‘Oh nee?’ zei meneer Bullstrode. ‘Waarschijnlijk lag hij te ijlen. Je mag niet afgaan op wat een seniele oude man zegt.’
‘Dat is waar,’ zei Dr. Magrew. ‘Daarentegen waren sommige opmerkingen echter zo goed getroffen dat seniliteit me uitgesloten lijkt.’
‘Wat zei hij dan?’ vroeg meneer Bullstrode, maar Dr. Magrew wilde er verder niet op in gaan. ‘Ik heb geen zin om lasterpraatjes te herhalen,’ zei hij, ‘maar ik voel er ook niets voor om terug te gaan naar de Hall zolang Edwin niet dood is of bereid je zijn excuses aan te bieden.’
Meneer Bullstrode zag de zaak in een filosofïscher en financieel voordeliger daglicht. ‘Als zijn arts weet jij het natuurlijk het beste’ zei hij ‘maar persoonlijk ben ik niet van plan af te zien van mijn honorarium als juridisch adviseur, aangezien hij een omvangrijke erfenis nalaat die niet één twee drie zal zijn afgewikkeld. Bovendien is het testament dubbelzinnig genoeg om vruchtbare bodem te vormen voor juridisch getouwtrek. Nu Lockhart zijn vader heeft gevonden betwijfel ik sterk of mevrouw Flawse dat rustig over haar kant zal laten gaan en aan zo’n slepende rechtszaak valt heel wat te verdienen. Het zou dwaas zijn Edwin na zoveel jaren van vriendschap niet bij te staan nu hij me nodig heeft.’
‘Dan moetje ’t zelf weten,’ zei Dr. Magrew. ‘Ik ga met je mee, maar ik waarschuw je dat er dingen gaande zijn in de Hall die me niets bevallen.’
18
Ze bevielen hem nog minder toen ze de volgende dag in de auto van meneer Bullstrode stopten bij het hek op de brug en wachtten tot Dodd het open zou maken. Zelfs op die afstand hoorden ze de stem van meneer Flawse, die de almachtige uitvloekte en hem de schuld gaf van de staat waarin het universum verkeerde. Zoals gewoonlijk was meneer Bullstrode heel wat pragmatischer.
‘Ik moet zeggen dat ik het niet met hem eens ben,’ zei hij, ‘maar als hij inderdaad, zoals jij beweerde, onvriendelijke dingen over me heeft gezegd ben ik zo te horen in goed gezelschap.’
Dat was hij tien minuten later niet. De aanblik die meneer Taglioni bood was niet vertrouwenwekkend. De preparateur had te veel onverklaarbare gruwelen meegemaakt om er op zijn best uit te zien en hoewel Lockhart de halve nacht was opgebleven om ervoor te zorgen dat zijn ‘vader’ zijn nieuwe rol op zijn duimpje kende, hadden drank, angst en slapeloosheid zijn uiterlijk er niet fraaier op gemaakt. Ook de kleren van meneer Taglioni waren er niet op vooruit gegaan. Lockhart had ze gekozen uit de garderobe van zijn grootvader, ter vervanging van de bloedbevlekte kleding die de opzetter eerst had gedragen en niets paste hem goed. Meneer Bullstrode keek hem vol ontzetting en Dr. Magrew vol medische bezorgdheid aan.
‘Hij ziet er niet echt tiptop uit,’ fluisterde hij tegen de advocaat terwijl ze Lockhart volgden naar de studeerkamer.
‘Ik kan geen oordeel vellen over zijn gezondheid, ’ zei meneer Bullstrode, ‘maar het woord tiptop is in ieder geval niet van toepassing op zijn kledij.’
‘ ’t Is ook niet van toepassing op iemand die op het punt staat op een haar na doodgeranseld te worden, ’ zei Dr. Magrew. Meneer Bullstrode bleef stokstijf staan.
‘Lieve God,’ mompelde hij. ‘Ik was die clausule helemaal vergeten.’
Meneer Taglioni was hem niet vergeten, omdat hij er nooit van had gehoord. Hij wilde alleen dit afschuwelijke huis zo snel mogelijk verlaten, in het bezit van zijn leven, reputatie en geld.
‘Waar wachten we op?’ vroeg hij toen hij meneer Bullstrode zag aarzelen.
‘Inderdaad,’ zei Lockhart. ‘Laten we een beetje opschieten.’
Meneer Bullstrode slikte. ‘Lijkt het je niet beter je grootvader en zijn vrouw ook uit te nodigen?’ zei hij. ‘Tenslotte heeft de een het testament opgesteld en staat de ander zo te zien op het punt alles te verliezen wat ze anders geërfd zou hebben.’
‘Grootvader heeft gezegd dat hij zich niet in staat voelt uit bed te komen,’ zei Lockhart en hij wachtte even terwijl de stem van meneer Flawse een aanval deed op de medische reputatie van Dr. Magrew. ‘Ik geloof dat ik met een gerust hart kan stellen dat mijn stiefgrootmoeder er hetzelfde over denkt. Ze voelt zich op het moment niet goed en vanzelfsprekend heeft de verschijning van mijn vader, met alle financiële gevolgen vandien, haar niet onberoerd gelaten zodat ze helaas aan bed is gekluisterd.’
Dat was de letterlijke waarheid. Ondanks het feit dat ze de hele nacht lang met haar boeien langs de spijlen van het ijzeren ledikant had geschuurd was ze nog steeds stevig vastgekluisterd, maar ze hield stug vol terwijl meneer Taglioni in de studeerkamer het lesje dat hij had geleerd woordelijk opdreunde. Meneer Bullstrode schreef zijn verklaring op en was onwillekeurig onder de indruk. Meneer Taglioni verklaarde dat hij destijds als seizoenarbeider bij het waterleidingbedrijf had gewerkt en dat hij, als Italiaan, natuurlijk de aandacht had getrokken van juffrouw Flawse.