Vooruit, dacht ze, en wierp zich halsoverkop op de taak die ze zichzelf gesteld had. ‘Roger, ik heb een heel belangrijke kwestie met je te bespreken. Misschien kunnen we even naar de gang gaan, waar we rustig kunnen praten.’
De jongeman trok sceptisch zijn wenkbrauwen op. ‘Een heel belangrijke kwestie? Je bedoelt, belangrijker dan met je te dansen?’ Hij forceerde een lach, al bleek het een povere poging. Hij kon zich voorstellen wat ze zou gaan zeggen nu de markies thuis was. Eerlijk gezegd wilde hij het niet horen. Feitelijk begon de suggestie van zijn vader aan aantrekkingskracht te winnen, nu het hem de enige kans leek om haar voor zichzelf te kunnen opeisen. ‘Dat geloof ik niet, mylady, want het idee om u in mijn armen te houden heeft me de afgelopen weken bijna voortdurend beziggehouden. U hebt me maar zelden toegestaan uw hand aan te raken, laat staan u in mijn armen te nemen. Ik wil me de gelegenheid om dat te doen niet laten ontgaan, en heb u de laatste weken meer gemist dan met woorden is uit te drukken. Altijd als ik bij Wakefield Manor kwam en naar u vroeg, werd me door uw butler gezegd dat u uit was of zich niet goed voelde. Ik begon te vermoeden dat u me met opzet vermeed.’
‘Het spijt me, Roger, maar ik heb het erg druk gehad met andere dingen.’ Het was beslist geen leugen, slechts een overdrijving. Maar na Coltons terugkeer had Roger zich moeten realiseren dat de omstandigheden zouden veranderen. ‘Serieus, Roger, ik heb iets belangrijks met je te bespreken…’
‘Later.’ Hij pakte haar hand en trok haar mee naar de dansvloer. ‘Als we gedanst hebben.’
Adriana trok zich terug en probeerde haar hand los te maken, maar hij weigerde haar te laten gaan, en met een zucht van berusting gaf ze toe. Ze wilde geen opschudding veroorzaken. Na vanavond zou ze hem waarschijnlijk nooit meer zien. Ze zou hem tenminste een of twee dansen kunnen toestaan. ‘Goed, Roger, maar we móeten praten. Van uitstel zal geen afstel komen.’
Rondom de zaal werden hoofden met pluimen en linten naar elkaar toegestoken toen lady’s van middelbare leeftijd en ouder hun hals uitrekten om te zien hoe de zoon van de molenaar de jongste dochter van lord Gyles naar de dansvloer leidde. Het kwam zeer zelden voor dat een man van lage afkomst zo’n gunst genoot van de dochter van een edelman. De gebeurtenis veroorzaakte opwinding onder de bemoeials die gretig luisterden naar elk commentaar dat achter wuivende waaiers werd gefluisterd. Ze liepen haastig rond, de zaal in en uit, tegen elkaar opbotsend in hun verlangen het nieuws te verbreiden.
Voormalige en huidige aanbidders waren getuigen van het tumult en kwamen nieuwsgierig dichterbij om de reden daarvan te vernemen. Terwijl de afgewezen kandidaten spottende en onhebbelijke opmerkingen maakten over de partnerkeuze van lady Adriana, werd bij de andere kandidaten nieuwe hoop gewekt.
Adriana had verwacht dat de roddelaarsters haar aandachtig zouden observeren nu ze als enige ongehuwde dochter was overgebleven in het gezin van de Suttons. Uiteindelijk werd er, als een man drie dochters had en geen zoon, altijd druk gespeculeerd of hij voor allemaal een goed huwelijk zou kunnen sluiten of dat een van hen zonder man zou achterblijven. Adriana had alleen niet verwacht dat ze zo’n opschudding zou veroorzaken. Ze was nu tweeëntwintig, zonder dat er duidelijk sprake was van een verloving, en ze kon zich heel goed voorstellen dat ze haar al beschouwden als een toekomstige oude vrijster.
Een lot dat erger is dan de dood, zouden sommigen klagen. Met dreunende stemmen zouden anderen twijfelachtige adviezen geven wat ze kon doen om verbetering te brengen in de situatie. Een paar van hen zouden zelfs wel geneigd zijn om te suggereren dat ze beter met een molenaarszoon kon trouwen dan helemaal niet. Alsof zíj zo graag wilde trouwen en geen andere keus had.
Terugkijkend op het laatste bezoek van haar couturier, wenste Adriana dat ze niet had toegegeven aan hun aandringen om een speciale jurk voor haar te maken. De couturier had enthousiast een uniek ontwerp gemaakt, maar Adriana had echter niet voorzien dat de definitieve versie, die vandaag was afgeleverd, elke beweging van haar zou overdrijven met een glinsterende reeks dansende lichtjes. Onder het zachte licht van de kaarsen in de grote luchters, wekten de kleine kristallen de indruk of er glimwormpjes om haar heen zwermden. Maar dat zou waarschijnlijk in het niet vallen bij de opmerkingen die sommige harpijen zouden maken over haar decolleté. Hoewel haar jurk bescheiden was vergeleken met de kleding van verschillende jongedames, onder wie miss Fairchild, was het beslist niet wat Adriana gewend was te dragen, zelfs niet bij officiële gelegenheden, want hij liet te veel zien van haar welgevormde boezem.
Ze keek naar Roger met het gevoel dat alle ogen in de balzaal op hen gericht waren. Roger omvatte haar slanke hand met de zijne en scheen heel even te aarzelen voor hij zijn andere hand achter haar schouder legde. Adriana doorzag de reden toen ze zag welke richting zijn blik nam, die strak op haar borsten gericht leek. Het gaf haar nog meer reden om te betreuren dat ze óóit naar het advies van anderen had geluisterd.