Latham slenterde weg en Adriana berekende de kans om hem met Berenice te zien dansen voordat de avond voorbij was. Ze zou haar vriendin moeten waarschuwen voor die fortuinjager.
Met een diepe zucht wijdde ze haar aandacht weer aan haar eigen benarde situatie. Ze liep de balzaal in en zocht haar toevlucht in de schaduw, waar ze om zich heen keek. Aan de andere kant van de zaal stonden Jaclyn en haar man, sir Thornton Godric, te praten met haar ouders, Philana en tante Tilly. Melora en Harold, die samen een wals dansten, leken nog steeds verrukt van elkaar. Achter hen danste Perceval met Samantha zwierig en sierlijk de zaal rond. Hoewel ze al twee jaar getrouwd waren, leken ze nog even verliefd op elkaar als het pasgetrouwde paar. Het stond vast dat Samantha de keus die haar vader voor haar gemaakt had, de hemel in prees.
Nieuwsgierig bekeek Adriana de gezichten van de dansende paren, zoekend naar de man die de laatste tijd in het middelpunt van haar gedachten stond. Als iemand haar enkele maanden geleden had verteld dat ze op dit punt in haar leven zou fantaseren over Colton Wyndham, zou ze hem of haar voor gek hebben verklaard.
Maar toen ze eindelijk de lange, elegant geklede markies van Randwulf ontwaarde, keek ze ontsteld op. Het was niet zozeer zijn uiterlijk dat haar van haar stuk bracht, maar het feit dat hij met Felicity Fairchild walste.
Ze voelde zich zó vernederd dat haar wangen gloeiden en ze zich tegen een deur drukte, in de hoop dat ze haar niet hadden gezien. De verscholen plek die ze had gevonden stelde haar in staat de voormalige kolonel rustig te bestuderen. Zo te zien had hij een opmerkelijke vooruitgang geboekt in het herkrijgen van zijn elegante loop. Ze kon zich alleen maar indenken hoe lang en afmattend hij zijn been geoefend moest hebben in zijn verlangen zijn kreupelheid te overwinnen. Ze herinnerde zich hoe hij er had uitgezien op de avond van zijn thuiskomst. Dat had haar doen beseffen hoeveel pijn hij moest hebben geleden. Ze had een beetje verbaasd gestaan dat hij op Melora’s huwelijk drie weken geleden zonder stok had gelopen, hoewel hij nog steeds kreupel liep. Maar zijn danspassen waren het bewijs van het succes dat hij geboekt had. Adriana schrok op toen een verre neef, die haar vanaf de dansvloer riep, haar anonimiteit verstoorde.
‘Adriana, waarom dans je niet?’
Ze kermde bij zichzelf; het liefst was ze ergens weggekropen. Uit haar ooghoek zag ze dat Colton naar haar keek, blijkbaar op zoek naar haar. Toen hij haar zag, zwierde hij Felicity in grote cirkels over de dansvloer, tot ze dicht bij de plaats waren waar Adriana stond.
De valserik! Hoe kón hij! Adriana brieste inwendig, nog steeds kwaad dat hij haar had weten te manipuleren om een concessie van haar los te krijgen dat hij tijdens het bal zijn aandacht aan andere vrouwen kon besteden. Zijn keus was toevallig Felicity Fairchild, een vrouw die sinds ze aan hem was voorgesteld overdreven zijn lof had gezongen tegen iedereen die maar wilde luisteren.
Het stralende gezicht van de blonde schone, in een lichtgele satijnen jurk, maakte dat Adriana zich nogal somber afvroeg hoe hij Gladstones kleindochter zou waarderen in vergelijking met degene wier ogen en haren zo zwart als git waren. De herinnering aan de beledigingen waarmee hij vroeger het magere, kleine meisje had overladen, dat hem zo geadoreerd had, deed haar denken dat ze wel niet aan zijn maatstaf zou voldoen.
‘Ze wil hem per se hebben,’ mompelde Adriana kribbig, terwijl ze naar het verrukt kijkende blonde meisje keek.
‘Wie?’ vroeg een stem naast haar.
Verbaasd dat ze betrapt was op hardop denken, draaide Adriana zich om en zag Roger achter zich staan. De woorden leken even vast te zitten in haar keel, maar kwamen vrij toen ze geërgerd tegen hem uitviel. ‘Hemel, Roger, ik schrik me dood!’
Hij grinnikte en schreef haar ergernis toe aan zijn eigen late komst. Gesterkt door wat hij beschouwde als haar verlangen hem te zien, verontschuldigde hij zich prompt. ‘Het spijt me, mylady, maar u leek gevangen te zijn in uw eigen wereld. Ik had echt geen idee dat ik u zou laten schrikken.’ Hij keek om zich heen toen verschillende paren langs hen heen dansten. Geen van hen leek ook maar enigszins op het paar waar Adriana naar had staan kijken. ‘Bedoelde u iemand in het bijzonder?’
‘Een verre bekende, meer niet.’ Die met het uur verder weg was! Adriana schimpte inwendig, toen ze een blik opving van de zeer aantrekkelijke miss Felicity, die met haar lange wimpers knipperde naar haar knappe partner.
Er was niets aan te doen, besloot Adriana. Ze was vast van plan Roger aan het eind van het bal te vertellen dat ze hem niet langer kon toestaan haar te bezoeken en overal te volgen, maar ze was bang dat naarmate het eind van het bal meer naderbij kwam, de moed haar in de schoenen zou zinken. Ze kon het maar beter zo snel mogelijk achter de rug hebben, dacht ze. Bovendien, hoe eerder ze het deed, hoe eerder haar rivale het zonder de attenties van lord Colton zou moeten doen… ook al zou het niet meer dan een intermezzo van drie maanden blijken te zijn.