‘Met de afdeling Pursley van de provisionele vleugel van de IRA,’ zei hij met wat hij voor een Iers accent hield. ‘We verwachten uw contributie binnen een paar dagen. Het codewoord is Killarney.’
Hij hing op voor meneer O’Brain kon antwoorden. De gepensioneerde gynaecoloog was voldoende verengelst en welgesteld om zich gebelgd te voelen door dat beroep op zijn tijd en geld. Hij belde meteen de politie en vroeg om bescherming. Vanuit zijn slaapkamerraam zag Lockhart de patrouillewagen het uiteinde van de straat verlaten en stoppen voor het huis van O’Brain. Het was misschien beter niet meer van de telefoon gebruik te maken, dacht hij en hij ging naar bed met een heel ander plan in gedachten, waarbij de riolering een voorname rol speelde en de bewering van O’Brain dat hij niets te maken had met enige organisatie die haar doel via gewelddadige middelen trachtte te bereiken waarschijnlijk alle geloofwaardigheid zou verliezen.
De volgende ochtend was hij al vroeg uit de veren en wilde net op weg gaan naar het winkelcentrum toen de post arriveerde en er diverse pakjes werden afgeleverd bij de gezusters Musgrove. Lockhart hoorde hen uiting geven aan hun verbazing en de hoop dat het nieuwe bijdragen waren voor de liefdadigheidsbazaar van de kerk. Lockhart betwijfelde of de inhoud geschikt was voor enige kerkelijke functie, een opvatting die enkele ogenblikken later werd gedeeld door de gezusters Musgrove die, nadat ze een glimp hadden opgevangen van de penis van meneer Simplon, een gruwelijke gelijkenis ontdekten tussen dat orgaan en de monsterlijke voorwerpen uit de pakjes.
‘Er moet een vergissing in het spel zijn, ’ zei Mary terwijl ze het adres nog eens goed bekeek. ‘Wij hebben die afschuwelijke dingen niet besteld.’
Maud, haar oudere zuster, keek haar sceptisch aan.
‘Ik in ieder geval niet, nee,’ zei ze kil.
‘Je denkt toch niet dat ik het heb gedaan?’ zei Mary. Het zwijgen van Maud beantwoordde haar vraag.
‘Wat lelijk van je om zoiets van me te denken!’ ging de diep gekrenkte Mary verder. ‘Wie weet heb jij het wel gedaan en probeer je gewoon mij de schuld te geven!’
Gedurende het daaropvolgende uur gaven ze elkaar de schuld, tot uiteindelijk de nieuwsgierigheid de overhand kreeg.
‘Hier staat,’ zei Maud, die het instructieboekje van de ejaculerende en vibrerende dildo van verstelbaar formaat las, ‘dat de testikels gevuld kunnen worden met een mengsel van gelijke delen eiwit en slagroom, zodat een levensechte ejaculatie wordt bereikt. Weet jij wat de testikels zijn?’ Mary wist ze correct te identificeren en even later waren de twee oude vrijsters druk bezig de benodigde ingrediënten te mixen, waarbij ze de vibrerende dildo nuttig gebruikten door er het eiwit mee te kloppen. Na zich ervan vergewist te hebben dat het mengsel de dikte had die in de instructies werd aanbevolen vulden ze de testikels tot aan de rand en stonden net te argumenteren, afgaande op het weinige dat ze van meneer Simplons onopvallende orgaan hadden gezien, op wat voor omvang ze de dildo moesten instellen toen er werd gebeld.
‘Ik doe wel open,’ zei Mary en ze liep naar de deur. Mevrouw Truster stond op de stoep.
‘Ik wilde even zeggen dat Henry’s advocaat, meneer Watts, ervan overtuigd is dat de aanklacht zal worden ingetrokken,’ zei ze, terwijl ze op haar gebruikelijke manier regelrecht de gang uitliep naar de keuken. ‘Ik dacht dat jullie het wel prettig zouden vinden...’
Mevrouw Truster staarde vol afgrijzen naar het tafereel waarmee ze werd geconfronteerd en begreep dat de gezusters Musgrove heel andere dingen prettig vonden dan zij bedoelde. Maud Musgrove hield een reusachtige, levensechte penis in haar ene hand en iets dat op een slagroomspuit leek in de andere. Mevrouw Truster staarde met uitpuilende ogen naar het geval. Het was al erg genoeg geweest om te vermoeden dat haar man homoseksueel was; de ontdekking van het onweerlegbare feit dat notabene de gezusters Musgrove lesbiënnes waren die geringe culinaire met de meest perverse seksuele kunsten combineerden was haar zwaarbelaste geest teveel. Alles draaide even en ze plofte neer in een gelukkig dichtbij zijnde stoel.
‘Mijn God. Oh, lieve Heer,’ jammerde ze en deed haar ogen open. Dat afgrijselijke ding was er nog steeds en uit zijn. .. hoe je ook de opening van zo’n dildo moest noemen ... druppelde een straaltje... ‘Jezus,’ zei ze, terwijl ze de Almachtige nogmaals aanriep alvorens tot een toepasselijker spraakgebruik terug te vallen. ‘Wat is dit voor smeerlapperij?’
Het was die vraag die de gezusters Musgrove deed beseffen dat de situatie catastrofale gevolgen kon hebben voor hun reputatie.
‘We wilden alleen...’ begonnen ze tegelijkertijd, maar de dildo was hen voor. Hij werd in werking gesteld doordat Maud op het mechanisme ging zitten dat zijn functies regelde en zwol op, vibreerde, wipte op en neer en beantwoordde volledig aan de beloften van de fabrikant. Mevrouw Truster staarde naar het afzichtelijke ding terwijl het ronddraaide en stijf werd en de namaakaders opzwollen.