Tegen de tijd dat Jena zich bij hem voegde, had hij zichzelf weer voldoende onder controle om de draad van het gesprek weer op te vatten. Wat is dat eigenlijk voor uitdaging, waar je absoluut geen man bij kunt gebruiken?’ vroeg hij.
‘Dat kan ik je niet vertellen omdat het allemaal nog diep geheim is. Over nieuwe televisieprogramma’s wordt altijd heel geheimzinnig gedaan, omdat ze bang zijn dat een andere omroep met het idee aan de haal gaat.’
Hij had de indruk dat ze inwendig lachte om dat flauwe gedoe. ‘Word je niet beroerd van dat paranoïde gedoe?’
Ze lachte nu voluit, een heldere, tinkelende lach. ‘In de modewereld is het nog veel erger. De meeste ontwerpers zouden de tongen van de modellen wel willen uitrukken uit angst dat er iets uitlekt over de show van het nieuwe seizoen.’ Ze nam een hap van haar muesli. ‘Dus ik was er al aan gewend toen ik de overstap naar de televisie maakte.’ ‘Hm,’ mompelde Noah. Niet het meest briljante commentaar dat je zou kunnen bedenken, maar dat kwam omdat hij werd afgeleid door de aanblik van haar roze gelukkig niet uitgerukte - tongetje, dat een kruimeltje muesli van haar onderlip aflikte.
‘Nu jij,’ zei ze opgewekt.
‘Een andere keer misschien,’ bromde hij. Als hij haar uitlegde waarom hij geen relatie wilde, zou hij er niet omheen kunnen om over Lucy te praten. En daar had hij op dit moment helemaal geen zin in. Maar misschien kon hij haar iets vertellen over Amy.
Voordat hij echter de kans kreeg dat voornemen ten uitvoer te brengen, ging de telefoon.
‘Verdraaid! Dat is mijn telefoon! Dat is Matt natuurlijk. Ik zou hem elke morgen even bellen om hem te vertellen of ik de nacht goed ben doorgekomen. Maar ik vergeet het telkens.’
Jena stond op en liep op haar lange, slanke benen weg van Noah, naar een andere man - ook al was die dan alleen maar aan de telefoon.
De dag leek opeens een stuk minder zonnig, en van het gevoel van welbehagen waarin hij zich tijdens het ontbijt had gekoesterd, was niets meer over.
Natuurlijk was er iets gaande tussen haar en Matt. Misschien was Matt wel dat project dat ze zo zorgvuldig geheim hield. Probeerde ze de populaire televisiester en programmamaker misschien te strikken als echtgenoot?
Hij voelde een steek van jaloezie en moest zichzelf er met nadruk op wijzen dat het hem allemaal niets aanging. Trouwens, wat maakte het uit, hij zat zelf immers helemaal niet op een relatie te wachten.
Misschien kon hij haar zelfs wel een handje helpen! Hij grinnikte.
Hij kende Matt goed genoeg om te weten dat die absoluut niet wilde trouwen. Dus eigenlijk zou het een prachtige wraakactie zijn!
‘Jij ziet er verdacht vrolijk uit voor iemand die zeker te laat op zijn werk komt als hij zich niet binnen twee minuten heeft aangekleed.’
‘Ik ga op de een of andere manier zorgen dat er hier een douche komt,’ bromde hij vijf minuten later, toen hij in de jeep stapte waar Jena al ongeduldig op hem zat te wachten. ‘Dat is goed,’ zei ze instemmend. ‘Regel je dan ook een nieuwe watertank en een paar flinke regenbuien om hem mee te vullen?’
‘Oké, het zal niet makkelijk zijn, dat geef ik toe.’
‘En het zal ook koud zijn, tenzij je ook voor een geiser zorgt,’ merkte ze op. De glimlach waarmee ze hem aankeek was zo verrukkelijk plagerig, dat zijn adem stokte. ‘Heb je nog altijd geen spijt van de nobele, maar idiote impuls om je huisje uit te lenen aan Greg en Rose?’
Hij had zin om te antwoorden met een hartgrondig ‘ja’, want als hij gewoon thuis was gebleven, zou hij tenminste niet worden gemarteld door deze beeldschone heks!
‘Nee,’ zei hij echter toen hij zijn spraak weer terug had gevonden. En, voor het geval ze het misschien niet goed had verstaan, herhaalde hij nog eens met nadruk: ‘Nee!’
Hoofdstuk 9
Ze reden zwijgend over het zandpad, maar toen ze de snelweg bereikten, kon Jena zich niet meer inhouden. ‘Nu is het jouw beurt,’ deelde ze mee. ‘Ik heb verteld waarom ik geen relatie wil. Nu moet jij.’
Hij wierp haar een zijdelingse blik toe en grinnikte. ‘En als ik nu eens zei: “Jena, zit niet zo door te drammen”, zou je er dan mee ophouden?’
Jena glimlachte. ‘Nee,’ zei ze resoluut. ‘Eerlijk is eerlijk.’ Het enige antwoord was een diepe zucht.
‘Voor wie heb je dat huis gekocht?’
Hij keek haar aan alsof hij door een wesp was gestoken. ‘Hoe bedoel je? Welk huis?’
‘Dat weet je best - het huis waar Carla en de anderen op dit moment wonen. Het is niet het soort huis dat een man alleen voor zichzelf zou kopen. Er moet dus een vrouw in het spel zijn.’
‘Jij weet echt niet van ophouden, hè?’ Hij zuchtte nog dieper dan de eerste keer. ‘Ik heb een vriendin - een hele goede vriendin - eigenlijk is het al een paar jaar meer dan alleen maar vriendschap...’