Patties appartement was intussen het toneel van voortdurende strijd. Als ze het niet over de baby had, zette ze Ted wel onder druk om voor het kind geboren werd met haar te trouwen. Ze beschuldigde hem ervan dat hij haar niet goed genoeg vond, en dat hij zich liet castreren door zijn zussen en zijn tante. Ze werd steeds grover en beledigender. Ze vleide, smeekte en verleidde hem en ten slotte kwam ze met beschuldigingen. En Ted zei eerlijk tegen haar dat hij zich niet te goed voelde om met haar te trouwen. Hij voelde zich gewoon te jong.
'Daar is het nu te laat voor!' schreeuwde Pattie tegen hem. 'We krijgen een kind!' Ze hadden steeds vaker ruzie. En als er geen ruzie was, wilde ze vrijen. Seks was de enige vorm van communicatie die ze kende. Ze gebruikte het overal voor: als beloning, als straf, om hem te manipuleren of om te kopen, en als emotionele chantage. Ted voelde zich verslagen en gebruikt en zat diep in de put. Hij wist dat hij hoe dan ook in de val zat, en hij besefte dat hij vroeg of laat inderdaad met haar zou trouwen, waarschijnlijk kort voor de geboorte van de baby. Maar hij had geen haast om die strop om zijn nek te leggen.
Hij probeerde Annie vaker te bellen, om te voorkomen dat ze zich zorgen over hem zou maken, maar hij had haar niet meer gezien. Hij was bang dat ze dan zou raden wat er aan de hand was. Hij had donkere kringen onder zijn ogen en was afgevallen. Pattie hield hem de hele nacht wakker, ofwel om ruzie te maken, ofwel om te vrijen, en hij was totaal uitgeput. Hij voelde zich het grootste deel van de tijd net een zombie, en behalve voor haar vak haalde hij bijna alleen maar onvoldoendes. Hij liep achter met zijn opdrachten, en alleen Pattie gaf hem negens en tienen. Het kon hem niet meer schelen. Als hij een baby en een vrouw moest onderhouden, zou hij toch met zijn studie moeten stoppen. Het maakte hem niet meer uit of hij goede cijfers haalde of niet. Pattie won op alle fronten. Langzaam maar zeker verwoestte ze zijn leven.
De laatste tijd probeerde ze hem over te halen om nú al met haar te trouwen. Ze wilde niet wachten. Ze was bang dat hij zich zou bedenken. Ze maakte er iedere avond ruzie over. Maar hij hield voet bij stuk. Hij had ermee ingestemd in augustus met haar te trouwen, maar niet eerder. De baby zou pas in september geboren worden. Ze noemde hem een schoft en een sadist, omdat hij haar zo lang liet wachten. En nu wilde ze dat hij zijn tante zou vertellen over hun kind. Ze wilde winnen op alle fronten. Ted probeerde zich te verzetten, maar zij had altijd het laatste woord. Ze had de baby aan haar kant.
Tom en Annie zaten op een avond te eten bij La Grenouille toen haar mobieltje afging. Ze had vergeten het uit te zetten. De mensen aan de tafels naast hen keken haar afkeurend aan. Ze keek wie er belde en zag dat het Ted was. Na een korte verontschuldiging aan Tom nam ze het telefoontje aan. Ze hoorde tegenwoordig zo zelden iets van Ted dat ze hem niet wilde laten bellen. Ze wist niet wanneer hij het nog eens zou proberen.
'Dag schat, alles goed? Ik zit te eten met Tom,' fluisterde ze, terwijl ze half wegkroop onder de tafel. Tom keek toe en vroeg zich af of ze dit ooit voor hem zou doen als hij haar belde. Hij wist intussen dat ze alles voor die kinderen overhad. 'Kan ik je terugbellen?'
'Ik... eh... ik ben in het ziekenhuis,' zei Ted. Hij klonk ontdaan. Annies ogen vulden zich plotseling met angst en ze wierp snel een blik in Toms richting.
'Waar ben je?'
'In het nyu Hospital... Ik had een probleempje met Pattie,' zei hij. Annie vond dat hij klonk alsof hij half verdoofd was.
'Wat is er gebeurd?'
'Ze heeft me in mijn hand gestoken met een steakmes. Het gaat nu wel weer. Ze hebben het net gehecht. Ik dacht erover om naar huis te komen.'
'Ik kom je meteen ophalen,' zei ze. Ze klapte haar mobieltje dicht, kwam overeind en keek Tom aan. 'Dat mens is gek. Ze heeft hem in zijn hand gestoken met een steakmes. Hij zegt dat het wel gaat.' Annie keek geschokt.
'O mijn god, dat is krankzinnig.' Hij keek net zo ontzet als zij en vroeg onmiddellijk om de rekening. Ze hadden alleen het voorgerecht op, maar Annie kon nu onmogelijk blijven zitten om de maaltijd af te maken.
'Nee, zij is krankzinnig,' verbeterde Annie hem. Ze was blij dat hij bereid was om meteen met haar mee te gaan. De hele weg in de taxi naar het ziekenhuis praatten ze erover. 'Ik weet niet wat er is gebeurd, maar ze is duidelijk doorgedraaid.'
'Ik had er geen idee van dat ze zó gek was,' zei Tom bezorgd. 'De volgende keer vermoordt ze hem misschien.'
Toen ze bij het ziekenhuis aankwamen, vonden ze allebei dat Ted er verschrikkelijk uitzag. Hij beefde hevig en zag lijkbleek. De dokter zei dat hij erg weinig bloed had verloren, maar hij had tien hechtingen in zijn hand. Er zat een dik verband omheen, en het mes had bijna een gewrichtsband en een zenuw doorgesneden.
'Wat is er gebeurd?' vroeg Annie aan Ted, toen ze met zijn drieën terugreden naar haar appartement.