Hij keek haar verbaasd aan. ‘Ik heb nauwelijks enig besef van tijd als ik hier ben. Meestal steek ik de barbecue aan als ik terug kom van het zwemmen, dan kan hij op temperatuur komen, terwijl ik sta te douchen. En onder het koken geniet ik van de zonsondergang.’ Hij wachtte even. ‘Waarom kom je niet direct als je uit het water komt? Het is nog warm genoeg, maar als je het toch koud mocht krijgen, leen ik je wel een shirt.’
Jena hoorde zichzelf alweer instemmend reageren - maar dit keer was het de gedachte aan een douche die de doorslag gaf. Dat was toch heel wat beter dan een wasbeurt in een teiltje water!
Noah zwom alweer weg, terwijl ze nog bezig was om haar besluit voor zichzelf goed te praten. Ze zag zijn gebruinde, slanke lichaam moeiteloos door het water glijden en voelde weer de fysieke reactie die hij bij haar teweegbracht. Hoe kon haar lichaam haar zo verraden, op een moment dat ze juist sterk zou moeten zijn?
Hoewel, het verlangen naar een douche en het verlangen naar een man, dat waren natuurlijk twee heel verschillende vormen van verraad.
Ze draaide zich op haar rug en zwom langzaam terug naar het strand, haar blik gericht op het strakblauwe uitspansel. Nadat ze zich had afgedroogd, wikkelde ze haar handdoek als een sarong om haar lichaam. Zo kon ze de dunne blouse, die ze over haar badpak had gedragen, droog houden voor straks, na het douchen. Hij was zo lang, dat ze hem gemakkelijk als jurk kon gebruiken.
Ze liep door het mulle zand in de richting die Noah had aangegeven. Haar benen voelden zwaar aan, alsof iets ze tegenhield. Maar wat precies, dat wist ze niet, en ze had ook geen zin om het uit te zoeken.
Noah was nog aan het zwemmen toen ze het paadje bereikte dat naar zijn hut liep. Ze ging in het zand zitten en keek om zich heen. Een paar meter bij haar vandaan lag zijn handdoek, een rood-groene vlek op het fijne witte zand. Vóór haar lag het spiegelgladde oppervlak van het meer te schitteren in de zon. In het westen stond de zon al laag boven de horizon en kleurde de hemel in vele schakeringen van rood, oranje en violet.
‘Ik ga nog even joggen voordat ik naar binnen ga. Wil jij soms vast naar mijn huis om een douche te nemen?’
Jena schrok op. Ze was zo opgegaan in de schitterende zonsondergang, dat ze Noah helemaal niet had horen aankomen.
Hij pakte de handdoek en begon zich af te drogen. ‘Er liggen schone handdoeken in een kast naast de douchecabine. Je vindt het wel.’
Gebiologeerd keek ze naar een drietal waterdruppels, die om het hardst naar beneden liepen over het gladde, bruine oppervlak van zijn borst. ‘Dank je,’ bracht ze met moeite uit.
Hij draaide zich om en liep weg, zodat ze niet kon zien welke van de drie druppels het eerst de finish zou bereiken.
En wat was dan wel de finish? Zijn taille - of het elastiek van de oude zwembroek, die laag op zijn smalle heupen had gehangen?
Ze voelde dat haar wangen begonnen te gloeien, en ze vermande zich. Wilskracht, dat was wat ze nodig had. Had ze Matt er niet van proberen te overtuigen dat dat één van haar sterkste eigenschappen was? Als ze deze weken in zijn hut goed wist te doorstaan, was ze verzekerd van een rol in zijn nieuwe survival-serie. Dan kon ze eindelijk bewijzen dat ze over talent beschikte. En dat ze hersens had, want het zou niet alleen een fysieke, maar ook een mentale uitdaging zijn.
Op haar gemak wandelde ze naar Noahs hut. Hoewel die duidelijk volgens hetzelfde bouwplan was geconstrueerd als die van Matt, bood hij toch een heel andere aanblik. Het was duidelijk te zien wat een hemelsbreed verschil een beetje onderhoud maakte. Het ongeverfde hout van de wanden had een zilveren glans, waartegen de kleurige ligstoelen op de veranda helder afstaken. De openslaande deuren van de zitkamer stonden open, zodat deze samen met de veranda één leefruimte vormde. Binnen stonden nog meer stoelen en paar slaapbanken voor logés. Rechts achter in het vertrek bevond zich een klein, maar goed ingericht open keukentje, terwijl aan de linkerkant een deur zat die uitkwam op een halletje, dat toegang gaf tot de badkamer.
Geen slaapkamers?
Jena deed voorzichtig de achterdeur open en keek naar buiten. Ook aan deze kant bleek de hut voorzien te zijn van een ruime veranda. Een klein eindje verder stond een bijgebouwtje met matglazen wanden, waarvan de bovenste verdieping was ingericht als slaapkamer. De begane grond diende als opslagruimte voor een bonte verzameling veldbedden en strandspullen.
Jena zag in gedachten voor zich hoe Noahs ouders daar vroeger met het voltallige gezin de vakanties moesten hebben doorgebracht. Met een glimlach liep ze terug naar de badkamer om snel even te douchen voordat Noah terug kwam.
Helaas duurde dat iets langer dan ze had gehoopt, omdat de blouse problemen opleverde. Toen ze alle knoopjes had dichtgedaan, bleek de dunne stof zo niets verhullend te zijn, dat ze net zo goed naakt had kunnen lopen. Dus deed ze hem weer uit en trok eerst haar natte badpak weer aan.