waarom?’
Ze keek hem aan. ‘Ik moet bewijzen dat ik het een tijdje kan redden zonder allerlei comfort, zoals een douche en een lekker bed. En dat ik ertegen bestand ben om alleen te zijn.’
‘Maar hoe wou je dat bewijzen? Hangen er hier camera’s? Wordt alles wat je doet gefilmd?’ Hij keek nog eens spiedend om zich heen.
Jena snoof minachtend. ‘Ik hoef niet in de gaten te worden gehouden. Het gaat er alleen maar om dat ik er zelf vertrouwen in krijg dat ik zo’n uitdaging aankan. Daarom heeft Matt me aangeboden om zolang van zijn hut gebruik te maken.’ Ze beet op haar lip. ‘Nou ja, misschien zat er ook wel achter dat hij er zelf ook zeker van wilde zijn dat ik het aankan. Maar hij vertrouwde erop dat ik er niet mee zou sjoemelen - daarom voel ik me er ook zo beroerd over dat jij hier nou bent.’
Noah zag wel dat Jena echt in de rats zat, maar hij kon niets bedenken om haar te troosten. Daarom leek het hem beter het gesprek een andere wending te geven. ‘Die nieuwe baan van je, is dat een rol in een tv-serie? Zo’n modern experiment, waarbij mensen dag en nacht gefilmd worden? Is de opgave soms om te laten zien dat je je alleen kunt redden op een eenzame plaats, in de woestijn bijvoorbeeld?’
‘In de woestijn of in het oerwoud of op een onbewoond eiland - het maakt niet uit.’
‘Maar waarom eigenlijk?’ drong Noah aan.
Ze keek hem aan en fronste haar wenkbrauwen. ‘Het is puur amusement,’ mompelde ze.
Hij zag aan haar dat zijn vraag haar van haar stuk had gebracht. ‘En dat is je grootste wens? Om mensen te vermaken door zonder enig comfort in een afgelegen oord te gaan zitten? Je moet het wel erg graag willen, als je bereid bent om zo’n idiote test te ondergaan.’