Ze zei tegen hem dat ze hem die nacht duizend keer zou beminnen, en hij bedreef de liefde met haar, keer op keer. Het was de meest opwindende oudejaarsavond die hij ooit had gehad. Ze bedronken zich aan de champagne en uiteindelijk, toen de zon van het nieuwe jaar al opkwam, vielen ze in elkaars armen in slaap.
Paul en Kate brachten oudejaarsavond in Annies appartement door. Zij was al eens bij hem thuis blijven slapen. Pauls huisgenoot had een vriendin met een eigen appartement en bracht het grootste deel van zijn tijd bij haar door, wat Paul en Kate goed uitkwam. Maar deze keer was Paul bij Kate. Ze kookten in de comfortabele keuken, keken films, kusten elkaar om twaalf uur en vrijden in haar bed. Hij was teder, lief en respectvol, en ze wist dat al Annies zorgen over verschillende culturen op hem niet van toepassing waren. Hij was net zo Amerikaans als zij, ook al was hij ergens anders geboren. Hij was de liefste man van de hele wereld, en Kate was voor het eerst van haar leven tot over haar oren verliefd.
Paul was als de dood dat Annie midden in de nacht zou thuiskomen, en hoewel Kate hem steeds verzekerde dat ze tot de volgende dag zou wegblijven, liet hij haar toch haar slaapkamerdeur afsluiten. Hij wilde niet dat iemand hen zou verrassen. Kate lag vredig in zijn armen en ze praatten tot diep in de nacht over alle dingen die voor hen belangrijk waren: hun hoop, hun angsten en hun dromen. Hij zei dat hij haar een keer mee wilde nemen naar Teheran om zijn familie te bezoeken en het land terug te zien. Hij had er veel herinneringen, en zijn familie woonde er, maar hij woonde in de Verenigde Staten en daar wilde hij blijven. Kate vond het geweldig om met hem mee te gaan. Ze wilde alles over hem weten, en zien waar hij als kind had gewoond.
Paul had haar aan zijn ouders voorgesteld, die haar uitermate beleefd hadden ontvangen, hoewel ze in het begin wat koeltjes waren geweest. Paul had haar uitgelegd dat ze altijd hadden gehoopt dat hij uiteindelijk met een Perzisch meisje zou trouwen. Maar hij verzekerde Kate dat ze haar na verloop van tijd, als ze haar wat beter leerden kennen, vanzelf in hun hart zouden sluiten. Kate had precies hetzelfde gezegd over Annie: dat ze moest wennen aan hun relatie, en vooral aan het feit dat Kate volwassen was geworden.
Maar Kate dacht die nacht helemaal niet aan haar tante. Haar hart en haar hoofd waren vol van Paul en het leven dat ze met elkaar gingen delen. Het was een nieuw jaar, een nieuwe wereld, een nieuw leven met hem. En de verschillen waarover hun familie zich zorgen maakte, bestonden voor hen niet. De enige wereld die hen interesseerde was de wereld van hen tweeën.
10
Annie kon de volgende dag bijna niet wachten om uit Far Hills te vertrekken. Ze wilde niet onbeleefd zijn door weg te gaan vóór Whitney en Fred opstonden. Om negen uur 's morgens was ze wakker en aangekleed, en om tien uur kwamen Whitney en Fred voor de dag. Ze ging bij hen in de keuken zitten om samen te ontbijten en nog even over de vorige avond na te praten. Whitney en Fred hadden duidelijk een kater. Annie had weinig gedronken en voelde zich prima.
'En wat vond je van Bob?' vroeg Whitney hoopvol. Fred las de krant. Het leek hem absoluut niet te interesseren hoe de rampzalige blind date was afgelopen. Dat was Whitneys zaak, niet de zijne.
'Het is een erg interessante man,' zei Annie diplomatiek. Ze wilde Whitney niet kwetsen door te zeggen wat ze werkelijk vond, namelijk dat hij een egocentrische, arrogante, saaie sukkel was. 'Hij vertelde honderduit over zijn safari in Kenia met de kerstdagen, zijn ranch in Montana, zijn boot, het huis dat hij laat bouwen op de Kaaimaneilanden en het huis dat hij onlangs heeft verkocht in St. Barts. Hij heeft veel te vertellen.' Maar alleen over zichzelf.
Whitney nam haar vriendin behoedzaam op. Ze begreep dat Annie lang niet alles zei, om niet onbeleefd te zijn. Fred, die hun gesprek had aangehoord, stond op en liep naar de andere kamer. Dit klonk als vrouwenpraat. 'Ik geef toe dat hij een beetje zelfingenomen is, maar hij is echt een fantastische vent. Hij heeft zijn vrouw bij de scheiding een vermogen meegegeven.' Annie wist niet zeker of dat hem zo'n fantastische vent maakte, tenzij je geld wilde, en een scheiding. Als je een zinvol gesprek wilde, en een mens van vlees en bloed, kwam hij niet in aanmerking.
'Dat is fijn voor haar,' zei Annie vaag, terwijl ze een slokje nam van haar koffie.
'Ze heeft hem in de steek gelaten voor de instructeur van de golfclub. Dat was een enorme klap voor zijn ego, en hij is daarna veel met jonge vrouwen uit geweest. Die zitten alleen maar achter zijn geld aan. Hij moet iemand hebben met inhoud.'
'Vindt hij dat, of is dat jouw mening? Waarschijnlijk heeft hij gewoon een heleboel plezier met die jonge vrouwen,' zei Annie praktisch. Eigenlijk kon het haar helemaal niet schelen.
'Het zijn allemaal parasieten, ik heb ze ontmoet. Hij verdient iets beters.' Annie wilde tegen haar zeggen dat dat niet waar was. Hij verdiende alles wat hij kreeg, en als hij zo met zijn bezittingen te koop liep, zou hij vanzelf vrouwen achter zich aan krijgen die op zijn geld uit waren. Misschien was dat wel wat hij wilde: zo'n vrouw kopen. Maar voor haar was hij totaal niet interessant. Haar zwijgen was veelzeggend. Ze vond hem een weerzinwekkende man. 'Jammer,' zei Whitney, die aan haar gezicht kon zien hoe ze over hem dacht. 'Hij is dus blijkbaar niet echt jouw type. Ik had gehoopt van wel. Hij is de enige alleenstaande man die ik ken. Iedereen is hier getrouwd.' Maar de andere mannen die Annie de vorige avond had gezien, zou ze ook niet willen hebben. Ze had nog nooit van haar leven zoveel onaantrekkelijke mannen bij elkaar gezien, en hun vrouwen waren niet veel beter. Ze hadden de hele avond over niets anders gepraat dan geld. 'Heb je hem verteld dat je architect bent?' vroeg Whitney, en Annie schoot in de lach.