'Oké, ik kom,' zei Annie, op een toon alsof ze er zojuist mee had ingestemd haar lever door haar neus naar buiten te laten trekken.
'Fantastisch!' Whitney klonk verrukt. 'Je kunt blijven slapen. Je moet niet in je eentje naar huis rijden. Stel je voor, dit is misschien wel het begin van een heftige romance en een heel nieuw leven voor je. Je vindt hem vast geweldig.' Het was jaren geleden dat Annie voor het laatst een blind date had gehad, lang genoeg om te vergeten hoe teleurstellend ze altijd waren. Maar het gaf haar in ieder geval iets te doen op oudejaarsavond. En Whitney had gelijk. De kinderen hadden waarschijnlijk hun eigen plannen.
Annie zag Ted en Kate de volgende dag pas weer, en ze vertelde ze dat ze op oudejaarsavond naar Whitney en Fred ging. Als ze bezwaar hadden gemaakt, had ze het afgezegd, maar zoals Whitney al had voorspeld, zeiden ze allebei dat ze plannen hadden met vrienden. Annie zei geen woord meer over Paul. Ze had genoeg gezegd, en Kate was nog steeds kwaad op haar toen ze in de middag van oudejaarsdag naar New Jersey vertrok.
9
Annie kwam om zes uur bij het huis van Whitney en Fred in Far Hilis aan. Er was weinig verkeer op de weg en ze kon goed doorrijden. Ze had een eenvoudig zwart avondjurkje meegenomen, dat ze achter in de auto had gehangen. Toen ze arriveerde, waren de drie jongens in de achtertuin aan het basketballen. Ze waren veertien, zestien en zeventien en leken met hun sproeten en hun rode haar alle drie op Fred. Ze waren net zulke sportfanaten als hun vader. De oudste was bezig met zijn toelating voor de universiteit. Hij wilde naar Duke, om net als zijn vader medicijnen te gaan studeren. De jongens zwaaiden naar haar toen ze haar zagen.
Fred was orthopedisch chirurg en zat er warmpjes bij. Hij was geen man die Annie zou hebben uitgekozen, maar Whitney was gelukkig met hem en ze hadden een goed leven samen. Fred had een enorm ego en was erg met zichzelf ingenomen, maar hij was een goede echtgenoot en vader. Hij verdiende prima de kost voor zijn gezin en was een betrouwbaar mens. Annie had dat altijd in hem gerespecteerd.
Nadat Whitney haar had begroet, liepen ze samen het huis in. Ze zag dat de eettafel prachtig was gedekt, met glanzend zilver en kristal, en overal stonden witte bloemen en hingen zilverkleurige linten. Het zag ernaar uit dat het een groter feest zou worden dan Annie had verwacht.
'Hoeveel mensen komen er?' vroeg ze nerveus. Ze wist dat de meesten van Fred en Whitneys vrienden getrouwd waren en deel uitmaakten van een hechte groep mensen die allemaal in Far Hills woonden. Velen van hen waren arts, net als Fred. Ze voelde zich tussen hen altijd een beetje een buitenbeentje, maar ze deed haar best om daar nu niet aan te denken.
'Vierentwintig,' zei Whitney, terwijl ze Annie hielp haar spullen naar haar kamer te brengen. Het was een prachtige logeerkamer en Whitney had aan alle details gedacht. 'Hoe was het met Kate toen je wegging?'
'Nog steeds kwaad. Ik heb haar de afgelopen twee dagen nauwelijks gezien. Ze zei dat ze plannen had met vrienden. Ik heb er niet naar gevraagd, maar waarschijnlijk is het Paul.'
'Ze redt zich wel,' zei Whitney. 'Zet het van je af. Maak plezier vanavond. De gasten komen om zeven uur. Tussen acht en half negen gaan we eten.' Annie had dus weinig tijd om zich om te kleden. Een paar minuten nadat Whitney de kamer had verlaten, liet ze zich in het bad zakken. Ze had zichzelf beloofd dat ze haar best ging doen om de avond tot een succes te maken.
Annie föhnde haar haar en deed het in een Franse wrong. Ze bracht zorgvuldig haar make-up aan en stapte in de zwarte jurk. Ze droeg een paar hoge sandaaltjes met veren, die Liz voor haar uit Parijs had meegenomen. En ze deed een paar oorbellen met diamanten in die ze zelf had gekocht. Voor ze haar kamer verliet, bekeek ze zichzelf in de spiegel en besloot dat haar modebewuste nicht Lizzie tevreden zou zijn. Ze had een klein, zwartsatijnen tasje in haar hand. Ze zag er slank en modieus uit toen ze haar kamer uit kwam lopen, net op het moment dat de eerste gasten arriveerden en de woonkamer in liepen. Het was een echtpaar dat ze al eens eerder had ontmoet. Hij was orthopedisch chirurg, net als Fred, en zijn vrouw was een vriendin van Whitney. Ze hadden kinderen in dezelfde leeftijd als Whitney en Fred en Annie herinnerde zich dat ze altijd een beetje te veel dronken.
Het stel nam Annie toen ze binnenkwam van top tot teen op, en de vrouw keek haar aan met de zelfvoldane, laatdunkende blik die sommige getrouwde vrouwen bewaren voor vrouwen die single zijn, alsof ze medelijden met hen hebben. Annie had niet met haar willen ruilen, maar ze maakte een vriendelijk praatje met ze, terwijl de andere gasten binnendruppelden. Om acht uur was iedereen er. In de buitenwijken kwamen mensen altijd keurig op tijd, in tegenstelling tot de stad, waar iedereen altijd te laat was. Annie was er nog niet achter wie haar blind date was. Alle mannen in de kamer hadden een buikje en waren van middelbare leeftijd, en de meeste vrouwen waren iets te zwaar. Dat gold ook voor Whitney, hoewel die net zo lang was als Annie en het goed kon hebben. Annie vermoedde dat het overgewicht werd veroorzaakt doordat de meesten iets te veel wijn dronken. Zij had zelf een beter figuur dan alle andere vrouwen in de kamer. Ze merkte tot haar verbazing dat de vrouwen haar negeerden en dat de mannen in groepjes over zaken en medische kwesties stonden te praten. De mannen deden alsof de vrouwen niet bestonden en de vrouwen leken dat wel best te vinden en praatten over tennis, kleren en de kinderen.