Naar zijn gevoel moest hij nu in een slaapkamer zijn, vermoedelijk die van Abigail. Hij tastte langs de muur naar een van de glazen openslaande deuren, die naar de brede veranda leidden die een groot deel van het huis omgaf. De deur zat op slot. Bovendien was de veranda een te open plek. Hij moest Derek naar een kleine ruimte zien te lokken.
Hij vond een deur, maakte die stilletjes open - en zag zijn plan toen in duigen vallen. Zijn ene voet werd vastgepakt, en Cassie gilde. Er scheen een licht in zijn gezicht. Pal achter zich hoorde hij Dereks triomfantelijke stem.
‘Ha, ik heb jullie allebei te pakken.’
Toen smeet hij iets boven McCalls hoofd en rende de kamer uit.
‘Hou je ogen dicht en je adem in. Dit is de linnenkast. Pak handdoeken en druk die op je gezicht. Laten we maken dat we hier wegkomen.’
Cassie gaf de instructies zo kalm en efficiënt alsof ze in de ok was, en McCall volgde ze prompt op. Hij sloot zijn ogen, tastte naar de handdoeken, overhandigde haar er een en trok haar overeind, waarna hij een handdoek op zijn eigen gezicht drukte.
Hij rook de chemicaliën in de lucht en voelde dat er iets van het vocht op zijn overhemd terecht was gekomen.
‘Deze kant op,’ zei Cassie, en ze pakte stevig zijn hand vast. ‘Denk erom dat je je adem inhoudt.’
Met zijn hand in die van haar volgde hij haar naar de bijkeuken. Even later stonden ze buiten.
Cassie wierp zich in zijn armen en begon hysterisch te snikken.
‘Rustig maar, liefste,’ fluisterde hij zonder zich iets aan te trekken van het geschreeuw om zich heen. ‘Stil maar. Straks kun je huilen. Op dit moment moeten we ons zo gauw mogelijk afspoelen.’
Ze bleef snikken, en hij wist dat ze hem niet had gehoord of niet had begrepen wat hij had gezegd.
Feitelijk praatte ze zelf, terwijl ze snikte. Ze vertelde hem hoe doodsbang ze was geweest dat ze hem nooit meer zou zien, en niet de kans zou krijgen hem te vertellen wat ze voor hem voelde.
Hij hield zijn arm om haar heen geslagen, terwijl hij haar meeloodste naar de buitenkraan waaraan een tuinslang vast zat. Aldoor fluisterde hij lieve en kalmerende woordjes tegen haar.
‘Ik weet dat je niet binnen een paar dagen echt verliefd op iemand kunt worden, maar er is wel iets tussen ons gebeurd, hè?’
Op dat moment richtte hij de tuinslang op haar, en ging dat wat makkelijk voor een liefdesverklaring door kon gaan, over in een kreet van protest.
Hoofdstuk 12
‘Nu moet jij mij afspoelen.’ McCall bood Cassie de slang aan, en hij trok zijn overhemd uit.
Zonder commentaar nam ze de slang van hem over, richtte die op zijn lichaam en verzocht hem zich om te draaien.
‘Zo is het wel goed,’ zei hij ten slotte. Hij verwijderde zich van de waterstraal, nam de spuit van haar aan en richtte die op de handdoeken die ze hadden laten vallen toen ze het huis uit renden. ‘Ik weet niet wat voor mengsel hij heeft gemaakt, maar water zou het moeten verdunnen.’ Hij draaide de kraan dicht en sloeg zijn arm om Cassie heen, die nog op dezelfde plek stond waar hij haar had achtergelaten. De huiveringen die door haar hele lichaam gingen, vormden het enige teken van leven.
‘Kom. Dave zal wel handdoeken of een deken in de politiewagen hebben.’ McCall voerde haar mee naar het verlaten voertuig. Hij had een deken gevonden en die juist om Cassies schouders geslagen, toen Dave weer verscheen.
‘Maken jullie het allebei goed?’ informeerde hij. Nadat hij hen van top tot teen had bekeken, vroeg hij: ‘Waarom zijn jullie nat?’
‘Dat leg ik straks wel uit, maar nu moet je de verdelgingsdienst optrommelen om het zeildoek van het huis te halen. Zorg ervoor dat ze zuurstofmaskers dragen. Heb je Derek?’
Dave knikte. ‘Alleen maar omdat ik om versterking belde. Ik heb hem te pakken gekregen toen hij naar buiten rende, maar hij smeet me opzij alsof ik een kind was. Hij had zijn auto een blok verderop achtergelaten, en ik zat hem achterna toen de patrouillewagen arriveerde.’ Met een vermoeide zucht sloot hij zijn ogen. ‘Het zal een tijdje kosten om te verwerken dat hij het was. Wat is er daarbinnen ondertussen gebeurd? Ik vermoed dat hij chemicaliën had. Vandaar de zuurstofapparatuur en het feit dat jullie de tweede keer in twee dagen drijfnat zijn.’
‘Hij had chemicaliën.’ Cassie had haar stem teruggevonden en bevestigde Daves vermoeden. ‘Ik moest in het huis gevonden worden wanneer de dekzeilen verwijderd waren. Het moest een ongeluk lijken.’ Ze tilde haar hoofd op van McCalls schouder en keek Dave recht aan. ‘Zou je dat hebben gedacht?’
‘Ik denk het niet, gezien wat er is gebeurd. Op de eerste plaats zou ik me niet kunnen voorstellen dat je dom genoeg zou zijn geweest om het huis binnen te gaan, terwijl het op het punt stond ontsmet te worden.’