‘Net als Kendra, bedoel je?’ Opeens lukt het mijn benen weer om me rechtop te houden. Ook mijn maag is rustiger dan daarnet.
Stacia’s grip op mijn arm wordt minder, maar ze laat niet los.
‘Jij hebt die drugs in haar locker gelegd. Jij hebt ervoor gezorgd dat ze van school werd gestuurd. Je hebt haar geloofwaardigheid omlaaggehaald, zodat ze jou zouden geloven in plaats van haar,’ zeg ik, letterlijk beschrijvend wat ik in mijn hoofd voor me zie.
Nu laat ze me wel los en deinst achteruit. Haar gezicht wordt steeds bleker als ze stamelt: ‘Wie heeft je dat verteld? Je zat niet eens hier op school toen dat gebeurde!’
Dat is waar, maar het doet er weinig toe. Ik haal mijn schouders op. ‘Er is nog veel meer,’ zeg ik, terwijl ik op haar afkom. De vloed van verdriet is gezakt. Gek genoeg zijn die gevoelens verdwenen zodra ik de angst in haar ogen zag. ‘Ik weet dat je spiekt tijdens repetities. Je steelt van je ouders, kledingwinkels, je vrienden. Zo lang jij er beter van wordt, mag alles. Ik weet dat je Honors telefoongesprekken opneemt en al haar e-mails en sms-berichten bewaart voor het geval dat ze zich ooit tegen je keert. Ik weet dat je flirt met haar stiefvader, wat trouwens al afgrijselijk genoeg is. Maar het kan nog steeds erger. Ik weet ook van meneer Barnes, of is het Barnum? Maakt ook niet uit. Jij weet wie ik bedoel – je geschiedenisleraar van een paar jaar geleden. Degene die je hebt geprobeerd te verleiden? Toen hij niet wilde heb je hem geprobeerd te chanteren. Je dreigde de rector én zijn vrouw, die zwanger was, alles te vertellen...’ Ik schud vol afkeer mijn hoofd. Haar gedrag is zo afschuwelijk, zo puur egoïstisch dat het onwerkelijk lijkt.
Daar staat ze dan vlak voor me, haar ogen wijd open, met bevende lippen en totaal verbijsterd dat ik al haar geheimen ken. Ik voel me niet eens bezwaard of schuldig dat ik haar heb ontmaskerd en mijn ‘gave’ op die manier gebruik. Het is zelfs wel leuk om haar, die vreselijk egoïstische trut die me al vanaf mijn eerste dag dwarszit, zo te zien trillen en zweten. Het geeft me een beter gevoel dan ik had kunnen dromen. Mijn misselijkheid en verdriet zijn verdwenen, slechts een herinnering. Dus, ja, dan kan ik net zo goed nog even doorgaan.
‘Zal ik verdergaan?’ vraag ik haar. ‘Want dat kan best, hoor. Er is nog veel meer, maar dat weet jij veel beter dan ik, hè?’
Terwijl zij achteruitdeinst, doe ik een stap naar voren. Ze wil zo veel mogelijk ruimte tussen haar en mij hebben, maar ik volg haar bewegingen. ‘Ben je een of andere heks of zo?’ fluistert ze. Ze laat haar blik door de gang dwalen, op zoek naar hulp, een uitgang, alles wat haar kan helpen bij mij vandaan te komen.
Ik lach. Ik geef niets toe, ik ontken niets. Ik wil alleen dat ze goed nadenkt voor ze mij nog een keer dwarszit.
Opeens blijft ze staan, recht haar rug en kijkt me strak aan. ‘Aan de andere kant,’ zegt ze, ‘is het jouw woord tegen het mijne.’ Haar mondhoeken krullen op tot een grijns. ‘Wie denk je dat de mensen hier eerder geloven? Mij, het populairste meisje van de school? Of jou, de grootste freak die hier ooit heeft rondgewandeld?’
Daar zit iets in.
Ze steekt een paar vingers door het gat in haar jurk, schudt haar hoofd en zegt: ‘Blijf uit mijn buurt, freak. Zo niet, dan krijg je daar echt dik spijt van, dat garandeer ik je!’
Als ze wegloopt, ramt ze haar schouder zo hard tegen mijn arm dat ik zeker weet dat ze het meent.
Aangekomen bij ons plekje tijdens de lunch, doe ik mijn best niet met open mond naar Havens haar te staren. Het is knalpaars en ik weet niet of ik daar iets over moet zeggen.
‘Doe nou maar niet alsof je het niet gezien hebt. Het is vreselijk, ik weet het.’ Haven lacht. ‘Na ons telefoongesprek gisteren wilde ik mijn haren rood verven. In diezelfde donkere, koperkleurige gloed die Drina heeft? Helaas is dit het resultaat.’ Ze pakt een pluk haren en kijkt er scheel naar. ‘Ik zie eruit als een aubergine op een stokje. Maar dat duurt nog maar een paar uurtjes, want na school neemt Drina me mee naar een of ander beroemde haarsalon in L.A. Je weet wel, zo’n hotspot waar alle sterren komen en waar je een jaar van tevoren een afspraak moet maken? Het is haar gelukt op het laatste moment een plekje voor me te regelen. Ik zweer je, dat mens heeft zulke goede connecties, het is ongelooflijk.’
‘Waar is Miles?’ Ik hoef geen woord meer te horen over de fantastische Drina en haar manieren om bij de chicste feesten binnen te komen.
‘Bezig het script uit z’n hoofd te leren. De plaatselijke schouwburg gaat Hairspray opvoeren en hij hoopt de hoofdrol te krijgen.’
‘Is de hoofdrol niet een meisje?’ In mijn lunchpakket ontdek ik, naast een halve sandwich, een handjevol druiven en een zakje chips, een aantal rode tulpen.