Ze vroeg zich af waar hij was en wat hij zou zeggen wanneer hij ontdekte hoe stom ze was geweest. Hoe woedend hij zou zijn wanneer hij erachter kwam dat haar eigen stupiditeit haar naar haar dood had geleid. Want het stond vast dat Derek haar zou doden. Hij had haar dat verteld toen ze het huis binnen was gekomen om op zoek te gaan naar Blondie.
Dereks telefoontje was heel slim geweest, besefte ze nu. Hij zei dat er iets met Blondie was gebeurd, dat hij die ochtend een diepe wond in haar buik had ontdekt, maar dat ze ervandoor was gegaan zodra hij de ren had geopend. Hij was urenlang naar haar op zoek geweest en vroeg zich af of Cassie wellicht een idee had waar ze kon zijn.
Cassie was erin getrapt en had Derek verteld dat Blondie hoogstwaarschijnlijk naar huis was gegaan. Ze zou meteen gaan kijken. Ze was nietsvermoedend via de achterdeur haar huis binnen gegaan en was in het donker door hem bij haar arm gegrepen.
‘Je had dit zeker nooit kunnen denken, hè?’ had hij honend gezegd. ‘En de politie net zomin. Ze hebben die arme Lennie nota bene ondervraagd, alsof die de intelligentie bezit om dit soort moorden te plegen.’
Ze had hem laten praten, hoewel ze haar zelfbeheersing bijna was verloren toen hij haar meedeelde dat ze zou sterven, dat ze zou stikken vanwege de giftige chemicaliën die de verdelgingsdienst zou spuiten.
‘Het zal gewoon weer een ongeluk lijken. Ik ben goed in het veroorzaken van dodelijke ongelukken,’ had hij gepocht. ‘Hoewel ik besef dat Judy Dave over de brieven moet hebben verteld, en jij dat natuurlijk ook hebt gedaan, dus zelfs een domkop als Dave moet iets zijn gaan vermoeden. Heeft hij je daarom met die vent opgezadeld?’
Die vent! McCall. De gedachte aan hem en haar gevoelens voor hem maakten dat ze de kracht bezat om zich uit Dereks greep te bevrijden, en via een omweg naar de linnenkast te vluchten om hem op een dwaalspoor te brengen.
Later besefte ze pas dat het geen erg goede keus was geweest. Als ze zich in de badkamer had opgesloten, zou ze een wapen hebben kunnen vinden, al was het maar een wc-borstel geweest. Aangezien ze nu alleen de beschikking had over lakens en handdoeken, kon ze enkel maar hopen dat ze hem zou kunnen smoren of wurgen, wat echter net zo onwaarschijnlijk was als dat er ineens een goede fee zou komen opdagen.
‘Ik kom dichterbij. Ik kan je ruiken, Cassie,’ siste Derek. Hij kwam duidelijk dichterbij
McCall trok in de bijkeuken zijn schoenen uit, vurig hopend dat de vloerplanken niet zouden kraken, terwijl hij naar het trapje liep dat naar de keuken leidde. Hij probeerde zich voor te stellen waar hij liep, zich te herinneren waar zich obstakels bevonden.
Toen hij veilig en wel bij de keukendeur stond, hield hij stil om te luisteren. De stilte om hem heen was zo intens, dat hij zich afvroeg of hij zich soms vergist had. Misschien was Cassie toch bij Wayne. Misschien had hij haar meegenomen naar een plek waar hij haar onopgemerkt kon vermoorden.
Waren er rotsen in de heuvels achter de dierenkliniek? Hij schudde zijn hoofd en probeerde zijn twijfels te verjagen. Ineens hoorde hij gefluister en geschuifel.
‘Ik word warmer, Cassie!’
Dereks stem! Derek, de man die dieren redde, maar er niet voor terugdeinsde mensen te vermoorden.
‘Je maakt het alleen maar leuker en spannender voor me door je te verbergen. Zal ik je vertellen hoe je zult sterven? Hoe de chemicaliën je longen zullen verschroeien en het je onmogelijk maken adem te halen? Hoe je hevige pijn zal lijden, terwijl het gif eerst je huid en vervolgens je organen verwoest? Het laatste wat vernietigd zal worden, zullen je hersenen zijn, dus je zult aldoor beseffen wat er gebeurt. Er is niet veel gif voor nodig, Cassie. Ik heb een glazen flacon bij me die klein genoeg is om in mijn broekzak te passen, maar die o zo krachtig is. Ik hoef alleen maar een kast te vinden die goed kan worden afgesloten en je daarin stoppen. Je maakt het me heel makkelijk door verstoppertje met me te spelen.’
Het idee dat de man Cassie zou kunnen martelen, maakte McCall ziedend, maar hij dwong zich ertoe zijn kalmte te bewaren en zich op de situatie te concentreren. Hij kon horen waar de stem vandaan kwam, maar wist niet of hij de weg in deze doolhof zou kunnen vinden.
Zou hij Dave gaan halen en proberen Derek te vinden en te overmeesteren? Maar als de dierenarts Cassie eerder vond dat zij...
Nee, hij moest het in zijn eentje proberen. Derek zou denken dat Cassie en hij alleen in huis waren, dus als hij een beweging hoorde, zou hij ervan uitgaan dat het zijn beoogde slachtoffer was. Als hij de keuken uit zou kunnen komen en een licht geluid zou maken, zou hij Derek wellicht achter zich aan kunnen lokken.
Tastend zocht McCall zich een weg naar de eetkamer, waarna hij de tegenovergestelde richting uit liep, naar de logeerkamer. Voor zover hij het kon zeggen, bevond Derek zich ergens in de buurt van de badkamer waarover Anne en Cassie vroeger gekibbeld hadden.