'Dat zou ik heerlijk vinden,' zei ze, vastbesloten om er een prettige avond van te maken en niet met hem over haar problemen te praten. Ze wilde ook tijd hebben om van hem te genieten.
De rest van de middag deed ze haar best om in een vrolijke stemming te komen. Dat lukte haar bijna... tot er in een van de huizen waarin ze aan het werk was een waterleiding sprong. Er werd voor honderdduizend dollar schade aangericht en een belangrijk kunstwerk werd vernield. Zij moest het nieuws overbrengen aan de klant, die door het lint ging. Ze was er nog steeds van uit haar doen toen ze zich die avond omkleedde voor haar afspraakje. Er was geen nieuws van Ted. Ze probeerde dat voorlopig uit haar hoofd te zetten, want ze kon er niets aan veranderen. Hoe naïef hij ook was, hij was volwassen en had zich zelf in de nesten gewerkt. Nu was Annie aan de beurt om te genieten van een rustige avond en een lekkere maaltijd met een man die ze leuk vond. Het leek niet te veel gevraagd.
Ze trok een van de nieuwe outfits aan die Liz voor haar had uitgezocht en begon zich al wat beter te voelen, toen Kate met een ernstig gezicht haar kamer binnen kwam lopen.
'Kan ik je even spreken?' vroeg ze. Annie keek haar aarzelend aan.
'Waarom klinkt dit me onheilspellend in de oren?' vroeg ze, terwijl ze haar lippenstift opdeed. Tom kon ieder moment aanbellen. Ze vroeg zich af waarom kinderen altijd belangrijke onderwerpen wilden bespreken wanneer je net de deur uit ging, of een telefoontje kreeg waar je al weken op had zitten wachten. De Wet van Murphy. 'Als het iets leuks was, zou je geen toestemming vragen om erover te beginnen. Dan zou je het gewoon zeggen.' Kate glimlachte. 'Ik heb dus de indruk dat dit iets is wat ik liever niet wil horen.'
Kate ontkende het niet.
'Is het belangrijk?' vroeg Annie, terwijl ze haar lippenstift in haar tasje stopte.
'Ik denk het wel,' bekende Kate.
'Laten we het er dan straks over hebben, of morgen. Ik sta op het punt de deur uit te gaan. Ik wil hier graag aandacht aan besteden, maar op dit moment heb ik een afspraakje met Tom, waar ik van wil genieten.'
'Oké,' zei Kate een beetje sip. Ze vond het niet leuk om te moeten wachten, maar ze zag dat Annie uitging. 'Je ziet er trouwens super uit.'
'Dank je wel. Ik hoop dat we een gezellige avond kunnen hebben, zonder dat er iemand wordt neergestoken, meedeelt dat hij een kind krijgt, of me een doodschrik bezorgt. Volgens mij denkt Tom zo langzamerhand dat we allemaal stapelgek zijn.'
Tom kwam precies op tijd. Hij zag er knap en ontspannen uit. En hij glimlachte breed toen hij Annie zag. De nieuwe elementen in haar garderobe stonden haar goed. Op het moment dat ze de deur uit liepen, belde de aannemer van de ondergelopen bouwplaats op om te vertellen dat ze een tweede schilderij hadden ontdekt dat was beschadigd. Dit was een Picasso. Annie zei rustig dat ze hem er morgen over zou terugbellen. Ze kon er op dit moment niets aan doen. Dit was haar tijd met Tom.
'Is er iets mis?' Hij had haar spanning gevoeld toen ze het telefoontje aannam.
'We hadden vanmiddag een overstroming op een van onze bouwlocaties, en er zijn twee zeer waardevolle schilderijen beschadigd. De klant was niet blij, en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Dit was de aannemer. Ik handel het morgen wel af.'
'Ik heb nooit geweten dat architectuur zo enerverend kon zijn,' zei hij, terwijl ze in de lift stapten.
'Het is altijd stressvol als je met deadlines en machtige cliënten te maken hebt. En het bouwen of renoveren van een huis brengt het slechtste in mensen boven. Een op de vijf of zelfs een op de vier van mijn cliënten gaat scheiden. Als je huwelijk rammelt, moet je vooral niet samen een huis gaan bouwen.'
'Dat is inderdaad waar,' zei hij nadenkend. 'Ik was het vergeten, maar voor ons was de laatste druppel dat we besloten ons appartement te laten verbouwen. Het kostte een vermogen, waar ik woedend over was, en zij was nijdig dat ik er nooit was om met de aannemer te praten. Toen we besloten uit elkaar te gaan, hebben we dat appartement verkocht, en ik was dolblij.'
'Zie je wat ik bedoel? Ik voel me soms net een huwelijksconsulent. De evenwichtigste mensen veranderen in monsters als ze hun huis laten verbouwen. Als hun huwelijk goed is, reageren ze het op mij af. En als het slecht is, zit ik tussen twee vuren.'
'Heb je wel eens overwogen te stoppen?' vroeg hij plagerig. Hij wist dat ze dat niet zou kunnen.
'Dan zou ik me dood vervelen,' zei ze eerlijk. 'En ik heb te hard gewerkt om dit te bereiken. Bovendien begon een paar jaar geleden het verzekeringsgeld voor de kinderen op te raken, en ik wil ze helpen.' Zij betaalde Teds rechtenstudie.
'Ze boffen met jou,' zei hij, terwijl ze in de auto met chauffeur stapten die hij de hele avond had gehuurd. Het was erg koud en hij wilde Annie niet laten verkleumen terwijl ze op een taxi stonden te wachten. Ze kon met haar krukken geen lange afstanden lopen. Hij probeerde haar het leven gemakkelijk te maken. Dat had nog nooit eerder iemand gedaan.