Ze had het gevoel dat ze onzichtbaar was. De vrouwen waren bang voor haar omdat ze slanker, beter gekleed en knapper was dan zij, en de mannen waren niet geïnteresseerd. Bob Graham zou net zo'n leuke avond hebben gehad als hij de hele tijd tegen zijn eigen spiegelbeeld had kunnen praten. Ze vermoedde dat hij normaal met jongere vrouwen uitging, die onder de indruk waren van zijn geld, zijn boot en zijn Porsche. Haar boeiden die dingen niet en ze wilde alleen maar naar huis. Maar ze zat hier de rest van de avond vast. Ze had spijt dat ze was gekomen. Het was beter geweest om alleen thuis te zitten, maar nu moest ze een vrolijk gezicht opzetten, al was het maar voor Whitney.
'Is hij niet fantastisch?' fluisterde Whitney haar in het voorbijgaan toe, en ze liep snel door naar de vrouwen met wie ze iedere dag tenniste. Whitney en Annie waren al jaren bevriend en Annie vond het heerlijk om met haar te praten. Maar nu ze haar hier zag, besefte ze hoe weinig ze met elkaar gemeen hadden en hoe verschillend hun levens waren. Whitney was twintig jaar geleden direct na haar studie met Fred getrouwd en had sindsdien niet meer gewerkt. Ze had al twee baby's toen Annie Janes kinderen kreeg, en ze had haar met raad en daad bijgestaan. Dit verleden deelden ze met elkaar, maar veel meer was er niet. En Annie verafschuwde hun vrienden. Ze vergat altijd hoe verschrikkelijk ze ze vond, tot ze Whitney en Fred weer eens bezocht in hun huis in New Jersey, wat niet te vaak gebeurde. Meestal zagen ze elkaar in de stad, als Whitney daar ging winkelen. Zolang ze met zijn tweeën waren, was het leuk. Maar hier, in Whitneys natuurlijke omgeving, met deze arrogante, zelfvoldane mensen om haar heen, wilde Annie het liefste heel hard gillen en de kamer uit rennen. Het eten was tot nog toe het beste geweest van de hele avond.
Het hele gezelschap ging tot middernacht door met drinken. Toen telde Fred de seconden tot twaalf uur af en begon iedereen te schreeuwen en op de kleine toetertjes te blazen die Whitney iets voor middernacht had uitgedeeld. Daarna werd er gezoend, wenste iedereen elkaar gelukkig nieuwjaar, en twintig minuten later gingen ze allemaal naar huis. Whitney was inmiddels behoorlijk aangeschoten, en Fred verdween naar boven zonder welterusten te zeggen.
'Bob vond je geweldig,' verzekerde Whitney Annie met dubbele tong. Annie vond het afschuwelijk om haar zo te zien. Ze wilde dat haar vriendin anders, beter was dan dit, maar dat was niet zo. Ze was net zoals de rest. En de 'geweldige' blind date was voor de zoveelste keer op een mislukking uitgelopen. Annie was sinds de laatste keer vergeten hoe erg het kon zijn. Ze zwoer altijd dat ze het nooit meer zou doen, maar Whitney had erg aangedrongen en na wat Kate had gezegd, had ze besloten dat ze het op zijn minst nog eens moest proberen.
Toen Whitney naar de keuken liep om de cateraars te betalen, glipte Annie snel haar kamer in. Ze trok haar kleren uit, verwijderde haar make-up, ging in bed liggen en deed het licht uit. Ze wilde geen man. Het enige wat ze wilde was de klok terugdraaien naar de tijd dat haar nichten en neef nog jong waren. Ze hadden altijd zo'n leuke tijd gehad op oudejaarsavond. Ze dronken gemberbier, bleven tot twaalf uur op, en na afloop vielen ze met zijn allen in haar bed in slaap. Dat waren de oudejaarsavonden die ze miste. Niet de afspraakjes met mannen als Bob Graham. Terwijl ze langzaam wegdoezelde, wenste ze dat ze thuis was. Hier, bij Whitney en haar vrienden, was ze veel eenzamer dan als ze alleen zou zijn geweest.
Teds oudejaarsavond met Pattie was teder en lief. Ze had de kinderen afgezet bij hun vader, die net terug was in de stad. Ze maakten eten klaar in haar appartement, dronken elkaar toe met champagne en vrijden nu eens wild en dan weer teder met elkaar. Om twaalf uur zetten ze de tv aan, keken samen naar de bal op Times Square die naar beneden kwam, en vrijden nog een keer. Het was een gekke, grappige avond, vol van de hartstocht die hij de afgelopen maand met haar had ontdekt. En ze verraste hem met de vraag of hij ooit bij haar zou willen komen wonen.
'Wat zouden je kinderen daarvan denken?' vroeg hij met een verbaasd gezicht. Hij had nooit samengewoond met een vrouw. Hij had alleen een huis gedeeld met zijn kamergenoten, en met zijn zussen en zijn tante. Hij wist niet zeker of hij er al aan toe was om bij een vrouw in te trekken, en of hij zich op zijn gemak zou voelen met haar kinderen in de buurt.
'Die zouden denken dat we van elkaar houden,' zei Pattie in antwoord op zijn vraag. Maar hij was zich er heel goed van bewust dat het een zware verantwoordelijkheid zou zijn. Stel je voor dat het misging? Wat zou dat voor uitwerking hebben op haar kinderen? Ze hadden al een echtscheiding meegemaakt. Hij wilde hun geluk niet op het spel zetten. Maar toen hij iets van die strekking tegen haar zei, wilde ze er niets van horen. Ze was blind voor zijn zorgen. 'Waarom zou het misgaan?'
'We hebben meer tijd nodig,' zei hij verstandig, en zij glimlachte alleen maar, alsof zij alle geheimen van de wereld kende.