Maar ze had al geluisterd en ze betwijfelde of ze nog genoeg kracht had om iets anders te doen dan dat. Ze kon dus niet beloven dat ze het zou begrijpen.
‘Hij zei dat ik eigenlijk geen enkel meisje in de Bay zou mogen kussen omdat elk van hen mijn zusje zou kunnen zijn.’ Zijn norse stem en angstige ogen maakten duidelijk dat die woorden hem diep geraakt hadden. ‘Hij beweerde dat mijn moeder...’
Hij zweeg, kwam overeind, en ging met zijn rug naar haar toe staan, alsof de pijn na dertien jaar nog zo heftig was dat hij het haar niet wilde laten zien.
‘Hij beweerde dat je moeder een...’ fluisterde ze, net als hij niet in staat de zin af te maken, haar keel dichtgeknepen door emoties.
‘Een hoer, een slet was, of hoe je het ook wilt noemen!’ maakte hij de zin af. Hoewel heftig, had hij toch zachtjes gesproken om de kinderen niet wakker te maken. Ze zag dat het hem moeite kostte zijn zelfbeheersing te bewaren.
‘Geen wonder dat je hem een opstopper hebt verkocht,’ zei ze zacht. Het moest hem vreselijk gekwetst hebben. Maar het was al zo lang geleden; ze konden het nu toch wat verstandelijker bekijken. Ook hij moest dat doen. ‘Maar je wist toch dat je moeder zo niet was.’
‘O, ja?’ Hulpeloos haalde hij zijn schouders op. ‘Voor mij was ze mijn moeder, geen meisje dat met jongens uitging. Jij weet ook dat ze weigerde te vertellen wie mijn vader was, daar hebben we het vaak genoeg over gehad. Ze zei dat ze daar haar redenen voor had. Die opmerking van Ben plaatste jouw vader ook op de lijst van kandidaten van een eventueel vaderschap. Bovendien betaalde jouw vader mijn schoolgeld. Wat moest ik anders denken, Meg? Wat kon ik anders denken?’
In zijn stem klonk angst en dat deed haar bijna nog meer pijn dan ze dertien jaar geleden had gevoeld. Ze schudde haar hoofd. Logisch dat haar vader Sams ergste vermoedens had bevestigd door het schoolgeld voor hem te betalen. Haar hart miste een slag bij de gedachte dat het waar kon zijn. Toch voelde ze dat er meer was, dat hij nu de waarheid had ontdekt, want zijn kus op het strand was allesbehalve broederlijk geweest. Ze probeerde na te denken. Er was haar iets belangrijks ontgaan. ‘Maar als het mijn vader was,’ zei ze, ‘dan zou je moeder toch wel gezegd hebben dat we elkaar niet meer mochten zien of zo.’
Hij draaide zich om, zijn gezicht doodsbleek. ‘Tenzij ze het niet geweten heeft!’ kreunde hij. ‘Kun je je voorstellen hoeveel pijn ik haar gedaan heb toen ik haar daarvan beschuldigde? Toen ik weigerde haar te geloven toen ze me verzekerde dat ik elk meisje in de Bay kon kussen zonder bang te zijn dat ik incest pleegde? Daarmee heb ik haar diep gekwetst, Meg, en ook daarna. Toen we naar Sydney vertrokken, hebben we een soort wapenstilstand gesloten, maar ik heb altijd geweten dat ze terug verlangde naar de Bay. Heel egoïstisch vond ik dat het haar verdiende loon was, omdat ze bleef weigeren me te vertellen wie mijn vader was.’
‘Door het niet te vertellen, bevestigde ze je ergste vermoedens,’ fluisterde ze. ‘Daardoor had je de indruk dat ze het zelf niet wist!’
‘Precies!’ Rusteloos ijsbeerde hij tussen haar stoel en Benjies bedje heen en weer.
Ze keek hem aan. Ze moest iets zeggen om de pijn die zijn herinneringen veroorzaakten te verzachten, maar het was al laat en ze was doodop. Haar hoofd leek gevuld met watten.
Toen hij zich omdraaide, stond zijn gezicht weer uitdrukkingsloos, verlost van het verleden. ‘Je bent doodop.
Ik had er niet over moeten beginnen, maar toen ik eenmaal van start was gegaan...’
‘Ik ben blij dat je het hebt verteld,’ verklaarde ze, maar was dat wel waar?
Hij boog zich over Benjies ledikantje en streek het kind zachtjes over zijn wangetje.
Ze wou dat ze hem kon troosten, maar ze wist niet hoe. Zacht streek ze over zijn rug. Dit was Sam, de oude Sam, de Sam die meer verdiende. Ze stond op en legde haar arm om zijn schouders. Hij kwam overeind en draaide zich om. Het was onvermijdelijk dat hun lippen elkaar ontmoetten.
‘Het spijt me zo, Sam,’ mompelde ze, nog voor hun lippen elkaar raakten.
Hij gaf geen antwoord, maar trok haar tegen zich aan, troost zoekend bij de warmte van haar lichaam. Dat hoopte ze althans. Hun kus werd heftiger, en hartstocht nam de plaats in van troost en medeleven. Diep in haar binnenste borrelde verlangen op, en haar bloed begon sneller te stromen.
‘Sam?’
Zacht fluisterde ze zijn naam tegen zijn mondhoek. Het stond gelijk aan duizend vragen, maar hij wist geen antwoorden. Hij wist alleen dat het Meg was die hij kuste en dat alles misschien nog goed zou komen.
Hij drukte zijn lippen op haar oogleden, eerst op het ene, toen op het andere. Daarna kuste hij haar neus en gleed met zijn tong onderzoekend over haar oorlelletje.
Ze beefde in zijn armen. Weer fluisterde ze zijn naam, alleen was het dit keer meer een bevel dan een vraag.