Ziezo, dat was eruit. Maar vreemd genoeg weerhield dat haar er niet van zich naar hem toe te wenden toen hij haar schouder aanraakte. Of zich tegen hem aan te drukken en zijn kus te beantwoorden.
Na een tijdje moesten ze wel stoppen om adem te halen.
‘Als dit geen droom was, zou ik je eigenlijk liever op het droge willen kussen, zodat ik je haar kon zien en er met mijn handen doorheen kon strijken. Het fascineert me, dat haar van jou.’
Jena keek hem aan. Zijn ogen waren donker en intens. ‘Als dit geen droom was, zou ik mijn badmuts wel even af willen zetten. Maar als ik dat doe, is het morgen nog nat. Dus je zult die badmuts op de koop toe moeten nemen.’
Ze boog zich naar hem toe voor een tweede kus. Zijn lippen waren warm en zacht, en zijn onderzoekende tong bezorgde haar een heerlijk gevoel van opwinding. Hoe kwam het toch dat de kussen van de ene man zo verschillend waren van die van de andere? De weinige kussen die ze de laatste tijd had uitgewisseld hadden haar zo weinig gedaan, dat ze net zo goed een dooie vis had kunnen kussen.
Hij hief zijn hoofd op en keek haar aan. ‘Ben je er eigenlijk nog wel bij met je gedachten?’
Ze lachte. ‘Niet helemaal,’ zei ze eerlijk. ‘Maar dit is toch ook niet serieus? Het is meer een experiment. Maar het is wel lekker. Het is in elk geval beter dan het kussen van een dooie vis.’
Nu was het zijn beurt om te lachen. Hij lachte zo hard, dat hij Jena moest loslaten, wat ze eigenlijk helemaal niet kon waarderen. ‘Nou, ik ben blij dat ik kan concurreren met een dode vis,’ zei hij. Hij pakte haar bij de hand en trok haar mee naar het strand.
Het was leuk om met hem te kunnen lachen, realiseerde Jena zich. ‘We zouden vrienden kunnen zijn,’ zei ze hardop. Het was een ontdekking waar ze zelf verbaasd over was.
‘Zou je denken?’ Zijn stem klonk sceptisch.
‘Waarom niet,’ zei ze roekeloos. ‘Per slot van rekening zullen we de komende tijd moeten samenwerken, en op het ogenblik wonen we zelfs samen. Het zou veel makkelijker zijn als we goede vrienden waren, in plaats van de hele dag te lopen ruziën.’
‘Vrienden kussen elkaar niet zoals wij daarnet hebben gedaan.’ Ze stonden aan de rand van het water. Hij schoof de badmuts van haar hoofd en begroef zijn vingers in haar haar.
Met een zucht sloeg ze haar armen om hem heen en beantwoordde zijn kus. Het was heerlijk om zijn harde lichaam te voelen tegen haar zachte rondingen, de vochtige koelte van zijn huid tegen haar gloeiende lijf. ‘We hoeven elkaar niet te blijven kussen,’ merkte ze op toen ze elkaar, door ademnood gedwongen, weer loslieten. ‘Ik bedoel, niemand dwingt ons ergens toe. En omdat we geen van beiden een relatie willen, is het misschien beter als we ermee stoppen.’
Hij streek zacht met zijn hand door haar natte, warrige haar. ‘Veel beter,’ beaamde hij, maar voor het eerst sinds ze hem kende bespeurde ze enige aarzeling in zijn stem.
Ze maakte zich van hem los, pakte haar handdoek en begon zich stevig af te drogen. ‘Waarom ben je eigenlijk zo tegen een relatie?’ vroeg ze. ‘Heb je een slechte ervaring achter de rug? Of heb je bepaalde toekomstplannen die daar niet mee te combineren zijn?’
‘Waarom vraag je dat? Wil je het echt weten of is dit alleen maar een poging tot conversatie?’
‘Het begon als een poging tot conversatie, maar ik wil het ook graag weten. Als we vrienden worden, zijn dit toch de dingen waar je samen over praat.’
‘Dat is waar,’ beaamde hij, maar desondanks ging hij niet in op haar vraag. Hij liep voor haar uit over het donkere zandpad en lichtte haar bij met de zaklamp.
Jena volgde hem zwijgend, zich afvragend of hij er later nog op terug zou komen. Wat zou ze zelf antwoorden als hij haar dezelfde vraag zou stellen? En hoe zou dit allemaal aflopen? Ze was bang dat ze zichzelf weer eens een enorme hoop problemen op de hals had gehaald.
Noahs voeten vonden blindelings de weg, terwijl zijn hersens met heel andere dingen bezig waren. Waarom had hij haar in vredesnaam gekust, terwijl ze toch nadrukkelijk te kennen had gegeven niet geïnteresseerd te zijn in een avontuurtje? En waarom had hij het nog een keer gedaan, nadat ze hem had vergeleken met een dode vis? Oké, hij was er gunstig van afgekomen, maar dan nog!
En nu wilde ze opeens over van alles en nog wat met hem praten - zoals alle vrouwen. En wat die vriendschap betrof...
Ze waren bij de hut aangekomen.
‘Ik zal wel koffie zetten,’ deelde hij mee. Toen bedacht hij echter dat alle spullen die hij uit de hut had meegenomen, nog in zijn jeep lagen. ‘Als ik de rest van mijn spullen heb opgehaald,’ voegde hij eraan toe.
‘Ik zal je even helpen,’ zei ze, achter hem aanlopend. ‘Draag jij die koelbox maar, dan neem ik de rest,’ commandeerde hij.