Het enige wat hij eerlijk tegen Annie kon zeggen, was dat hij kort na Thanksgiving een relatie met Pattie had gekregen. Meer wist hij niet. Hij wist niet of dat haar zou beangstigen of geruststellen. Maar hij was er nog niet aan toe om haar te vertellen dat hij deze keus had gemaakt, zoals Pattie wilde. Pattie had die keus gemaakt. Hij nog niet. Hij had het gewoon leuk met haar.
Hij was erg stil toen ze met de volle mand vol fruit en groenten terugliepen naar Patties appartement. Hij zette de boodschappen voor haar in de keuken, en zij vond dat hij er niet goed uitzag. Sinds ze zijn tante waren tegengekomen, was hij stil en van slag geweest.
'Stel dat ze zo blijft, Ted?' zei Pattie botweg. Ze wisten allebei dat ze het over Annie had. 'Stel dat ze zegt dat je me moet opgeven?'
'Ik weet het niet. Dat zou ze nooit doen. Ze is een redelijke vrouw en ze houdt van me. Maar ik weet niet of ze het zal begrijpen. Vierentwintig en zesendertig jaar is moeilijk uit te leggen.' Hij bekeek het realistisch. Zijn huisgenoten hadden haar ontmoet en vonden dat hij gek was. Hoe fantastisch de seks ook was, het was voor hem een ingewikkelde toestand, waar ook nog eens twee kinderen bij betrokken waren.
'Het is helemaal niet moeilijk uit te leggen,' verbeterde Pattie hem. 'We houden van elkaar. Dat is de enige uitleg die andere mensen nodig hebben. Ook je tante.'
'Misschien heb ik meer uitleg nodig,' zei Ted plotseling, ruwer dan hij het had bedoeld. Maar hij had er een hekel aan als ze hem onder druk zette. 'Ik moet weten waarom dit goed zou gaan, en waarom het een goed idee is. Ik ben nog niet klaar met mijn opleiding, en jij hebt twee kinderen. We zitten in verschillende fasen van ons leven. Soms is dat moeilijk te overbruggen.' Hij probeerde eerlijk tegen haar te zijn, maar zij wilde er niets van horen. Zij had haar eigen versie van het verhaal.
Voor haar was dit ware liefde. Voor Ted was het geweldige seks, en hij wist niet of het veel meer was dan dat.
Ze keek hem paniekerig aan. 'Dit is niet moeilijk te overbruggen,' hield ze vol.
'Jij bent ouder dan ik,' zei hij bot. 'Misschien kun jij er beter mee omgaan dan ik. Als ik heel eerlijk ben, beangstigt het me soms.' Hij was altijd eerlijk tegen haar, of ze het leuk vond of niet. Maar ze wilde nooit zijn kant van het verhaal horen.
'Waar ben je dan bang voor?' vroeg ze klagelijk.
'Dat we onszelf in een hoek hebben gemanoeuvreerd waar we nooit meer uit kunnen komen, als we dat willen.'
'Wil je dat dan?' vroeg Pattie, plotseling venijnig. Ze fluisterde, zodat de kinderen haar niet konden horen. Maar ze hadden de tv aangezet en zaten in de andere kamer. 'Is dat soms wat je me wilt vertellen, Ted?' zei ze, met een kwaadaardige glinstering in haar ogen. 'Dat je ermee wilt stoppen? Ik zal je eens iets uitleggen. Ik heb mijn hele leven gewacht op een man zoals jij, en ik laat me door jou niet afpakken wat we samen hebben. Als je ooit bij me weggaat, maak ik mezelf van kant. Begrijp je dat? Ik ga liever dood dan dat ik zonder jou verder moet. En als ik doodga, is dat jouw schuld.' Haar woorden sneden als een mes door hem heen. Hij sloot zijn ogen en draaide zich van haar af, alsof hij uit zijn gedachten wilde wissen dat ze dit ooit had gezegd.
'Pattie, niet doen...' zei hij schor.
'Ik doe het wel, onthoud dat goed.' Het was meer een dreigement dan een smeekbede om bij haar te blijven. Het was een belofte dat als hij ooit bij haar weg zou gaan, ze zijn leven samen met dat van haarzelf en haar kinderen zou vernietigen. Ze waren nu zes weken bij elkaar, en Pattie had hem in een dodelijke greep. Het ergste was dat ze met haar eigen leven dreigde. Als ze ook maar iets voor hem betekende, moest hij dat respecteren. Hij kon niet avond na avond en dag na dag bij haar slapen en seks met haar hebben en haar daarna in de steek laten. Stel je voor dat ze echt zelfmoord zou plegen! Hij wilde het risico niet lopen. Ted beefde hevig toen ze de keuken uit liep, naar haar kinderen. Ze had haar boodschap afgegeven, en die vermocht meer dan zijn respect voor zijn tante. Pattie had weer een ronde gewonnen.
Toen Annie na haar bezoek aan de markt terugkwam in haar appartement, moest ze aan hun ontmoeting denken. Ze had er geen idee van wie de vrouw was, of wat ze voor Ted betekende. Ze zag dat hij een nauwe band met haar had, maar ze had geen liefde in zijn ogen gezien, wel angst. Ze wilde weten waarom dat was en wat hij eraan ging doen. De kinderen van wie ze hield hadden zich allemaal in moeilijke situaties gewerkt en liepen gevaar. En zij kon hen niet tegenhouden, of helpen. Ze kon alleen maar toekijken terwijl zij risico's namen. En uiteindelijk zouden ze van hun eigen fouten moeten leren, precies zoals Whitney had gezegd. Ze liep op haar krukken de huiskamer in en ging op de bank zitten. Er was niemand met wie ze hierover kon praten. Ze kon alleen maar hopen dat ze uiteindelijk verstandige keuzes zouden maken en dat alles goed zou aflopen. Ze was nog nooit zo verdrietig geweest en had zich nog nooit van haar leven zo nutteloos gevoeld.