'Natuurlijk. Je hoeft dat niet te vragen, maar toch bedankt.' Toen keek ze haar glimlachend aan. 'Is dit een nieuwe liefde waar je me nog niet over hebt verteld?'
'Nee, hij is alleen maar een vriend.' Maar Annie wist na jaren van surrogaatouderschap wel beter. Nieuwe vriendjes en vriendinnetjes werden altijd aangekondigd als gewone vrienden. 'Misschien gaan we naar de film, of anders blijven we hier.'
'Doe maar wat je wilt. Ik heb nog wat werk te doen. Ik kan in mijn kamer blijven.'
'Je hoeft je niet te verstoppen.' Kate glimlachte naar haar. 'Ik ben geen vijftien meer. Ik geneer me niet voor je.'
'Nou, dat is fijn om te weten. Ik ben een poosje erg gênant voor je geweest.'
'Je bent vooruitgegaan,' zei Kate grootmoedig, met een brede grijns.
'Hoe heet hij?'
'Paul. Hij zit bij mij op de opleiding. Hij heeft heel veel talent. Hij wil grafisch kunstenaar worden, maar hij is erg goed in beeldende kunst. Zijn ouders willen graag dat hij iets praktisch gaat doen, ontwerpen bijvoorbeeld.'
'Hoe oud is hij?'
'Drieëntwintig.'
Het leek Annie een redelijke leeftijd en ze knikte. 'Ik wil hem graag ontmoeten. Ik vind het leuk als je je vrienden mee naar huis neemt.'
Kate knikte en liep terug naar haar kamer om Paul te bellen. Hij zei dat hij om een uur of vijf zou komen. Na haar telefoontje kwam Ted uit zijn kamer. Hij zag er doodmoe uit. Zijn seksuele avonturen met Pattie putten hem uit. Pattie had net gebeld en hem uitgenodigd om samen met haar en haar kinderen te gaan lunchen. Er lag nog steeds sneeuw in het park en ze had voorgesteld om een sneeuwballengevecht te gaan houden, of misschien in de middag te gaan schaatsen. Hij vond dat een leuk idee en had ermee ingestemd.
Een uur later vertrok hij, zonder zijn tante of zijn zus te vertellen waar hij naartoe ging. Hij zei alleen dat hij naar vrienden ging en zei niet wanneer hij terug zou komen. Annie was daar niet verbaasd over en had er ook geen moeite mee. Ze hoefde niet van al zijn doen en laten op de hoogte te zijn en hij moest zich als vierentwintigjarige vrij voelen om te komen en gaan wanneer hij wilde als hij bij haar logeerde.
Ook Kate ging een poosje de deur uit. Ze wilde de aanbiedingen bekijken bij haar favoriete winkels en kwam iets voor vijven in het appartement terug. Annie zat achter haar bureau, waar ze de hele middag had zitten werken. Toen Kate een paar minuten thuis was belde haar vriend aan, en ze liep naar de deur om hem binnen te laten. Annie hoorde ze praten en lachen in de huiskamer. Kate had muziek opgezet van The Clash, die Annie ook leuk vond.
Ze waren een uur binnen toen Annie de kamer door liep om thee te gaan zetten. Ze wilde alleen even kort gedag zeggen en glimlachte naar de knappe jongeman, die opstond om haar een hand te geven. Hij stelde zich keurig voor en droeg een blazer en een das, wat in Kates kringen ongekend was. Hij was een knappe jongeman met gitzwart haar, een honingkleurige huid en ogen als onyxen. Annie besefte dat hij waarschijnlijk uit het Midden-Oosten kwam, of uit India, en plotseling herinnerde ze zich het boek over de moslimcultuur dat ze in Kates kamer had zien liggen. Dat had ze kennelijk van hem geleend. Ze had verder niets over hem verteld voor hij kwam. Hij was buitengewoon beleefd en maakte voor zijn leeftijd een erg volwassen indruk. Hij leek in niets op Kates vrienden van de kunstacademie, die vol zaten met tattoos en piercings, en altijd rondliepen met afgezakte spijkerbroeken, versleten t-shirts en ongekamde haren.
Annie bood hem als welkomstgebaar een glas wijn aan, maar hij glimlachte en zei dat hij liever thee wilde. Het was een welkome afwisseling na de massa's bier die Kates vrienden er meestal door joegen als ze op bezoek kwamen.
De twee jonge mensen volgden Annie naar de keuken terwijl zij de thee zette. Kate schonk voor zichzelf een glas cola in en Paul kletste ontspannen met Annie. Terwijl zij zijn thee voor hem neerzette, legde Paul uit dat zijn ouders uit Iran kwamen en in Teheran hadden gewoond, maar dat het gezin op zijn veertiende naar de Verenigde Staten was verhuisd. Hij vertelde dat hij nog steeds familie had in Iran, maar dat hij niet meer in zijn geboorteland terug was geweest sinds ze daar negen jaar geleden waren vertrokken. Hij voegde eraan toe dat hij een Amerikaans staatsburger was, net als zijn ouders. Hij sprak volkomen accentloos en maakte een erg beleefde en volwassen indruk. Ook was hij erg respectvol tegenover Annie. Kates ogen straalden iedere keer als ze naar hem keek, en Annies hart klopte een beetje onrustig terwijl ze hen gadesloeg.
Ze waren erg jong en lief, en Paul was zo te zien een fantastische jongeman, maar Annie maakte zich zorgen over de verschillen tussen hun culturen. Kate was duidelijk verliefd, en Annie vroeg zich onwillekeurig af wat zijn ouders van haar zouden vinden, met haar piercings en haar tattoos en haar vrijgevochten natuur. Ze was nog te jong om een serieuze relatie te beginnen, maar als ze echt iets met Paul wilde, vroeg Annie zich af of zijn ouders zich geen zorgen zouden maken. Kate en Paul hadden een totaal verschillende achtergrond. En Kate zag er veel wilder uit dan ze in werkelijkheid was. Voor mensen die haar niet kenden, kon haar uiterlijk behoorlijk schokkend zijn, vooral voor de ouders van zo'n beleefde, conservatief ogende jongen als Paul.