'Volgens mij was het de ergste die ik ooit heb meegemaakt. Ik blijf liever de rest van mijn leven een "non" dan dat ik met dat soort kerels moet omgaan,' zei Annie.
Kate keek beschaamd bij deze opmerking. 'Het spijt me dat ik dat heb gezegd. Ik was kwaad.' Ze had het niet leuk gevonden toen Annie haar zorgen over Paul uitte. Hij was fantastisch voor haar en hij was een ontzettend lieve man. Ze wilde dat Annie zonder enige aarzeling net zo enthousiast over hun relatie zou zijn als zijzelf. Dat was behoorlijk veel gevraagd, om wie het ook maar ging. Maar Annie was altijd erg beschermend als het haar betrof. Té beschermend, vond Kate.
'Het geeft niet, je hebt gelijk. Ik leef inderdaad als een non. Waar is Paul, trouwens?'
'Hij komt straks,' zei Kate nonchalant, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat hij altijd in haar nabijheid was.
'Dat is leuk,' zei Annie oprecht. 'Als je wilt, kan hij blijven eten.' Annie vond hem aardig en wilde hem graag beter leren kennen. Het was duidelijk dat hij voor Kate erg belangrijk was. Maar ze wist ook dat tradities een grote rol konden spelen, zelfs bij een nieuwe generatie, in een ander land. 'Waar is je broer?' vroeg ze aan Kate.
'Ik weet het niet. Hij is spoorloos. Gisteravond is hij waarschijnlijk met vrienden uit geweest. Ik weet niet waar hij is beland, maar daar ligt hij nu vast nog te slapen.' Kate liep terug naar haar kamer om Paul te bellen. Ze vertelde hem dat hij terug kon komen wanneer hij maar wilde en dat haar tante hem had uitgenodigd om te blijven eten. Hij klonk opgelucht.
'Is ze er niet achter gekomen dat ik ben blijven slapen?' vroeg hij nerveus.
'Nee. Ik heb alle borden en zo opgeruimd. Je was nog maar net weg toen ze thuiskwam.'
'Ik ga eerst lunchen met mijn ouders en daarna kom ik naar je toe,' beloofde hij. Kate ging op haar bed naar muziek liggen luisteren en dacht aan hem. Ze was nog nooit van haar leven zo gelukkig geweest.
Ted en Pattie werden om twee uur 's middags wakker van de telefoon. Het was haar ex die belde om te zeggen dat hij de kinderen kwam afzetten. Ted zei dat hij toch al wilde vertrekken. Hij vond het geen goed idee als de kinderen hem daar te vaak zouden zien en het vermoeden kregen dat hij bleef slapen. Hij wilde voor hen graag de schijn van fatsoen ophouden.
'Ik moet naar huis,' zei hij terwijl hij de douchekraan openzette.
Pattie stond in de deuropening en bewonderde zijn lichaam. "Waarom?' vroeg ze. Ze stapte bij hem onder de douche. 'Waarom moet je naar huis? Waarom blijf je niet gewoon hier, bij ons?'
'Ik wil wat tijd met mijn tante en mijn zus doorbrengen,' zei hij eerlijk. Soms had hij het gevoel dat ze zijn leven probeerde over te nemen. Ze wilde hem voortdurend om zich heen hebben.
'Ben je niet liever hier?' vroeg ze, terwijl ze haar lichaam tegen hem aan drukte. Het water liep over hun gezichten, en toen ze hem liefkozend in haar handen nam, kwam hij weer tot leven. Ze had elke keer weer dat effect op hem. Het was net tovenarij.
'Soms ben ik liever hier,' zei hij. Hij kuste haar en streelde haar borsten. Zij leidde hem zachtjes bij haar naar binnen. 'En soms wil ik ook bij hen zijn,' fluisterde hij in haar haar, maar Annie en Kate verdwenen snel uit zijn gedachten. Pattie had er slag van om alles uit zijn gedachten te verdrijven behalve haar. Ze ging schrijlings op hem zitten en ze bedreven de liefde in de douche. Het effect was onmiddellijk en explosief. Hij kon het nauwelijks verdragen om zich na afloop uit haar terug te trekken. Ze zeepte hem zachtjes in, waardoor hij nog langer opgewonden bleef. 'Als je zo doorgaat, kom ik hier nooit weg,' waarschuwde hij, en ze lachte.
'Dat is ook de bedoeling.'
Hij trok zich iets terug, keek op haar neer en bracht onder woorden wat hij zich al vaak had afgevraagd. 'Wat wil je met zo'n jongen als ik?'
'Ik ben gek op je. Ik ben mijn hele leven nog nooit zo verliefd geweest.' Ze zag er jong en kwetsbaar uit toen ze dit zei.
'Waarom? Ik ben niet oud genoeg om een vader te zijn voor je kinderen. Ik ben er nog niet aan toe om te trouwen. Ik moet mijn rechtenstudie nog afmaken. Ik heb het gevoel dat ik een stuk volwassener ben geworden sinds ik je heb ontmoet, maar ik heb nog een lange weg voor me.'
'Neem me dan met je mee. Dan worden we samen volwassen.'
'Jij bént het al,' bracht hij haar in herinnering. 'Jij bent een moeder, je bent getrouwd geweest... Ik ben nog maar een kind.'
'Het kan me niet schelen, als je maar van mij bent.' En toen zei ze iets wat hem beangstigde: 'Ik laat je nooit meer gaan.'
'Zeg dat niet,' zei hij zacht. Hij droogde zich af en trok zijn kleren aan. Hij voelde zich opgesloten als ze dit soort dingen zei. Hij wilde niet haar gevangene zijn, hoe opwindend ze ook was. Hij wilde uit vrije keus bij haar blijven. Soms had Pattie iets wanhopigs, wat hem angst aanjoeg. Hun relatie was zoveel intenser dan alles wat hij ooit had meegemaakt.
'Het is waar,' zei ze, terwijl ze hem verdrietig aankeek. 'Ik ga dood als je bij me weggaat.'