‘Wat zeg je ervan? Wil je een gokje wagen?’ Hij kijkt me kort aan en maakt dan een paar aantekeningen met zijn pen.
‘Nee, ik zou niet weten waar ik moest beginnen,’ zeg ik.
‘Ik zou je kunnen uitleggen hoe het werkt met percentages, verhoudingen, statistieken en stambomen. Maar zoveel tijd hebben we niet, dus kijk gewoon even naar dit lijstje en zeg me wat je erbij voelt, welke namen je interessant vindt. Zo werkt dat in elk geval bij mij.’ Hij glimlacht.
Hij gooit het formulier naar me toe en ik kijk naar de namen. Tot mijn verbazing zie ik er meteen drie die me het meest opvallen, alsof ze in volgorde van een tot drie oplichten. ‘Wat denk je van Spanish Fly als winnaar, Acapulco Lucy als tweede en Son of Buddha als derde?’ Geen idee hoe ik daarbij kom, maar ik voel me zelfverzekerd in mijn keuze.
‘Lucy op twee, Buddha op drie,’ herhaalt hij mompelend terwijl hij het opschrijft. ‘En hoeveel wil je daarop inzetten? Het minimum is twee, maar je mag zeker meer inzetten.’
‘Twee is goed genoeg,’ zeg ik als mijn zelfvertrouwen opeens afneemt. Ik wil de inhoud van mijn portemonnee niet kwijt voor een geintje.
‘Weet je dat zeker?’ Hij kijkt teleurgesteld.
Ik knik instemmend.
‘Volgens mij heb je een paar goede keuzes gemaakt, dus ik zet vijf in. Nee, weet je wat, ik doe tien.’
‘Nee, geen tien,’ zeg ik op mijn lip kauwend. ‘Ik bedoel... ik heb ze willekeurig gekozen en ik weet niet eens waarom.’
‘Daar komen we zo achter,’ zegt hij en staat op. Ik pak mijn portemonnee, maar hij maakt een handgebaar. ‘Je kunt me terugbetalen als je je winst binnen hebt. Ik ga inleggen. Als de kelner langskomt, kun je bestellen wat je wilt.’
‘Wat moet ik voor jou bestellen?’ roep ik, maar hij beweegt zo snel door de zaal dat hij me niet meer hoort.
Tegen de tijd dat hij terug is, staan alle paarden klaar. Zodra het startschot klinkt, schieten ze uit hun startboxen. Eerst lijken het glimmend zwarte vlekken, maar zodra ze een bocht in gaan en naar de eindstreep racen, spring ik overeind uit mijn stoel. Ik kijk toe hoe mijn drie favorieten met elkaar strijden om de eerste plek. Ik spring op en juich en schreeuw als ze alle drie over de finish sprinten in de volgorde die ik had voorspeld.
‘O mijn god, we hebben gewonnen! We hebben gewonnen!’ Ik straal terwijl Damen naar me toe buigt voor een kus. ‘Is het altijd zo spannend?’ Ik kijk naar de renbaan, waar Spanish Fly in de afzadelplaats wordt gezet en gehuldigd wordt met bloemen, klaar voor de foto.
‘Eigenlijk wel.’ Damen knikt. ‘Al gaat er niets boven de eerste keer dat je flink wint, die is altijd het best.’
‘Nou ja, flink. Zoveel zal het niet zijn, toch?’ Als ik iets meer vertrouwen had gehad in mijn vaardigheden, had ik meer kunnen winnen.
Hij fronst. ‘Tja, aangezien jij twee hebt ingezet, denk ik dat je iets van acht gewonnen hebt.’
‘Acht dollar?’ Ik tuur naar hem en voel de teleurstelling opkomen.
‘Achthonderd.’ Hij grinnikt. ‘Beter gezegd: 880 dollar en 60 cent. Je hebt een “trio” gewonnen: de eerste, tweede en derde plaats in de juiste volgorde.’
‘En dat voor maar twee dollar?’ vraag ik ongelovig. Ik geloof dat ik begrijp waarom hij een vaste tafel heeft!
Hij knikt.
‘En jij? Wat heb jij gewonnen?’ vraag ik. ‘Heb je hetzelfde gewed als ik?’
Hij glimlacht. ‘Toevallig heb ik dit keer verloren. En goed ook. Ik werd hebberig en probeerde een kwartet te behalen. Dus heb ik een vierde paard aan het rijtje toegevoegd, maar die heeft het niet gehaald. Maar maak je geen zorgen, in de volgende race komt dat wel weer goed.’
Dat was zeker zo. Toen we na de achtste en laatste race naar het loket liepen, kreeg ik in totaal 1645 dollar en 80 cent. Damen stak een hele hoop meer in zijn zak nadat hij de Super High Five won – de nummers een tot en met vijf in de juiste volgorde. Dat was al een paar dagen niemand anders gelukt, ook vandaag niet. Daardoor won hij 536.000 dollar. En dat voor een inleg van een tientje.
‘Wat vind je van de paardenrennen?’ Hij haakt mijn arm bij hem in als we naar buiten wandelen.
‘Ik snap nu dat je zo weinig naar school komt. Dat kan hier niet tegenop, natuurlijk.’ Ik lach en voel me nog steeds geweldig na mijn winst. Eindelijk een nuttige toepassing van mijn zogenaamde gave.
‘Kom op, ik wil iets voor je kopen om mijn grote winst te vieren,’ zegt hij en trekt me mee naar de cadeaushop.
‘Nee, dat hoeft niet...’ protesteer ik.
Hij geeft een kneepje in mijn hand en met zijn lippen tegen mijn oor fluistert hij: ‘Ik sta erop. Bovendien denk ik dat ik het me wel kan veroorloven. Maar, er is wel een voorwaarde.’