Kate keek ernaar uit om de musea, de universiteit en de bazaar te zien. Twee van Pauls neven studeerden aan de universiteit en zijn oom gaf er les. En zijn oudste nicht zou volgend jaar als student worden ingeschreven.
Paul en Kate hadden tickets gekocht voor hun vlucht naar Londen, en van daar zouden ze met Iran Airlines naar Imam Khomeini International Airport in Teheran vliegen. Kate had al gelezen en van Paul gehoord dat Iraanse vrouwen redelijk geëmancipeerd waren. Ze studeerden aan de universiteiten, waren hoogopgeleid, mochten stemmen en autorijden en publieke functies bekleden.
Tijdens de vlucht naar Londen keken ze allebei naar een film en uiteindelijk vielen ze in slaap. Op Heathrow dwaalden ze wat rond in de winkels, waarna ze in het vliegtuig stapten voor de zes uur durende vlucht naar Teheran. Ze namen hun plaatsen in de tweede klas in en kregen voor vertrek thee, water en vruchtensap aangeboden. Alcohol werd er tijdens de vlucht en ook in Iran niet geschonken. Terwijl een van de glimlachende stewardessen haar een glas vruchtensap aanreikte, keek Kate Paul met een glimlach aan. Ze had nu al het gevoel dat ze in een andere wereld was.
Paul had zijn oom en tante in een brief uitgelegd dat hij een vriendin mee zou nemen. Hij had gezegd dat ze een jonge vrouw was met wie hij samen op school zat en die in het kader van haar studie graag een bezoek wilde brengen aan Iran. Ze hadden allebei besloten dat ze voorlopig maar beter niet konden zeggen dat ze minnaars waren. Paul had in zijn brieven met geen woord gerept over een romance en hij had Kate gewaarschuwd dat ze zich zelfs in het huis van zijn oom onberispelijk zouden moeten gedragen. Hij wilde zijn familie niet in verlegenheid brengen, en Kate wilde dat ook niet. Het zou voor Pauls familie waarschijnlijk een verrassing zijn als ze erachter kwamen dat hij een relatie had met een Amerikaans in plaats van een Perzisch meisje, dus ze hadden afgesproken discreet te zijn. Kate wist ook dat openbare liefdesuitingen werden ontmoedigd. Tussen een moslimman en een westerse vrouw werden ze al helemaal niet geaccepteerd, en Kate had Paul verzekerd dat ze zich aan de regels zou houden. Ze had geen enkele behoefte om tijdens hun bezoek iemand tegen de haren in te strijken. Ze wilde alleen zijn familie ontmoeten en genieten van de reis.
De maaltijd die tijdens de vlucht werd aangeboden was traditioneel en in overeenstemming met de regels en restricties van de islam. Het eten was overvloedig en na de maaltijd vielen ze allebei in slaap. Tijdens de vlucht werden films vertoond, maar ze sliepen het grootste deel van de tijd. De reis van New York naar Teheran duurde in totaal dertien uur, en na nog een kleine maaltijd zette het toestel de landing in. Kate keek Paul blij aan en voelde zich meer met hem verbonden dan ooit. Ze vond het heerlijk om deze reis met hem te maken.
De nette, ordelijke luchthaven gonsde van de activiteit. Er was slechts één terminal, waar alle internationale vluchten, zowel van binnen als buiten de Arabische wereld, werden afgehandeld. Het duurde bijna een uur voor ze hun bagage hadden. Kate keek om zich heen, met haar hoofddoek netjes op zijn plaats. Ze had erg weinig bij zich: wat langere rokken, een paar spijkerbroeken, truien en twee jurken, allemaal in sobere kleuren. Ze had geen laag uitgesneden, korte, onthullende of punkachtige kleren meegenomen om Pauls familie niet in verlegenheid te brengen. En voor het eerst sinds haar dertiende had ze al haar oorringen eruit gehaald. Ze wilde Pauls oom en tante niet choqueren en ze was van plan shirts en truien met lange mouwen te dragen om haar tatoeages te bedekken. Annie had de avond voor hun vertrek gezien dat de oorringen weg waren en ze had beseft hoeveel ze van Paul hield als ze bereid was zich zo voor hem aan te passen. Kate was verstandig genoeg om geen aandacht op zich te willen vestigen en zich gepast en discreet te gedragen. De ontmoeting met Pauls familie was te belangrijk voor haar.
Voor de reis en onderweg had hij haar over zijn familie verteld. Ze wist dat zijn twee nichtjes, Shirin en Soudabeh, veertien en achttien waren. Zijn neven waren eenentwintig en drieëntwintig. De neef van Pauls leeftijd studeerde medicijnen aan de universiteit van Teheran, en zijn broer, die net zo oud was als Kate, studeerde kunstgeschiedenis en wilde ooit als curator bij een museum gaan werken. Kate wist dat het museum in Teheran buitengewoon goed was.
Toen ze hun bagage hadden, moesten ze langs de immigratiebalie. Kate gaf haar paspoort, waarna er, net als bij alle buitenlandse reizigers, vingerafdrukken van haar werden genomen. Ze bekeken haar visum en stempelden haar paspoort af terwijl zij doorliep. Paul moest zijn paspoort en zijn bewijs van vrijstelling van militaire dienst afgeven, die allebei in orde bleken te zijn. Hij werd hier niet langer als een Amerikaan beschouwd. Tijdens de vlucht had hij zijn Amerikaanse paspoort in een binnenvak van zijn rugzak gestopt. In Iran zou hij het nergens kunnen gebruiken. Hij zou zijn hele leven Iraans staatsburger blijven, en als hij in Amerika ooit kinderen zou krijgen, zouden die ook als Iraniërs worden beschouwd. Hetzelfde gold voor Kate, als ze ooit met hem zou trouwen.