Teds maandag na het weekend van Thanksgiving verliep niet prettig. Het was zo'n dag waarop alles verkeerd ging. Vanwege een spoedreparatie aan de waterleiding zat het hele gebouw zonder water en kon hij niet douchen. Zijn kamergenoten hadden de koffie opgemaakt en geen verse gezet. Hij miste op weg naar zijn opleiding twee bussen en de metro, zodat hij te laat was voor zijn college. En toen de docente de schriftelijke toetsen van de week daarvoor teruggaf, bleek dat hij verschillende vragen verkeerd had beantwoord en een slecht cijfer had. De student naast hem rook naar zweet, dus toen het college afgelopen was, was hij in een verschrikkelijk humeur, vanwege zowel het slechte cijfer voor de toets, waar hij hard voor had geleerd, als de beroerde plek.
Hij wilde net nijdig de deur uit lopen, toen de docente hem naar zich toe wenkte. De professor die normaal gesproken college gaf, had een sabbatical genomen om een boek te schrijven, en zij nam dit jaar zijn taken over. Ze heette Pattie Sears. Ze was een aantrekkelijke vrouw met lang krullend haar. Ze droeg een spijkerbroek, Birkenstocks met sokken en een t-shirt dat haar borsten goed deed uitkomen. Dat was hem opgevallen toen hij zich tijdens het college zat te vervelen. Ze zag eruit als iemand van begin dertig en had een natuurlijke, sexy uitstraling.
'Het spijt me van je cijfer voor de toets,' zei ze vol medeleven. 'Contractenrecht is verrekte lastig.' Ted glimlachte. 'Ik ben er de eerste keer ook voor gezakt. Sommige regels zijn gewoon onlogisch.'
'Ik denk het ook. Ik heb er hard voor geleerd. Ik zal die hoofdstukken nog maar eens opnieuw doornemen,' zei Ted ijverig. Hij had zijn hele schoolcarrière altijd goede cijfers gehaald. En afgezien van deze laatste toets was dat nog steeds zo. Hij zat in zijn tweede jaar van de nyu Law School.
'Wil je er misschien wat hulp bij hebben? Soms gaat het beter als iemand je helpt bij je voorbereidingen. Ik vind het niet erg om te doen.' Ze had gewaarschuwd dat er volgende week een nieuwe toets zou komen en hij wilde niet weer een slecht cijfer halen.
'Ik wil je niet tot last zijn,' zei hij, een beetje gegeneerd. Ze had een dik jack aangetrokken, en een wollen muts. Ze had iets huiselijks over zich. Hij kon zich voorstellen dat ze hout zou hakken en een vuur zou aanleggen in Vermont, of met simpele ingrediënten een lekkere soep zou maken. 'Ik zal de hoofdstukken doorlezen, en als er iets niet duidelijk is, zal ik je volgende keer na college om uitleg vragen.'
'Waarom kom je vanavond niet even langs?' zei ze en ze keek hem met een warme, vriendelijke blik aan. Ted aarzelde. Hij vond het nu nog moeilijker om haar af te wijzen. Hij wilde haar niet het gevoel geven dat hij haar aanbod niet waardeerde, maar hij vond het een beetje vreemd om naar haar huis te komen. Ze hadden elkaar buiten college om nog nooit gesproken. 'Mijn kinderen liggen om acht uur in bed. Waarom kom je om negen uur niet langs? We kunnen binnen een uur klaar zijn. Ik zal je een paar tips aan de hand doen over contractenrecht en je een paar dingen laten zien die belangrijk zijn.'
'Oké, dat is goed,' zei hij aarzelend. Hij wilde niet in haar privéleven binnendringen, maar zij had het adres al op een stuk papier gekrabbeld en gaf het aan hem. Hij zag dat ze in de East Village woonde, in een armoedige wijk, niet ver van de universiteit. 'Weet je zeker dat je het niet vervelend vindt?' vroeg hij. Hij voelde zich net een kind. Ze kwam zo moederlijk op hem over, hoewel ze waarschijnlijk niet veel ouder was dan hij. 'Ik blijf niet lang.'
'Doe niet zo gek. Als de kinderen eenmaal in bed liggen, heb ik tijd genoeg.' Hij knikte en bedankte haar opnieuw. Daarna verliep zijn dag veel beter. Hij was opgelucht dat ze had aangeboden hem te helpen. Hij wist dat hij dat bij dit ene vak nodig had. Hij had nog één college, en daarna ging hij naar de bibliotheek om nog wat te studeren. Onderweg naar het huis van de docente stopte hij bij een klein wegrestaurant om iets te eten. Hij kwam vijf minuten te vroeg aan, maar het was ijskoud buiten, dus hij ging alvast naar binnen. Het gebouw stonk naar urine, kool en katten, dus hij belde aan en rende met twee treden tegelijk de trap op naar de derde verdieping. Nu hij de flat zag, besefte hij dat ze met haar werk blijkbaar heel weinig verdiende. Hij vroeg zich af of hij haar misschien lesgeld moest aanbieden voor haar hulp, maar hij wilde haar niet beledigen. Hij belde aan en hoorde binnen kinderen lachen. Blijkbaar waren ze niet op tijd naar bed gegaan, en Pattie zag er verhit uit toen ze de deur voor hem opendeed. Ze droeg een spijkerbroek en een roze trui met een v-hals en was op haar blote voeten. Met haar lange blonde krullen zag ze er jonger uit dan ze was.
En het kleine meisje dat achter haar stond leek met haar grote blauwe ogen en pijpenkrullen een miniatuuruitvoering van haar moeder.
'Dit is Jessica,' zei Pattie formeel en ze glimlachte naar hem. 'En ze wil niet naar bed. Ze heeft cakejes gehad na het eten, en ze is hyperactief van de suiker.' Jessica was zeven en het schattigste kindje dat Ted ooit had gezien. Toen hij even met haar stond te praten, kwam haar broer Justin voorbijflitsen, 'sneller dan het licht', zoals hij riep. Hij had een Supermancape over zijn pyjama aangetrokken, en Jessica droeg een roze flanellen nachtpon die er behoorlijk oud uitzag.