Het nieuwe restaurant waar hij haar mee naartoe nam was prachtig en het eten was heerlijk. Annie had geen honger na alle crisissituaties van de afgelopen dagen, maar ze vond het fijn om er te zijn. Ze nam kleine muizenhapjes van haar eten, en Tom, die het merkte, vroeg of ze het niet lekker vond. Hij keek teleurgesteld. Hij had haar mee uit genomen voor een bijzondere avond, en hij zag dat ze moe was, ook al deed ze haar best om het gesprek op gang te houden.
'Ik ben niet gewend aan een sociaal leven,' gaf ze toe. 'Meestal kom ik 's avonds laat uit mijn werk en val dan meteen in bed. Problemen met de kinderen en werk en alles wat daarbij komt kan ik aan, maar ik ben niet gewend om me daarnaast ook nog op te tutten en uit te gaan.' Hij had hetzelfde probleem wanneer hij aan het eind van een lange dag nog iets gezelligs ging doen, maar hij had niet tot het weekend willen wachten om haar te zien.
'Ik heb een idee,' zei hij, toen ze samen een dessert deelden. Het was een heerlijke maaltijd geweest, en de chef had hun verschillende traktaties en verrassingen aangeboden om indruk op hen te maken. Restaurants deden dat vaak als hij uit eten ging. 'Ik weet dat het misschien wat snel is, en dat we het rustig aan wilden doen. Maar we kennen elkaar nu al bijna een maand, en ik denk niet dat we hier ooit een rustig moment zullen hebben. Wat vind je ervan om een weekend samen weg te gaan? Als je wilt, kunnen we ieder een eigen kamer nemen. Maar ik wil graag samen met jou ergens naartoe gaan. Wat vind je ervan?' Het leek Annie heerlijk, en tegelijkertijd doodeng. Het was een stap waar ze nog niet helemaal aan toe was, maar ze begreep dat hij ontmoedigd was door de chaos in haar leven, en door het feit dat hij voortdurend moest vechten voor haar aandacht. Ze bofte dat hij het nog niet had opgegeven. Ze wist niet of zij het in zijn plaats zo lang had volgehouden.
'Dat klinkt fantastisch,' zei ze zacht. 'Waar dacht je aan?' Nu Ted in zo'n onzekere situatie zat, vond ze het vervelend om erg ver weg te gaan. Aan de andere kant was hij geen kind meer, en ze wilde dit liever niet tegen Tom zeggen. Hij deed zo zijn best om het haar naar de zin te maken. Ze had van geen enkele man meer kunnen vragen. Hij vond haar echt leuk en wilde hun relatie een behoorlijke kans geven. Ze had het idee dat het meer was dan ze verdiende.
'Waarom laat je het niet aan mij over? Ik zal wel kijken of ik een leuk plekje kan vinden waar we naartoe kunnen gaan, en waar we een beetje rust kunnen vinden.' Hij keek haar glimlachend aan en legde zijn hand op de hare. 'Wat wil je liever? Twee slaapkamers of één?' Tot nog toe waren ze niet verder gegaan dan zoenen. Ze wilde 'twee' zeggen, maar durfde niet goed. Bovendien wist ze dat ze altijd zenuwachtig zou zijn, ongeacht wanneer ze de sprong in het diepe zouden wagen.
'Eén,' zei ze, zo zacht dat hij haar nauwelijks kon horen. Hij glimlachte en sloeg zijn arm om haar heen.
'Anders nemen we er twee, en zien we daar hoe het gaat.'
'Waar heb ik dit geluk aan verdiend?' zei ze, terwijl ze hem vol verwondering aankeek. 'Je zou me ook de bons kunnen geven.'
'Ja, maar denk je eens in wat ik dan zou missen. Liefde gaat niet altijd over rozen, en op onze leeftijd moet je soms wat dingen regelen en je een beetje aanpassen. Mijn leven verloopt ook niet altijd even gladjes.'
'Dank je wel,' zei ze dankbaar, en hij boog voorover en kuste haar.
'Vraag me niet waarom, maar zodra ik je in de wachtkamer van de Eerste Hulp zag zitten, wist ik dat je een heel bijzondere vrouw was, en ik wilde je beter leren kennen.' Tot nog toe had hij daar geen spijt van, en zij ook niet. 'We moeten alleen uitzoeken hoe we ruimte voor elkaar kunnen maken, in ons leven.' Ze wisten intussen allebei dat dat geen eenvoudige opgave zou zijn. Maar ze had hier lang op gewacht. Zestien jaar. Door haar verplichtingen aan de kinderen van haar zus was ze Seth kwijtgeraakt. Ze had toen geen andere keus gehad. Maar nu, zestien jaar later, zou het verkeerd zijn om Tom voor hen op te geven. Ze moest gewoon een manier bedenken om niet alleen tijd te maken voor de kinderen en haar werk, maar ook voor Tom. Ze wist dat ze het aan zichzelf verplicht was om het te proberen. Whitney zei dit al jaren tegen haar. En nu had ze eindelijk iemand ontmoet die de moeite waard was. Ze had Whitney nog niet over hem verteld. Fred en Whitney waren twee weken op een cruise geweest, en Annie had nog geen tijd gehad om aan Whitney te vertellen wat er in haar leven aan de hand was. Het was vreemd om te bedenken dat ze al een maand met Tom omging, en dat haar beste vriendin daar niets van afwist. Maar ze had hun relatie in het begin niet serieus genomen en gedacht dat ze alleen maar vrienden waren. Met zijn uitnodiging voor het weekend had hij haar opnieuw duidelijk gemaakt dat hij daar anders over dacht.
Tom bracht haar na het etentje naar huis en ging nog even met haar mee naar boven. Hij vroeg haar welke weekends ze vrij was, zodat hij hun uitstapje kon plannen, en kuste haar licht op de mond. Ze bedankte hem voor het eten en hij vertrok. Toen ze de huiskamer binnenkwam, zag ze dat Kate op haar had zitten wachten. Ze had een verwachtingsvolle blik in haar ogen, en Annie had de indruk dat als ze om twee uur 's nachts was thuisgekomen, Kate daar ook nog zou hebben gezeten.