Glimlachend om zijn humor stak Adriana haar hand naar hem uit. ‘Leid me dan maar naar de dansvloer, galante lord. Alleen daar zijn we veilig voor lieden die zich opdringen.’
‘Uw wens is mij een bevel, mylady,’ zwoer hij, en bracht haar hand aan zijn lippen voor een kus.
Riordan Kendrick was even lichtvoetig als knap en aantrekkelijk. Van alle aanbidders die om haar hand hadden gewedijverd, was hij degene tot wie ze zich aangetrokken had gevoeld. Vroeger had ze liever met hém gedanst dan met welke andere man ook, en ook nu ontspande ze zich in zijn armen, maar haar hart was niet meer hetzelfde als zelfs nog maar twee maanden geleden.
‘Je ziet er zo stralend uit als de sterren boven je hoofd, Adriana,’ mompelde Riordan. Zijn donkere ogen keken haar verlangend aan terwijl hij haar reactie afwachtte.
‘En jij, Riordan, bent charmant als altijd.’
De witte tanden in het zongebruinde gezicht blonken verblindend toen hij haar reactie interpreteerde als een uitnodiging om de formaliteit af te schaffen die tot nu toe tussen hen had bestaan. ‘Als ik altijd op mijn best ben bij jou, Adriana, is dat alleen omdat ik hoop je vader ervan te kunnen overtuigen dat ik waardig ben om zijn schoonzoon te zijn. Lord Gyles zei dat hij andere aanzoeken in overweging moest nemen alvorens mij antwoord te kunnen geven. Mocht er een gunstig antwoord komen, wat mijn innigste wens is, dan moet ik u waarschuwen voor mijn lichtzinnige kant. In mijn hart ben ik een beruchte deugniet.’
Adriana schudde ongelovig haar hoofd en zei grinnikend: ‘Ja, ik heb gezien hoe lichtzinnig je bent toen je met lady Berenice danste. Dus moet ik je tegenspreken en noem ik je een galante heer.’
‘Ze heeft een heel knap gezichtje.’
‘Inderdaad,’ zei Adriana, die ervan overtuigd was dat Berenice alleen maar zoveel at, omdat ze ongerust en nerveus was. Triest genoeg was ze meestal gespannen als ze in de buurt van haar vader was, die niet alleen een knappe man was, maar ook een perfectionist. Ze was altijd bang dat ze niet aan zijn verwachtingen zou kunnen voldoen. Haar vader leek blind voor alle uitzonderlijke kwaliteiten van zijn dochter. Hij vond haar lelijk omdat ze dik was, en daarom belasterde hij haar. ‘Als de juiste man op haar weg kwam, zou hij waarschijnlijk wonderen voor haar kunnen verrichten.’
Riordan keek met een dubieuze grijns naar Adriana. ‘Heb je soms een speciale man in gedachten?’
Ze glimlachte, beseffend dat hij te veel betekenis had gehecht aan haar achteloze opmerking. ‘Jij zou in elk geval de juiste man zijn, Riordan. Ondanks je rijkdom en je ongelooflijk knappe uiterlijk, ben je zo ridderlijk als enige man die ik ooit gekend heb.’
Aangemoedigd door haar woorden, drong hij aan: ‘Overtuig je vader er dan van dat hij mijn aanzoek voorrang moet geven boven alle andere, en laat me beginnen je in alle oprechtheid het hof te maken.’
‘Ik vrees dat ik dat niet kan doen, Riordan,’ antwoordde ze. Ze wist plotseling dat haar geheim bij hem veilig zou zijn. ‘Jaren geleden, toen ik nog een kind was, is er een contract getekend dat me aan een ander verbindt. Mocht dat contract verbroken worden nadat hij me drie maanden het hof heeft gemaakt, dan zal ik mijn vader zeker vragen je aanzoek te accepteren.’
‘We zouden gelukkig kunnen zijn,’ zei hij overredend.
Ze keek hem met glinsterende ogen aan. ‘Dat kan heel goed waar zijn, Riordan, maar ik ben door mijn eer gebonden aan het contract dat mijn vader heeft getekend.’
Een ondeugende glans verscheen in zijn ogen. ‘Was dat contract geschreven op perkament dat gemakkelijk verbrand kan worden… of was het in steen gehouwen?’
Zijn humor ontlokte haar een glimlach. ‘Beide, vrees ik, althans tot de gentleman weet wat hij wil.’
Riordan keek verbaasd. ‘Bedoel je dat de man niet zeker weet dat hij je wil? Is hij een volslagen idioot?’
‘Ik ben bang dat hij het niet op prijs stelde dat zijn vader alles regelde zonder hem te raadplegen.’
‘Ziet hij dan niet wat een kostbaar geschenk hem wordt aangeboden?’
Gesterkt door zijn loftuitingen streek ze zijn revers glad. ‘Je geeft me een gevoel of ik een koningin ben, Riordan. Geen vrouw kan een betere man vinden om mee te trouwen.’
‘Ga dan met me mee vanavond, Adriana, en geef me je trouwbelofte. Ik zweer je dat ik je de rest van je leven als een koningin zal behandelen. Je vader zal ons vergeven als hij beseft hoe ik je aanbid.’
Adriana veinsde een muzikaal lachje, niet bereid hem serieus te nemen, al voelde ze dat hij dat wél was. ‘Ik vrees dat ik gebonden ben door het contract dat mijn vader heeft getekend. Daar kan ik niet zo gemakkelijk aan ontsnappen.’
Hij zuchtte. ‘Drie maanden, zei je?’