'Het is het hele weekend warm en zonnig geweest, maar ze zeggen dat er vannacht een storm aan komt. Ik zie er nu nog niets van,' antwoordde Annie.
'Hier verwachten ze ook storm. Een uur geleden begon het harder te waaien, maar tot nog toe ziet het er goed uit. Bill wil thuis zijn voor het begint.' Op dat moment zwaaide hij naar haar vanuit het vliegtuig. Jane pakte haar plastic bekertje met koffie en liep naar hem toe, terwijl ze het gesprek met Annie afrondde. 'Ik bel je wel als we thuis zijn. Werk niet te hard... Ik hou van je. Kom anders volgend weekend met Seth bij ons eten!'
'Ik zal het proberen. Het kan zijn dat ik moet werken. Het hangt ervan af hoe de vergadering morgen loopt. Ik hou ook van jou. Bel me straks dan maar,' zei Annie ontspannen. Ze hing de telefoon op en ging weer aan het werk. Ze spreidde de tekeningen uit en bestudeerde ze nauwkeurig. Ze zag een paar kleine dingen die ze wilde aanpassen. Het waren maar details, maar ze was een perfectionist en wilde dat alles er de volgende dag piekfijn zou uitzien. Langzaam en nauwgezet begon ze de veranderingen aan te brengen waarover ze het hele weekend had nagedacht.
Jane stapte in het vliegtuig, dat de grote trots was van haar man. Bill was vroeger marinepiloot geweest en was al zijn hele leven gek op vliegtuigen. Dit was zijn grootste toestel tot nu toe. Het was een Cessna 414 Chancellor, met acht zitplaatsen. Dat was groot genoeg voor hen beiden, hun drie kinderen en hun oppas Magdalena, die soms met hen meeging naar de Vineyard. En dan was er nog ruimte voor twee vrienden, of voor de berg boodschappentassen en koffers die Jane altijd van Greenwich naar de Vineyard heen en weer sleepte. Het vliegtuig was een luxe, maar het betekende voor Bill meer dan hun huis. Het was zijn kostbaarste bezit. Jane voelde zich volmaakt veilig wanneer Bill vloog, meer dan in een gewoon verkeersvliegtuig. Hij zorgde er altijd voor dat hij voldoende vlieguren maakte en dat zijn instrument rating in orde was.
'Kom op, als de donder instappen,' zei hij schertsend, terwijl zij nog een laatste boodschappentas in het vliegtuig propte. 'Er is een storm op komst, en ik wil thuis zijn voor het losbarst.' De lucht begon al te betrekken en Janes lange blonde haar wapperde in de wind. Ze sprong naar binnen en hij boog naar haar toe om haar een zoen te geven. Toen concentreerde hij zich op zijn instrumentarium. Hij had toestemming om te vertrekken en ze hadden apparatuur aan boord voor het geval het weer zou verslechteren. Bill zette zijn koptelefoon op en sprak met de verkeerstoren. Jane pakte intussen een tijdschrift uit haar tas. Ze was dol op roddelbladen en vond het heerlijk om te lezen over de romances en verbroken relaties van beroemde actrices. Later besprak ze die dan met Annie, alsof de beroemdheden vriendinnen van hen waren. Bill vond het altijd leuk om ze daarmee te plagen.
Ze stegen op bij een stevige wind. Bill bestudeerde zorgvuldig de lucht en klom snel naar de hoogte die de verkeerstoren hem had toegewezen. Over ongeveer een uur zouden ze landen op Westchester County Airport. Het was een gemakkelijke vlucht, hoewel hij zijn aandacht goed bij het drukke verkeer rondom Boston moest houden. Hij kletste een paar keer gemoedelijk met de verkeerstoren en glimlachte naar Jane. Ze hadden een heerlijk weekend gehad. Hoe gek hij ook was op de kinderen, hij vond het fijn om haar af en toe voor zichzelf te hebben.
'Annie klinkt behoorlijk serieus over haar nieuwe vriend,' deelde Jane mee en Bill schoot in de lach.
'Jij bent pas gelukkigalsze aan de man is.' Hij kende zijn vrouw goed en ze wisten allebei dat hij gelijk had. 'Ze is nog maar een kind en ze is net in haar eerste baan begonnen.'
'Ik was tweeëntwintig toen ik met jou trouwde,' bracht ze hem in herinnering. 'Annie is zesentwintig.'
'Jij was niet zo serieus met je carrière bezig als zij nu. Geef haar de tijd. Ze is nou niet direct een ouwe vrijster.' En dat zou ze ook nooit worden. Ze was jong en mooi, en had altijd mannen achter zich aan. Maar Bill had gelijk: Annie wilde vóór ze zich settelde eerst haar carrière als architect opbouwen, en dat leek hem heel verstandig. Bovendien vond ze het leuk om tante te zijn, maar was ze er nog niet aan toe om kinderen te krijgen.
Op dat moment merkte Jane dat Bill zijn aandacht niet langer bij het gesprek had en zich concentreerde op de lucht, die steeds donkerder begon te worden. Er kwam meer turbulentie en Jane zag dat ze een storm tegemoet vlogen. Ze zei niets tegen Bill, want ze wilde hem niet storen tijdens het vliegen. Ze keek uit het raampje, sloeg haar tijdschrift open en nam een slok van haar koffie. Maar even later begon het vliegtuig plotseling heftig te schokken en de koffie klotste over haar schoot.
'Wat was dat?'
'Er komt een storm aan,' zei hij, met zijn ogen op de meters. Hij liet de verkeersleider weten dat ze veel turbulentie hadden en kreeg toestemming om lager te gaan vliegen. Jane zag links van hen een groot verkeersvliegtuig overkomen. Waarschijnlijk kwam het uit Europa en was het onderweg naar Logan of jfk Airport.