Ze vrijden nog eens, zoals altijd, en toen Ted de volgende ochtend wegging, voelde hij zich verslagen. Pattie had gewonnen. De baby had gewonnen. En hij was de grote verliezer. Die ochtend, voor hij wegging, begon ze over trouwen. Hij zei dat hij dat niet wilde. Ze zei dat het niet eerlijk was tegenover de baby om het niet te doen. Ze was een fatsoenlijke vrouw, en toen de andere kinderen waren geboren, was ze ook getrouwd. Hij kon alleen maar zeggen dat hij erover zou nadenken. Hij wilde niet dat ze weer met zelfmoord zou gaan dreigen. Hij kon dat niet meer verdragen. En die dag begonnen zijn colleges weer. Hij kon nauwelijks redelijk nadenken terwijl hij met gebogen hoofd het universiteitsgebouw in liep. Hij wenste dat er een bliksemflits zou komen om hem te doden. Dat zou zoveel gemakkelijker zijn. Het laatste wat hij wilde was een baby. En Pattie belde hem tussen de colleges voortdurend op. Ze wilde constant gerustgesteld worden. Toen hij naar de bibliotheek liep om op zijn computer te werken, had hij het gevoel dat iemand zijn ingewanden uit zijn lijf had gerukt en zijn leven door de wc had gespoeld. In de bibliotheek stuurde ze hem een e-mail, en hij beloofde dat hij 's avonds bij haar zou komen eten.
Aan het eind van de week had Annie nog niets gehoord van Ted, en ook niet van Tom Jefferson. Tom had beloofd dat hij haar zou bellen over hun etentje, maar sinds hij zondagavond in haar appartement was geweest en haar familie had ontmoet, had ze niets meer van hem gehoord. Ze vroeg zich af of het hem had afgeschrikt. Zijn zwijgen sprak boekdelen en ze wilde hem niet achternalopen.
Pas een week later belde hij haar vanuit Hongkong en maakte zijn excuses dat hij niet eerder iets van zich had laten horen.
'Het spijt me verschrikkelijk. Ik kon mijn telefoon niet gebruiken en ook niet mailen. Ik heb tien dagen in een zuidelijke provincie van China gezeten en ben net in Hongkong aangekomen. Ik moest hier een reportage maken. Het was een hopeloze onderneming.' Ze was enorm opgelucht om iets van hem te horen en kletste uitbundig door de telefoon.
'Ik dacht dat we je hadden afgeschrikt.'
'Doe niet zo raar. Ze belden me de volgende ochtend dat ik weg moest en ik had geen tijd om je te bellen. Soms is mijn leven een gekkenhuis.' Het had hem zijn huwelijk gekost. Zijn ex-vrouw wilde een man die altijd thuis was, en zo iemand zou hij nooit kunnen zijn. Hij wilde dat Annie dat meteen wist, nog voor er iets gebeurde.
'Maak je geen zorgen, mijn leven is ook behoorlijk chaotisch. Hoewel ik niet in China of Hongkong beland. Wanneer kom je terug?'
'Hopelijk morgen of overmorgen. Wat dacht je ervan om zaterdagavond uit eten te gaan?'
'Dat zou ik heerlijk vinden.' Daarna vertelde ze hem dat ze sinds zondag ook niets meer van Ted had gehoord, en dat ze zich zorgen over hem maakte.
'Misschien heeft hij liefdesproblemen.'
'Ik denk dat je gelijk hebt. En ik geloof dat zijn colleges ook net weer zijn begonnen. Ik zit alleen in over die vrouw met wie hij omgaat.' Het was een troost om haar zorgen met Tom te kunnen delen.
'Je kunt er niets aan doen,' bracht Tom haar in herinnering. 'Hij moet het zelf oplossen.'
'Ik weet het. Maar hij is nog zo naïef. En ik vertrouw die vrouw niet. Ze is bijna net zo oud als ik.'
'Het zal een goede les voor hem zijn,' zei Tom rustig.
'Als hij het overleeft.'
'Hij overleeft het wel. Dat doen we allemaal. We betalen een prijs voor onze fouten, en we leren ervan. Soms betalen we een hoge prijs. Toen ik trouwde, wist ik dat ik de verkeerde vrouw had gekozen. Ik zette het toch door, en het werd na verloop van tijd alleen maar erger. Dat is jou in ieder geval bespaard gebleven.'
'Ik heb ook mijn fouten gemaakt,' gaf Annie toe. Misschien was leven als een non er een van. Maar ze had haar handen zo vol gehad, dat ze niet meer had aangekund. Op haar leeftijd drie kinderen opvoeden was genoeg geweest. En nu was ze gewend aan haar monnikenbestaan.
'Ik heb het idee dat je het prima hebt gedaan. Je hebt een fantastisch gezin grootgebracht. Je zus zou trots op je zijn geweest.' Ze kreeg tranen in haar ogen toen hij dit zei.
Daarna vertelde hij haar over China, en over de reportage die hij er had gemaakt. Er was een nieuwe premier aangetreden, en Tom was ernaartoe gegaan om hem te interviewen over zijn buitenlandse beleid en over een handelscommissie die hij bezig was op te zetten. Het trof haar dat Tom een erg volwassen leven leidde en met zijn neus boven op de belangrijke wereldgebeurtenissen zat. Zij was iedere dag bezig om aannemers op tijd aan de slag te krijgen en haar klanten tevreden te houden. Haar wereld was veel kleiner dan de zijne. Maar ze was gelukkig met het werk dat ze deed. Het had haar jarenlang veel voldoening gegeven. Ze had altijd heimelijk gehoopt dat Kate ook in architectuur geïnteresseerd zou raken en dat ze later een compagnonschap met haar zou kunnen aangaan. Maar Kates artistieke talenten hadden zich in een andere richting ontwikkeld.