De oude man zweeg even en keek hen aan. Hij vervolgde: ‘Jullie vragen je af waarom ik jullie zo aankijk? Om te kijken of ik in jullie ogen één vonk van verzet kan ontdekken. Eén vonk, meer niet, één vonk waaruit alsnog blijkt dat dit halve geraamte naar de hel kan lopen. En het zou op z’n minst ironisch zijn te concluderen dat dat inderdaad mijn bestemming is. Maar ik zie niets; de hebzucht dooft de vlam van jullie moed. Zoals u, mevrouw, ’ zei hij terwijl hij op mevrouw Flawse wees. ‘Een uitgehongerde gier zit nog geduldiger in een oepasboom dan u met uw dikke achterwerk op die bank.’
Hij zweeg even, maar mevrouw Flawse zei niets. Haar kleine oogjes waren vol berekenende haat samengeknepen.
‘Kan ik dan nergens een antwoord mee uitlokken? Nee, ik weet wat u denkt; de tijd verstrijkt, de metronoom van mijn hartslag klinkt trager en trager en binnenkort zal mijn klaagzang worden afgekapt, misschien enigszins ontijdig. Het graf waar ik in lig zal u plezier verschaffen. Laat ik u vóór zijn, mevrouw. En nu de bastaard. Bent u nog tot enig verzet in staat, meneer, of is dat er door uw opvoeding allemaal uitgehamerd?’
‘Loop naar de hel,’ zei Lockhart.
De oude man glimlachte. ‘Beter, beter, maar niet echt spontaan. Ik zei watje moest zeggen en je gehoorzaamde. Er is echter een betere test. ’ Meneer Flawse draaide zich om en pakte een strijdbijl van de muur.
‘Pak aan, bastaard,’ zei hij. ‘Neem die bijl.’
Lockhart stond op en pakte de bijl.
‘Het was de gewoonte van de Noormannen om een man z’n hoofd af te hakken als hij oud werd,’ vervolgde meneer Flawse. ‘Het was de plicht van de oudste zoon. Aangezien ik alleen jou heb, een onwettige, in een greppel geboren kleinzoon, mag jij de verantwoordelijkheid voor die daad op je nemen en-’
‘Nee,’ zei Jessica, die opstond en de bijl van Lockhart afpakte. ‘Ik wil het niet hebben. U heeft het recht niet om hem zo in verleiding te brengen.’
De oude man klapte in zijn handen. ‘Bravo. Dat is beter. De teef heeft meer lef dan de reu. Het is slechts een korte opwelling, maar desondanks is het lef. En dat waardeer ik. Meneer Bullstrode, lees het testament voor. ’ Uitgeput door zijn retoriek ging meneer Flawse zitten. Meneer Bullstrode kwam theatraal overeind en maakte het testament open.
‘Ik, Edwin Tyndale Flawse, in het bezit van mijn volle geestelijke, en zwakke maar toereikende lichamelijke vermogens, vermaak en legateer en testeer hierbij al mijn wereldlijke have en goed en bezittingen en land aan mijn vrouw, Cynthia Flawse, in bezit en beheer tot haar eigen dood, overlijden of verscheiden uit dit oord welk oord nader gedefinieerd is als een straal van één mijl rondom Flawse Hall en op voorwaarde dat ze niet één of meerdere van de haar vermaakte gelegateerde en getesteerde bezittingen verkoopt verhypothekeert verhuurt leent beleent of verpandt en de voornoemde have en goed en bezittingen en woning op geen enkele wijze verbetert verandert vergroot of wijzigt maar enkel en alleen leeft van het inkomen welke voorwaarden ze bekrachtigt door hierbij dit testament te ondertekenen en te erkennen als een bindend contract welks restricties ze zal gehoorzamen.’
Meneer Bullstrode legde het testament neer en keek mevrouw Flawse aan. ‘Bent u bereid te tekenen?’ vroeg hij, maar het duizelde mevrouw Flawse van de emoties. Die ouwe knar was zijn belofte toch nagekomen. Hij had haar zijn hele nalatenschap vermaakt. Zo kort na die vergelijking met een gier had die edelmoedige daad haar berekenende kompas uit de koers gebracht. Ze had tijd nodig om na te denken, maar die werd haar niet gegund.
‘Teken, mevrouw,’ zei meneer Flawse. ‘Anders worden de bepalingen in het testament die op u betrekking hebben nietig verklaard.’
Mevrouw Flawse pakte de pen en tekende en de twee pachters tekenden als getuigen.
‘Gaat u verder, meneer Bullstrode,’ zei de oude man haast vrolijk en meneer Bullstrode pakte het testament weer op.
‘Aan mijn kleinzoon Lockhart Flawse laat ik niets na behalve mijn naam tenzij en totdat hij zijn natuurlijke vader in levende lijve weet op te sporen en tot volle tevredenheid van mijn executeur-testamentair meneer Bullstrode of zijn opvolgers is bewezen dat hij de ware en werkelijke en toegegeven vader van voornoemde Lockhart is en een beëdigde verklaring van die strekking heeft ondertekend waarna hij na ondertekening van bovengenoemde verklaring door bovengenoemde Lockhart op een haar na dood zal worden geslagen. Mochten voornoemde voorwaarden met betrekking tot de identificatie van zijn vader worden vervuld dan komen de bepalingen in het testament met betrekking tot mijn vrouw Cynthia Flawse zoals boven haar uit vrije wil gezette handtekening uiteengezet automatisch te vervallen en worden nalatenschap have en goed bezittingen land en eigendommen in hun geheel aan mijn kleinzoon Lockhart Flawse vermaakt om mee te doen wat hem goeddunkt. Aan mijn bediende Donald Robson Dodd schenk ik het gebruik van huis en leeftocht spijs en drank honden en paarden zo lang hij leeft en zij overleven.’